به گزارش خبرگزاری تسنیم، لوسیانو ادینیو که بهترین گلزن خارجی تاریخ لیگ برتر ایران به شمار می‌رود، اخیراً به تیم دسپورتیوا فرروویاریای برزیل پیوسته است. ادینیوی ۳۳ ساله در هشت سالی که در فوتبال ایران بازی کرد، ۷۵ گل در تمامی رقابت‌ها به ثمر رساند و بهترین گلزن خارجی تاریخ لیگ ایران به شمار می‌رود. او در فصل ۱۵-۲۰۱۴ با ۲۰ گل زده، عنوان بهترین گلزن لیگ برتر ایران را از آن خود کرد و حتی بحث دعوت او به تیم ملی ایران از جانب کارلوس کی‌روش نیز مطرح شد.

ادینیو که به او لقب «رونالدینیوی ایران» را داده‌اند، در گفت‌و‌گو با شبکه تلویزیونی «ESPN» برزیل گفت: وقتی برای اولین بار به ایران رفتم، موهای بلند و بافته شده‌ای همانند کارلوس آلبرتو داشتم. بعد به خاطر اینکه من پشت ضربات شروع مجدد و پنالتی می‌ایستادم و بازی‌های تأثیری ارائه می‌دادم و البته به دلیل برزیلی بودنم، (با خنده) هواداران به من لقب رونالدینیوی ایران دادند. در ایران کسی من را با نام ادینیو صدا نمی‌زد و (با خنده) من را رونالدینیو صدا می‌زدند. در آنجا مردم علاقه فراوانی به من داشتند.

ادینیو می‌گوید که تحت‌تأثیر شور و شوق فوتبال ایران قرار گرفته و از آداب و رسوم ایرانی به خصوص به هنگام بازی‌ها سورپرایز شده بود. وی تأکید کرد: در ایران فقط مردان حق حضور در ورزشگاه‌ها را دارند و اوضاع متفاوتی نسبت به اینجا دارد. با این حال بازی‌هایی بود که در حدود ۷۰ تا ۸۰ هزار هوادار از آن دیدن می‌کردند و این بخش دوست‌داشتنی‌اش بود.

مهاجم پیشین تراکتورسازی اظهار داشت: چیز دیگری که باعث تعجبم شده بود، زمان نماز بود که به وقت آن همه کارها تعطیل می‌شد. اگر تیم در بازی آخرش شکست خورده بود، در تمرینات گوسفندی را قربانی می‌کردند تا بدشانسی را از خود دور کنند! (با خنده) آنها معتقد بودند که قربانی کردن، خوش‌شانسی می‌آورد. من بارها شاهد این موضوع بودم و دیگر به آن عادت کرده بودم.

این مهاجم برزیلی همچنین در خصوص شادی‌های پس از گلش و اینکه نوشته‌هایی روی پیراهن زیرین خود داشت، گفت: شادی‌های گلم همیشه مربوط به خانواده‌ام، همسرم و دخترم می‌شد. یک روز که در هتل بودم یکی از هواداران از من پرسید که "برای فردا چه شادی گلی در نظر داری؟ " من هم در پاسخ گفتم "فردا خواهی دید!"، به هر حال (با خنده) دست به ابداع شادی گل‌های مختلف می‌زدم. همیشه هم به خاطر نوشته‌های روی پیراهن زیرینم و شادی گل‌هایی که داشتم، در شبکه‌های اجتماعی مورد تمجید قرار می‌گرفتم.

ادینیو که پس از پیوستنش به تراکتورسازی چهره سرشناس‌تری به خود در ایران گرفت، درباره این موضوع گفت: به جایی رسیده بودم که دیگر نمی‌توانستم به این راحتی به برای خرید و رفتن به رستوران به خیابان بروم، (با خنده) چون غوغایی به پا می‌شد. وقتی مردم من را می‌شناختند برای گرفتن عکس یادگاری و بغل کردن پیش من می‌آمدند. ایرانی‌ها مردمانی بسیار مهربان و خونگرم هستند و ایران را خیلی تحسین می‌کنم. حضورم در ایران تجربه‌ای عجیب، ولی خوبی بود.

مهاجم دسپورتیوای برزیل در خصوص مهمانوازی ایرانیان گفت: سه سال پایانی‌ام در ایران تقریباً پول خیلی زیادی در آنجا خرج نکردم. همیشه به نوعی میهمان هواداران بودم. حتی وقتی صاحب رستورانی که من اغلب به آنجا می‌رفتم، (با خنده) متوجه می‌شدم که من آنجا هستم، رستورانش را ترک نمی‌کرد. برخی حتی اجازه نمی‌دادند من دست در جیبم کنم، ولی من خجالت می‌کشیدم و (با خنده) می‌گفتم که اگر نگذارید حساب کنم، دیگر اینجا نخواهم آمد. با این حال کم پیش می‌آمد که دست در جیبم کنم.

وی در بخش دیگری از صحبت‌هایش در خصوص بازی در برخی کشورهای آسیایی اظهار داشت: بره کبابی که در زمان حضورم در فوتبال آسیا خوردم، فوق‌العاده بود و نمونه‌اش را در هیچ جای دیگر دنیا ندیده‌ام، ولی شرایط آب و هوایی گرم و خشکی را در شهرهایی که بودم، تجربه کردم. با این حال خونگرمی مردمان‌شان را هیچوقت فراموش نمی‌کنم.

ادینیوی ۳۳ ساله عنوان کرد: هواداران ایران دوست داشتند که من در ین کشور بمانم. آنها از من خواستند که این کشور را ترک نکنم. من از هواداران سکه طلا، ساعت و گردنبند مروارید اصل هدیه گرفتم که به همسرم هدیه دادم. حتی یک فرش ایرانی اعلای به من هدیه شد که همین الان در اتاق خوابم است چون جزو گرانقیمت‌ترین فرش‌های جهان است. (با خنده) خیلی خوب به نظر می‌رسد، نه؟

مهاجم دسپورتیوای برزیل در پایان بازگشتش به ایران را رد نکرد و گفت: ایده‌ام این است که با ارائه بازی‌های خوب، دوباره درهای دیگر (بازی در تیم‌های خارجی) به خصوص کشورهای عربی را به روی خودم باز کنم، ولی کسی چه می‌داند شاید هم به ایران بازگشتم، (با خنده) چون دلتنگ آنجا هستم.