مسابقات لیگ برتر یک بار دیگر تعطیل شد و این در حالی است که اگر یکی دو بازی را نادیده بگیریم اغلب بازی‌های هفته چهاردهم مثل هفته‌های قبل با استقبال کمی از سوی تماشاگران برگزار شد. نقطه عطف این بی‌تفاوتی هم بازی گهر- استقلال بود که فقط حدود ۱۰ هزار تماشاگر را به ورزشگاه کشانده بود. این در شرایطی است که استقلال پیش از شروع بازی‌اش، شانس صعود به صدر جدول را داشت و قاعدتا باید هواداران این تیم برای حمایت از آن به ورزشگاه می‌آمدند. پس چرا نه آنها و نه تماشاگران سایر تیم‌ها از جمله پرسپولیس به ورزشگاه نمی‌آیند؟ خیلی‌ها عقیده دارند که کیفیت پایین بازیها و امکانات ضعیف استادیوم‌ها باعث به وجود آمدن چنین شرایطی شده است که استدلال‌شان درست است اما این تمام ماجرا نیست. یکی از مهم‌ترین دلایل به وجود آمدن این وضعیت، بی‌نظمی حاکم بر برگزاری مسابقات است که سالها گریبان‌گیر لیگ ایران شده است. وقتی سازمان لیگ قدرت این را ندارد که حتی برنامه یک نیم فصل را به صورت منظم و بی‌وقفه اعلام و اجرا کند، دیگر تماشاگران هم جذب مسابقات نمی‌شوند. مشکل هم فقط سازمان لیگ نیست. به قول امیر قلعه‌نویی در این مملکت چند مرجع مرتبط و غیرمرتبط در تصمیم‌گیری‌ها و برنامه‌ریزی‌های فوتبال تاثیر دارند و طبیعتا باعث به وجود آمدن این بی‌نظمی‌ها می‌شوند. فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ هم شورش را درآورده‌اند و به خاطر تیم ملی، بی‌نظمی را به اوج خودش رسانده‌اند. فوتبال در همه جای دنیا برای تماشاگران برگزار می‌شود اما اینجا به نظر می‌رسد هیچ توجهی به آنها نمی‌شود و فقط هدف برگزارکنندگان این است که مسابقاتی را برگزار کنند و مسئولیت را از روی دوش خودشان بردارند. در خارج از ایران، افراد و شرکت‌های مختلفی برای جذاب شدن بازیها فکر و برنامه‌ریزی می‌کنند و شرایطی فراهم می‌کنند که استقبال بیشتری از مسابقات شود اما به نظر می‌رسد در ایران، تمام برنامه‌ریزی‌ها برای این است که کسی فوتبال تماشا نکند. هرساله فقط تعدادی بازی تحت عنوان لیگ به صورت کاملا جنجالی برگزار می شود و میلیاردها تومان نیز هزینه آن می‌شود بدون اینکه سودی داشته باشد. این وضعیت باعث می شود هم باشگاهها برای برنامه‌ریزی تمرینات و سفرهای خود با مشکل مواجه شوند و هم مربیان تیم ملی به آماده شدن بازیکنان در لیگ اعتماد نکنند. الان چهارده هفته از لیگ می‌گذرد و سه بار وقفه‌های بلندمدت در بازیها به وجود آمده در حالی که فوتبال امروز دنیا به هیچ وجه چنین موضوعی را برنمی‌تابد. دلیل برگزاری لیگ در هر کشوری این است که تماشاگران از فوتبال لذت ببرند، باشگاهها درآمدزایی کنند و در آخر، تیم ملی هم بازیکنانی آماده را تحویل بگیرد و به مصاف حریفانش برود. به جرات می‌توان گفت که در ایران هیچ کدام از این دستاوردها حاصل نمی‌شود، نه کسی از لیگ لذت می‌برد، نه باشگاهها درآمدزایی می‌کنند و نه تیم ملی بازیکن آماده‌ای را تحویل می‌گیرد. پس این سوال به وجود می‌آید که ما فوتبال را برای چه کسانی و با چه اهدافی برگزار می‌کنیم؟ پاسخش روشن است؛ برای هیچ کس و بدون هیچ هدفی. اینجا لیگ برگزار می‌شود که فقط برگزار شده باشد و نهادهای بین‌المللی متقاعد شوند که ما هم لیگ داریم وگرنه چیزی که امروز تحت عنوان لیگ برگزار می‌شود به هیچ وجه نزدیک به استانداردهای بین‌المللی نیست. اگر بود برای بازی تیم صدرنشین لیگ که یکی از دو تیم پرطرفدار کشور است، بیش از ۱۰ هزار نفر به ورزشگاه می‌آمدند.