بازی با بوسنی بازی سختی است چون انتظارات از تیم ما بالا رفته و نوعی غرور ملی تیم را فراگرفته و آفتی بالاتر از غرور نیست! کیروش باید روحیه بچه ها را طوری تنظیم کند که غرور را کنار بگذارند. اگر بوسنی را دست کم بگیریم یا خود را برندۀ از پیش فرض کنیم، آنچه نباید اتفاق بیفتد، می افتد و ناکام می شویم! احتمال تبانی بین نیجریه و آرژانتین و یا سهل گیری آرژانتین (به علت صعود حتمی) و سخت کوشی نیجریه نیز وجود دارد و لذا سرنوشتمان دست خودمان نیست... ما باید بازی آرژانتین، نیجریه را فراموش کنیم تا تمرکزمان بهم نخورد. اولین کار آماده کردن روحیۀ بازیکنان و مبارزه با حس برتری کاذب و غرور است. بوسنی تیمی بسیار قوی است و آرژانتین به زور آنرا شکست داد. نیجریه نیز با دو اشتباه مسلم داوری بوسنی را شکست داد و در اواخر توپ مهاجم بوسنی به تیر دروازه خورد... و اما تاکتیک تیم ایران در مقابل بوسنی باید خیلی حساب شده باشد. نباید احساسی بازی کنیم و از همان ابتدا بی حساب حمله کنیم تا فضای خالی برای مهاجمین زهردار و سریع بوسنی پدید آید. اگر گل اول را روی ضد حمله بخوریم جبران آن سخت است. بوسنی تیمی از پیش بازنده نیست و برای کسب اعتبار خود بازی می کند. با هوشیاری می توان این تیم را شکست داد. دفاع اتوبوسی ما در این بازی می تواند یه دفاع سه نفره با پنج هافبک تغییر پیدا کند. سه مدافع یعنی سید جلال، صادقی و پولادی با پنج هافبک جنگنده مثل منتظری، حیدری، نکونام(حقیقی)، دژاگه و حاج صفی می توانند خط میانی را محکم ببندند. ما با دومهاجم می توانیم در این بازی ظاهر شویم: قوچان نژاد و کریم انصاری فرد(جهانبخش) که یکی از آنها میتواند متمایل به عقب بازی کند. این طور نباشد که بی حساب و احساسی حمله کنیم تا فضا برای ضد حمله های بوسنی باز شود. کلید بُرد ما در خط میانی است. خط میانی ما وظیفه دارد از طرفی به خط دفاع کمک کند و از طرف دیگر بازی را به زمین بوسنی بکشاند و جلوی یک دوهای زهر دار مهاجمین بوسنی را بگیرد. ما اگر آرام و حساب شده بازی کنیم و خسرو حیدری و حاج صفی از جناحین و دژاگه از مرکز زمین نفوذ کنند و توپ روی دروازه برای دو مهاجم بفرستند شاید بتوانیم با اختلاف دو گل بوسنی را شکست دهیم و به هدف خود برسیم، صرفنظر از اینکه نتیجۀ بازی نیجریه آرژانتین چه باشد!