زنده باشن. ولی ما ایرانیای غم دوست و غم پرور باید کم کم دست از این افسردگی تاریخی (که پیامد و میراث قرنها رخدادهای تاریخی تراژیک و غم انگیزه) بکشیم و از زاویه دیگه ای به دنیا نگاه کنیم وگرنه از دور باطل سوگ آفرینی و سوگواری هرگز بیرون نخواهیم رفت.

هر جا که هستی پیروز و سرفراز باشی عزیز هموطنم. میرن آدمها، از اونا فقط خاطره هاشون به جا میمونه. با یاد مهراب شاهرخی و ناصر حجازی

یادش بخیر دوران جاویدانی ایران در هر کشوری پیشکسوتان جایگاه و ارزش بسیاری دارند ولی در ایران ویران فقط آقازادهها