به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ هیچکس اشک های کریس رونالدو را در شب فینال یورو ۲۰۰۴ فراموش نمی کند. شبی که همراه با پرتغال یک گام تا کسب قهرمانی اروپا فاصله داشت. ولی یونان شگفتی ساز از راه رسید و کریس آن زمان ۱۹ ساله را در کسب اولین جام مهم زندگی فوتبالی اش ناکام گذاشت. رونالدو بعد از این باخت، دیگر با پرتغال موفق به حضور در مراحل بالای هیچ تورنمنت معتبری را پیدا نکرد. به جز نیمه نهایی جام جهانی ۲۰۰۶ که باز هم با یک باخت مقابل فرانسه برای آنها همراه بود. حالا و بعد از ۱۲ سال، رونالدو و پرتغال دوباره به فینال یورو رسیده اند. آن هم در کشوری که مردم پرتغال خیلی دوست دارند که تیمشان انتقام نیمه نهایی جام جهانی ۲۰۰۶ را در آنجا بگیرند. جدال فردا شب فرانسه و پرتغال شاید بیشتر از هرکس برای رونالدو قابل اهمیت باشد. کسب یک جام در عرصه ملی، آن هم در روزهایی که لیونل مسی و تیم ملی آرژانتین پشت سر هم به در بسته می خورند، می تواند برای رونالدو رویایی باشد که حتی او را به توپ طلای چهارم نزدیک می کند. کریس در این جام با وجود انتقاد های همیشگی، برای پرتغال بسیار موثر ظاهر شده است. او ۳ گل در این بازی ها زده و جلوتر از زلاتان رکورد گلزنی در ۴ یورو را بدست آورده است. رونالدو با این ۳ گل، به رکورد ۸ گل میشل پلاتینی در تاریخ بازی های یورو هم رسیده و اگر در بازی فینال هم گلزنی کند، می تواند از ستاره سال های دور فوتبال فرانسه سبقت بگیرد. همه این رکورد ها و آمار فوق العاده فقط یک چیز کم دارد و آن هم جام قهرمانی اروپا است. چیزی که رونالدو با رسیدن به آن به نظر دیگر حسرتی در کارنامه خود نداشته باشد.