به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین ؛ او بی شک یکی از ستاره های سال ۹۲ کشور است. پسر سال ها قبل از ایران رفته بود. حتی شناسنامه ایرانی هم نداشت اگرچه یک ایرانی زاده بود از خانواده ای کاملا ورزشی. اصلا مشهدی ها سال ها با خاندان قوچان نژاد در سالن های والیبال خاطره داشتند و هنوز هم دارند. وقتی کروش روی او دست گذاشت ، او که در دسته دوم لیگ بلژیک بازی می کرد ، خیلی انتقادها شنید. مربی سرشناس حتی متهم شد. متهم به دلالی اما او نشان داد بی دلیل نیست که فیگو ، و کریس رونالدو را به ورزش دنیا هدیه داده است. رضا آمد خیلی هم سخت به تیم اضافه شد چون هم مشکل خدمت داشت ، هم شناسنامه و هم اثبات هویت ایرانی در فیفا. این پروسه چندین ماه به طول انجامید اما سرانجام آمد. درست برای همان ۳ بازی آخر تیم ملی هم آمد. جایی که باید تیم دست به کار بزرگی می زد. ۳ بازی و نیاز به ۹ امتیاز. ایران معجزه می خواست و انگار این هدیه ای بود الهی که به تیم ملی اضافه شد. پسر در هر ۳ بازی برای تیم ملی گل زد تا دیگر کسی جرات انتقاد نداشته باشد. او اول با گلش قطر را شکاغند بعد در بازی با لبنان یکی از گلزنان بود و در آخر هم ورزشگاه سئول را جهنمی کرد برای کره ای ها. یک توپ دزدی یک استارت و یک گل ، آن روز محشر بود. گلش را زد و جشنی را به میهن هدیه داد. میهنی که خیلی از کارشناسانش ، او را از خود نمی دانستند اما رضا نشان داد یک ایرانی است یک ایرانی عاشق. این قدر عاشق که حالا یک سال بعد وقتی به او از گلش می گوییم سری بهزیر می اندازد و می گوید:« این منصفانه نیست که بگوییم گل رضا. آن روز یک تیم بازی کرد تا کره بشکند. آن گل تاریخ مصرفش برای همان روز بوده. بیایید تلاش کنیم موفقیت مان را در سال بعد ادامه دهیم ما باید برای صعود بجنگیم.»