با تمام احترام‌ام برای علی کریمی و این‌که واقعا یکی از نابغه‌های فوتبال آسیاست. با تمام اعتقادم به قلدربازی‌های علی دایی و اخلاق نه چندان مناسب‌اش با دیگر بازیکنان در دوران صدارتش درتیم ملی، اما حرف‌های کریمی در مورد علی دایی این یک بار اصلا از جنس فوتبال نبود. این همان بازی است که دایی دقیقا همانند تمامی بازی‌های بزرگ، دقیقا شبیه پاسی که در بازی استرالیا به خداداد عزیزی داد و منجر به گل ایران شد. دقیقا شبیه همان پاسی که به مهدوی کیا داد و منجر به گل به آمریکا شد . چنین پاسی به علی کریمی عزیز داد و و وی را در موقعیت تک به تگ به شی گیون قرار داد . اما این علی کریمی بود که نتوانست گل بزند . که گل در خانه‌ی حریف بدون شک نتیجه را تغییر می‌داد و حتا بالاتر از آن سرنوشت بازی که هیچ سرنوشت یک نسل فوبتالیست‌های کشور ایران را تغییر می‌داد. بنابراین پاس دادن هنر است. دریبل هنر است و اما از پاس هم استفاده کردن هنر است. تک تیراندازی هنر هرکسی نیست حتا اگر سلطان دریبل آسیا باشی و این علی دایی بود با تمام خوبی و بدی‌هایش تقریبا سخت‌ترین پاس‌ها را به گل تبدیل می‌کرد سخت ترین و تاثیرگزارترین پاس‌ها را به دیگران داده است. علی دایی مربی خوبی نیست. اخلاق خوبی ندارد . اما این که بگوییم فلانی با پاس دیگران گل زده است. در واقع یعنی حرفی برخلاف ذات فوتبال . خب مهاجم باید بهش پاس داده شود تا گل بزند. اما هر کسی توانایی این که پاسی را بگیرد و تبدیل به گل بکند ندارد. اما علی دایی این توانایی را در سطحی عالی و بین‌امللی داشت...

اگر کریمی تک به تکی که با پاس دایی صاحب شد را گل میکرد قطعن میرفتیم جام جهانی!

یه ذره محکمتر میزدی میمردی؟ یه شوت مثل اونی که به کولمن تیم ملی تو جام جهانی زدی اگه به اون توپ زده بودی کلی فرق قضیه بود