نتیجه ۰-۳ اصلا نشان‌دهنده ضعف ایران مقابل ژاپن نبود. ایران بسیار منطقی و پر انرژی بازی کرد، اما نتوانست این روند را در وقت‌های اضافه ادامه دهد. در وقت‌های اضافه، گل نخوردن خیلی مهم‌تر از گل زدن است. ژاپن امروز ۲-۴-۴ بازی می‌کرد و با دو مهاجمی که به زمین فرستاده بود به دنبال این بود که در ۹۰ دقیقه بازی را تمام کند. اما با توجه به این که ایران با ۵ هافبک در میانه میدان بازی می‌کرد، هم در پرسینگ موفق‌تر بود و هم در کنترل جریان بازی. مشکل اصلی ایران نداشتن برنامه مناسب در ضد حمله‌ها بود. تجربه ژاپنی‌ها موجب شده بود که در یک سوم دفاعی خودشان کمتر ضربات ایستگاهی به ایران بدهند. گل اول روی اشتباه فردی و جایگیری مدافعان ایران بود.