دقیقا این دیگه بهترین و آخرین دوره خوب تیم ملی‌ بود. باورمون شده بود که دیگه ما هر دوره میریم جام جهانی‌ ولی‌ حیف که یادمون رفت نباید مغرور باشیمو دست از تلاش برداریم...

دقیقا یک ماه بعد از این صعود رویایی، کسی به ریاست جمهوری رسید که همانند بقیه کاراش، نا لایق ترین فرد رو به نام علی آبادی، که هرّ و از بر تو فوتبال تشخیص نمی داد، به ریاست سازمان تربیت بدنی رسوند و اون هم دادکان فوتبالی و لایق رو در عین ناباوری از کار برکنار کرد. به تبع اون فوتبال ایران تعلیق شد و فوتبال ما جوری زمین خورد که هنوز بلند نشده... ناگفته نمونه که رنکینگ فیفا ایران تو ماه بعد از این مسابقه 17 شده بود. ما دومین تیم از 32 تیم بودیم که صعودمون قطعی شده بود. چرا این جور شد؟ کسی نمی دونه. کجاست اون علی آبادی که الان جوابگو باشه. فقط باید بگیم افسوس...

بازم ما به سختی میریم جام جهانی حالا ببینین کی گفتم شاید به عنوان تیم دوم..

یادش بخیر. ولی این فردوسی پور اصلا گزارش کردن بلد نیست. یه ساعت فقط هی کلمه آخره جملشو کشید. ولی آدم خوبیه. فوتبال بهش احتیاج داره

یه زمانی اینجوری میرفتیم جام جهانی. بعله...