به گفته‌ی مورخان، زنان نیز از آغاز شکل‌گیری فوتبال این بازی را انجام می‌داده‌اند و این ورزش محبوب هرگز به طور کامل در انحصار مردان نبوده است. اما پابه توپ شدن پرحاشیه زنان در ایران به دهه ۴۰ شمسی برمی‌گردد. دخترانی که شیفته فوتبال بودند برای نخستین بار در تهران و برخی شهرهای بزرگ، بیشتر به عنوان دروازه‌بان و گاهی بازیکن، وارد تیم‌های محلی و خیابانی مردان موسوم به فوتبال "گل کوچک" با توپ‌های پلاستیکی شدند. بتول باقری از نسل اول فوتبال دختران ایران که اهل بندرانزلی است در این باره گفته است: «سال ۱۳۴۹ پس از مدت‌ها تلاش توانستیم محلی برای تمرین‌هایمان پیدا کنیم. پیش از آن گاهی در کوچه با شوهران و برادرهایمان بازی می‌کردیم، اما در سال ۴۹ به صورت رسمی اجازه پیدا کردیم که بدون مردان، در زمین خاکی تمرین کنیم.»