به گزارش ایسنا به نقل از «خبرآنلاین»، این شعر را در ادامه می‌خوانید:

«با گریه دارم می‌نویسم باز

باران گرفته شهر و روستا را

از نو شبیخون می‌زند پاییز

می‌گیرد از ما لیدر ما را

***

باران شدیداللحن می‌بارد

سونامی‌ای انگار در راه است

گویی که بویی برده از جریان

اما «خبر کوتاه و جانکاه» است

***

ای مرگ بد! خوبان‌کشی تا چند؟

ای زندگی! خودمحوری تا کی؟

اخراج تلخی بود هادی جان!

این اشتباه داوری تا کی؟

***

زود است کفشت را بیاویزی

این کار را با ما نکن مشتی!

با اینکه بیدارم ولی از صبح

هی خواب می‌بینم که برگشتی

***

یکباره تنها می‌گذاری مرد

گل‌های غمگین یتیمت را

پیش از سفر بنشین و روشن کن

تکلیف بازوبند تیمت را

***

با هر گلی یاد تو می‌افتیم

قلب هواداران پر از هادیست

غمگین‌ترین موجود این دنیا

هر جمعه ورزشگاه آزادیست!

***

رفتن که «پایان کبوتر نیست»

در آسمان‌ها یکه‌تازی کن

دنیا برایت سخت کوچک بود

حالا برو با مرگ بازی کن

***

با پرچم سرخت بران در باد

پارو بزن تا پیش «قایقران»

امشب نشسته چشم در راهت

لبخند استقبال «ناصرخان»

***

هادی! عزیز قرمز و آبی!

اسطوره‌ای از عمق جان قرمز

هرجا که باشی دوستت داریم

آقای پاس گل! خداحافظ ...»