پس از خودکشی رابرت انکه، لی سو چول، دال رابرتز، بابک رفعتی و چهره‌های مشهور دیگری در فوتبال جهان در دو سال اخیر،‌ گری اسپید سرمربی جوان تیم ملی فوتبال ولز نیز خودکشی کرد. خودکشی‌های دنیای فوتبال در دهه‌های پیشین، محدود به بازنشسته‌هایی می‌شد که دل‌شان برای مستطیل سبز تنگ شده بود. آمار اما حالا تغییر کرده و در دو سال اخیر، از بازیکنان حاضر در زمین گرفته تا مربی روی نیمکت و قاضی میدان را نیز در برمی‌گیرد. تنوع شیوه‌های خودکشی اهالی فوتبال هم چشمگیر است. سقوط از ارتفاع، پریدن روی ریل قطار، دار با طناب، شلیک گلوله به شقیقه، زدن رگ‌ با تیغ، تزریق سم و چند شیوه دیگر، از جمله روش‌هایی است که فوتبالیست‌ها برای قطع کردن رشته حیات خود به کار بسته‌اند. روز ۱۹ نوامبر، بیست و هشتم آبان، بابک رفعتی، داور ایرانی‌تبار آلمانی، اما به مقصود خود نرسید و همکارانش با کمک کارکنان هتل، پیکر نیمه‌جان او را به زندگی بازگرداندند. غیر از این داور سر‌شناس فوتبال آلمان، خودکشی‌های نافرجام فراوانی در تاریخ فوتبال ثبت شده است. پل گاسکوئین ستاره همیشه جنجالی اما محبوب تیم ملی انگلیس در دهه ۱۹۹۰ از مشهور‌ترین نمونه‌هاست.