به گزارش خبرگزاری فارس، سال‌هاست عادت کرده‌ایم بگوییم که تیم ملی اولویت اصلی فوتبال ایران است. برگزاری لیگ و فعالیت باشگاه‌ها بخاطر این است که تیم ملی در عرصه بین‌المللی موفق شود. برنامه‌های لیگ برتر را براساس اردوها و برنامه‌های سرمربی تیم ملی تعیین می‌کنیم اما غافل از این هستیم که در فوتبال آسیا برخلاف جهت آب در حال شنا هستیم!

سال‌ها تیم ملی فوتبال ایران در آسیای آقایی کرده و بعد از حضور کی‌روش در تیم ملی هم عادت کرده‌ایم اولین تیم ملی آسیا باشیم اما مسئولان کنفدراسیون فوتبال آسیا مثل تمام دنیا ارزش‌گذاری فوتبال کشورها را نه براساس عملکرد ملی‌پوشان که براساس عملکرد و نتایج تیم‌های باشگاهی در رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا تعیین می‌کنند.

مدت‌ها بود عملکرد و نتایج تیم ملی در آسیا فقط ۳۰ درصد برای کشورها امتیاز دارد و ۷۰ درصد عملکرد باشگاه‌ها باعث تعیین تعداد سهمیه کشورها در لیگ قهرمانان آسیا خواهد بود.

البته سهم تیم ملی در موفقیت فوتبال یک کشور و تعیین سهمیه تیم‌های باشگاهی برای حضور در لیگ قهرمانان ۹۰ درصد به ۱۰ درصد شده است یعنی موفقیت تیم ملی فقط ۱۰ درصد برای فوتبال ایران در آسیا امتیاز کسب می‌کند! از سویی دیگر قرار است در سال ۲۰۲۰ ملاک و معیار فوتبال باشگاهی در عرصه بین‌المللی صدرصد شود. یعنی کشوری که باشگاه‌های قدرتمند و لیگ پویایی داشته باشد در فوتبال آسیا حرف اول را خواهد زد.

در واقع اگر می‌خواهیم در فوتبال آسیا به آقایی خود ادامه بدهیم باید باشگاه‌های قدرتمند داشته باشیم. باشگاه‌هایی که بتوانند از نظر مالی روی پای خود بایستند و منابع مالی قدرتمندی داشته باشند. در حالی که اکنون باشگاه‌های بزرگ و پرهوادار ما بدهکارترین تیم‌های کشورمان هم محسوب می‌شوند و بنیه مالی قدرتمندی ندارند.

به نظر می‌رسد مسئولان فوتبال ایران باید به سمتی بروند که بتوانند باشگاه‌هایی قدرتمند داشته باشیم. اگر حقوق مسلم فوتبال مثل حق پخش تلویزیونی پرداخت شود قطعا فوتبال ایران در زمینه باشگاهی هم می‌تواند در آسیا به آقایی خود ادامه بدهد اما اگر همچنان فوتبال را از حقوق مسلمش دور نگه داریم باشگاه‌های ما ضعیف‌ و ضعیف‌تر خواهند شد و دیگر آقای فوتبال آسیا نخواهیم بود.