خب، این مربی حرفه‌ایه و اینور و اونور اسم و رسمی واسه خودش به‌هم زده؛ سیاستمدار خدمتگزار نیست که همینطوری یه چیزی بپرونه... این جور آدمها حرفشون حرفه، وقتی قولی می‌دن، عینهو فردین خودمون تا آخر، پاش می‌ایستن.
حالا هم الوعده وفا...
بله؛ ایشون کاری کرد کارستون! اومد با استفاده از تجربیاتش آرایش تیمی‌اش رو جوری چید که رسانه‌های بین المللی و کاربران اینور و اونور آبی هنوز که هنوزه دارند انگشت به دهان از آرایش تیم ایران مخصوصا در بخش مدل موی بازیکنانش می‌گن!
درسته که نشریه‌های تخصصی فوتبال مثل world soccer چیز دندون‌گیری در مورد مسائل فنی بازی گیرشون نیومد اما در عوض نشریه‌های تخصصی مد و لباس مثل fashion چندین مقاله تحلیلی در مورد تیپ و قیافه یوزپلنگ‌های ما نوشتند و به قد و بالای رعنای ستاره‌های هالیودی ما کلی نازیدند!
در اصطلاح به این جریان می‌گن: تیدیل تهدید به فرصت.
خب ما دیگه چی می‌خواستیم بهتر از این؟ به همه اهداف پیش‌بینی نشده‌امون در جام جهانی رسیدیم و رو ی هم نرفته، همه چیز جوری جفت و جور شد که جهانیان هم چشمشون به جمالات ما روشن شد.
این‌جاست که شاعر می‌فرماید: فدای اون چشمات بشم، وقتی نگات با منه
اما اینجا فقط دو سه تا مشکل وجود داره:
۱- الان در گروه f بازم هیچکسی ۴ تا تیم نمی‌بینه! چون همه دارند تنها یک تیم می‌بینند، اونم تیم خوشگل موشکل ایران!
۲- حالا که قرار نیست از تیم‌امون فوتبال ببینیم، شاید برای آقایون تحمل دیدن یازده تا سیبیل کلفت - هر چند خوش و آب و رنگ - کمی سخت باشه!
باری به هر جهت از مسئولین می‌خواهیم که در بقیه مسابقات؛ نفرات تیم ملی رو جوری به زمین وارد کنند که زبونمون لال این چشم رنگی‌های چشم سفید، دسته‌گل های ما رو چشم نزنند.
۳- مشکل دیگه‌ای هم پیش اومده، اونم این‌که اگه ما در بازی با آرژانتین بخوایم تیم رو با اسپند و نظرقربونی به زمین بفرستیم، همچین چیزی چون تو قوانین فیفا پیش‌بینی نشده، احتمالا به مشکل بربخوریم و همین می‌شه عامل باخت تیم ما، درست مثل تیم اروگوئه که طرفداراش معتقدن چون قوانین گمرک فرودگاهی برزیل اجازه نداد اونا چهل کیلو کره خامه‌یی مورد علاقه‌شونو به این کشور وارد کنن، در بازی اول به کاستاریکا باختن!