به گزارش سایت رسمی فدراسیون فوتبال، دکتر بهار حسن میرزایی، مسئول زیرکمیته آموزش و توسعه پزشکی یادداشتی را درباره اینکه فوتبال یک درمان است! زمانش رسیده است که از بیمارانمان بخواهیم که فوتبال بازی کنند! 

سال ۲۰۰۶ پروفسور نوردیک شواهد بسیار محکمی ارایه کرد که ورزش کردن یکی از درمان های موثر برای بسیاری از بیماری های مزمن می باشد و به ورزش کردن به عنوان یکی از اقدامات غیر دارویی پایه ای در پیشگیری از بیماری ها اشاره کرد. مدت کوتاهی بعد از آن هم کالج پزشکی ورزشی آمریکا یک بیانیه صادر کرد که ورزش می تواند مثل یک دارو باشد و پزشکان مثل سایر دارو ها باید شروع به تجویز آن بکنند. تمامی این توصیه ها، دولت بسیاری از کشور ها و حتی سازمان جهانی بهداشت را بر این داشت که ورزش را به عنوان پیشگیری به همه توصیه کنند و زمانی که قرار است ورزش به عنوان درمان استفاده بشود ، تجویز آنرا کاملا در اختیار پزشکان قرار بدهند، چون بحث سلامتی و درمان افراد بسیار مهم می باشد.

سال ۲۰۱۲ یک پژوهش در مجله  لانست، یکی از معتبرترین مجلات حوزه  پزشکی ، چاپ شد که اشاره داشت ، ورزش باعث ارتقای سلامت کلی در جامعه می شود. سال ۲۰۱۵ یک مقاله  مروری معتبر نیز چاپ شد که اشاره کرد که شواهد مفید بودن ورزش کردن که تا کنون به آن اشاره شده است، تنها در مورد ورزش های فوتبال و دویدن قابل استناد می باشد و در ارتباط با مابقی ورزش ها هنوز شواهد کافی وجود ندارد. چند مقاله  دیگر هم بعد از آن چاپ شد که به موثر بودن ورزش های توپی در سلامت کلی جامعه اشاره داشتند اما نکته  جالب این بود که همچنان این فوتبال بود که بیشترین شواهد به نفع موثر بودنش وجود داشت. 

برای دستیابی به منافع سلامتی فوتبال ، حتما لازم به انجام این ورزش به صورت حرفه ای نیست ، بلکه حتی موارد تفریحی و غیر حرفه ای آن هم موثر بوده به شرطی که تداوم داشته باشد و به شکل ناگهانی انجام نشود.

به صورت کلی تحقیقاتی که رابطه با اثرات مفید ورزش فوتبال برای سلامت جامعه انجام شده است ، از سال ۲۰۰۳ شروع شدند و موثر بودن فوتبال را در تمام سطوح جامعه حتی برای کودکان بی سرپرست و افراد بی خانمان هم نشان داده اند. این ورزش روی گروه های مختلف بیماری ها از قبیل سرطان ، دیابت ، پوکی استخوان و .. انجام شده و اطلاعات مفیدی را در اختیار ما قرار داده اند.

در مجموع که به ارزیابی نتایج ۱۵ ساله ی تحقیقات پزشکی و علمی در حوزه  اثرات فوتبال بر سلامت کلی جامعه نگاه می کنیم ، می بینیم که از آنجا که فوتبال ورزشی است که طی آن فرم های مختلف ورزش های هوازی و قدرتی و چابکی انجام می شود و در تمام سنین از کودک تا بزرگسال قابل انجام می باشد و در هر سطحی از مهارت می شود این ورزش را انجام داد و مهم تر از آن ، در کشور ما نیز طرفداران بسیاری دارد و برای انجامش امکانات زیادی نیاز نیست، شاید لازم باشد که این ورزش را برای همه تجویز کنیم.

همین طور که قبلا اشاره کردم ، این اثرات مفید ، طی تکرار و تداوم فوتبال بازی کردن بدست می آید نه انجام دادن هرازگاهی آن و افرادی که مدت ها فوتبال بازی نمی کنند و می خواهند که در آخر هفته با یک فشار بالا به مدت طولانی فوتبال بازی کنند ، نه تنها سودی نمی برند ، بلکه احتمال بسیار زیادی وجود دارد که به خود آسیب های جدی نیز وارد کنند. 

اگر ما از فوتبال به عنوان یک دارو یا درمان استفاده کنیم ، می توانیم اثرات مهم جهانی آن را ببینیم. فوتبال یک ورزش ارزان محسوب می شود ، به راحتی قابل انجام است ، در تمام دنیا طرفداران زیادی دارد  و آمار به ما می گوید در سرتاسر جهان ۵۰۰ میلیون نفر فوتبال بازی می کنند که ۳۰۰ میلیون نفر آنها در باشگاه ها هستند. فوتبال یک ورزش گروهی است و همین انجام کار گروهی اثرات مثبت اجتماعی خاص خود را به همراه دارد. انجام آن باعث ایجاد شادی و سرگرمی و تقویت روابط انسانی می شود به شرطی که درگیر مسایل حاشیه ای نگردد. می شود در قالب فوتبال بازی کردن حرکات اجتماعی بزرگی را انجام داد و پیام های مهمی را به جامعه انتقال داد. 

توصیه ای که من به عنوان یک پزشک برای ارتقای سلامت کلی جامعه با استفاده از ورزش فوتبال می کنم این است که حداقل هفته ای دو بار هر بار به مدت یک ساعت افراد فوتبال بازی کنند . حتما باید گرم کردن و سرد کردن مناسب و کافی  داشته باشند. حتما نیاز به حضور ۲۲ نفر نیست و فوتبال های دو به دو و یا پنج نفر به پنج نفر نیز هم همین اثرات مثبت را دارند.

در کل می بینیم که فوتبال یک درمان است و شاید زمانش رسیده باشد که از همه بخواهیم که فوتبال بازی کنند.