قای وارث انگار لحظه لحظهی زندگی ان زمان منو نقاشی کردید.من در حال دیدن این ویدیو اشک ریختم ولی خوشحال هستم از اینکه ۱۸ سال در شکوفا ترین دوران تاریخ وطنم ایران زندگی کردم و در بخشی جدا نشدنی از ایران عزیزم٬اذربایجان و تبریز٬ زاده شدم.

خوب یادمه آنروزی که تیمور غیاثی با یک لنگه کفش بپا و پای دگر بدون کفش قهرمان شد و در انروز حریف چینی با استیل کمر نمپرید بلکه از روبرو میپرید و با شکم از روی مانع عبور میکرد . در ضمن اقای وارث در روزی که اولین بازی در استادیوم اریامهر برگزار شد و همانطور که شما گفتید باران شدیدی هم میامد و تیم برزیلی ( کروزیرو ) توستائو معروف را در خدمت داشت و بعد از بازی ممد بوقی آنقدر توستائو بیا اینجا توستائو بیا اینجا گفت تا اینکه توستائو از نردها امد بالا و در بین ممد بوقی و پرسپولیسیها ی زیر جایگاه قرارگرفت ٫ یادش بخیر .