فوتبال ملی ایران فردا ۸۵ ساله می‌شود. اگرچه اولین بازی ملی رسمی ایران در شهریور ۱۳۲۰ مقابل افغانستان در کابل برگزار شد، اما بازی‌های تیم منتخب ایران در سال ۱۳۰۵ در آذربایجان شوروی سرآغاز فوتبال ملی ایران است. سفر تیم منتخب تهران به بادکوبه در این سال اولین سفر برون‌مرزی یک تیم ورزشی در تاریخ ورزش ایران بود. سه‌شنبه ۲۴ آبان ۱۳۰۵، تیم منتخب تهران (که در واقع تیم ملی ایران بود) به دعوت مسولان ورزشی آذربایجان شوروی برای انجام چند دیدار دوستانه عازم آذربایجان شد. اين تيم ابتدا به کرج و سپس به قزوين، رودبار و از آنجا به رشت رفت. بعد از اقامتی کوتاه در گراند هتل رشت به بندرانزلی رفته و از آنجا با کشتی به بادکوبه سفر کرد. در بادکوبه استقبال شايان توجهی از اين تيم شد. بودجه این سفر ۴۰۰ تومان بود که در جلسه ۷ آبان هیات دولت تصویب شده بود. تیم منتخب تهران سرمربی مشخصی نداشت، اما میرمهدی ورزنده سرپرست تیم اعزامی بود. اسامی بازیکنان اولین تیم ملی ایران به این ترتیب بود: خان سردار (کاپیتان)، احمد علی سردار، حسینعلی سردار، حسین صدقیانی، محمدعلی شکوه، رضا قلی کلانتر، هراند گالوستیان، یوسف سمرقندی (معروف به پُل)، علی امیر اصلانی، حسن مفتاح، ابوالفتح افخمی، امیرحسین خان، سیاسی و احمد خان. نکته قابل توجه اینکه خان سردار دروازه بان تیم ملی در آن زمان لژیونر بود و در تیم سروته ژنو سوئیس بازی می‌کرد. گفته می‌شد که او در بازی دوستانه سوئیس و فرانسه در سال ۱۹۲۰ برای دقایقی درون دروازه سوئیس ایستاده است، هر چند که مدرکی در این مورد وجود ندارد. تیم منتخب ایران در بادکوبه چند بازی دوستانه برگزار کرد و در منابع مختلف نتایج متفاوتی از این بازی‌های دوستانه گزارش شده است. اولین بازی تیم منتخب ایران روز دوشنبه ۳۰ آبان ۱۳۰۵ در استادیوم بالاخانی بادکوبه مقابل تیم انترناسیونال آذربایجان (منظور تیم ملی یا منتخب جمهوری آذربایجان است) برگزار شد که ایران ۳-۴ باخت. گزارش روزنامه اطلاعات از این بازی جالب است؛ اولین مسابقه تیم فوتبال منتخب ایران روز دوشنبه مقابل تیم اول بین‌الملل برگزار شد. در اول بازی دسته گلی از طرف کاپیتان تیم بادکوبه به کاپیتان تیم ایرانی آقای حسینعلی سردار اهدا شد. بازی تحت رفری (داوری) پارکادانف شروع شد. حسینعلی سردار (۲ گل) و احمد علی سردار گل‌های تیم منتخب را در این بازی به ثمر رساندند. نکته جالبی که در گزارش بازی به آن اشاره شده این است که تیم منتخب در نیمه اول ۳ بر صفر جلو بود، اما خان سردار دروازه‌بان تیم ایران در بین دو نیمه به علت خوردن لیموترش دل درد شدیدی گرفت و در نیمه دوم ۴ گل خورد! ۳۰ سال بعد خان سردار علت این شکست را چنین عنوان کرد: آسیب‌دیدگی خودش و عدم نداشتن گلر ذخیره و همچنین هماهنگ‌نبودن بازیکنان بخصوص هراند و پُل که از کاپیتان تیم تبعیت نمی‌کردند! ایران در بازی دوم مقابل دانشگاه بادکوبه به تساوی صفر- صفر رسید و در سومین بازی نیز ۳-۱ به تیم دینامو بادکوبه باخت. تیم ملی بعد از یک تساوی و دو باخت آبرومندانه به تهران بازگشت. یک هفته بعد از بازگشت ملی پوشان، نشریه فکاهی ناهید اقدام به چاپ کاریکاتوری توهین آمیز کرد که یک پا در حال لگد زدن به یاران تیم منتخب تهران است و هر کدام را به گوشه ای پرتاب کرده بود و زیر آن نوشته بود نتیجه بازی های ایران در بادکوبه! واکنش اعضای تیم منتخب تهران نیز جالب بود: آنها یک روز راهی دفتر نشریه شدند و هر کدام زیر کت خود یک چماق مخفی کرده بودند! بعد از یک کتک‌کاری حسابی مدیران و نویسندگان نشریه ناهید، آنها در حال آتش زدن دفتر این مجله بودند که آژان‌ها سر رسیدند و بازیکنان تیم منتخب را به کمیساری بردند. در آن جا سرپاس مختاری سر بازیکنان فریاد کشید و تهدید به زندانی کردن آنها نمود، اما بعد از گرفتن یک تعهد همه آنها آزاد شدند.