آیا ما فارسی‌زبانان، آن تعهد شرافتمندانه و بزرگوارانه‌ی فردوسی را درنیافته‌ایم؟

۱) در آستانه‌ی ۲۵ اردیبهشت روز بزرگداشت فردوسی، مطلبی از اندیشمند آذربایجانی، دکتر رحیم رضازاده ملک، پیرامون فردوسی و اثر سترگش شاهنامه را با دوستانم شریک می‌شوم.

#فردوسی

#شاهنامه

#آذربایجان

رحیم رضازاده‌ی ملک:

«هرگاه، به مناسبتی نام مسیح را شنیده و یا خوانده‌ام، به این عبارت انجیل منتقل شده‌ام که "پیاله را گرفته، شُکر کرد و بدیشان داده، گفت: همه‌ی شما از این بنوشید، زیرا که این است خون من که به جهت آمرزش گناهان بسیار کسان ریخته می‌شود" (متّی/ ۲۸/ ۲۷ـ۲۸)

و بی‌درنگ این تصور برایم حاصل شده است که مردی (اینک فردوسی) با چهره‌ای نجیب با قامتی به بلندای البرز، انبوه ایستادگان در گستره‌ی هزاره‌ها را مخاطب ساخته، در حالی که دفتری (اینک شاهنامه) را به سوی ایشان عرضه می‌کند با صدایی که غرش موج‌های توفنده‌ی دریاهای دور را می‌ماند، می‌گوید:

"بگیرید این دفتر را که من به جبران آسان‌گیری‌ای که در پاسداری از زبانتان بر شما چیره خواهد شد، برگ‌هایش را با قطره قطره جوهر وجود، و ذره ذره الماس شعورم رقم زده‌ام تا جاودانگی زبان فارسی را تعهد کرده باشم."

آیا ما فارسی‌زبانان آن تعهد شرافتمندانه فردوسی را درک نکرده‌ایم.

سرچشمه: دکتر رحیم رضازاده ملک (زاده ۱۷ مهر ۱۳۱۹ مراغه)، شاهنامه شاه نامه‌ها، صص ۱۳ و ۱۴