پولادی فقط یک غیبت کننده سربازی نیست بلکه او خریدار سند غیر قانونی دولتی بوده است ،این یعنی آنکه او پول داده و سند جعلی خریده است که این یک جرم بزرگ محسوب می شود و چند ماه یا سال زندانی دارد!در واقع پولادی باید به زندان برود اما نه تنها چنین نمی کنند بلکه کارش را درست می کنند تا با تیم ملی ایران در استرالیا به میدان برود و لابد برای کشورش افتخار آفرینی کند اما آیا به فرض افتخار آفرینی این حرکت افتخار آمیز است و باید به آن ما هم افتخار کنیم؟ افتخار کنیم که یک مجرم(در هر حدی از جرم) پیراهن تیم ملی کشورمان را پوشیده و با آن پیراهن مقدس برای ما گل هم زده است؟<br> این موضوع نه تنها مایه افتخار نیست بلکه نشان دهنده ضعف شدید و وحشتناک ما در عرصه مدیریت و فوتبال و نیروی انسانی است. اجازه بدهید از چشم جوانانی این ماجرا را رصد کنیم که یا در حال اعزام به سربازی هستند،یا در حال گذراندن سربازی و یا آن را انجام داده اند. آنها امروز در مورد این عبور از خط قرمز برای پولادی چه می گویند؟ چگونه آنها این ماجرا را معنی می کنند؟ چگونه آن را قضاوت می کنند؟ خواهش می کنم درست به ماجرا نگاه کنید آنها می گویند: پارتی بازی به اوج خودش رسیده،طرف به جای آنکه زندانی شود پیراهن تیم ملی را می پوشد،به جای آنکه جریمه شود کارش را درست می کنند تا پیشرفت کند،ما هم باید چنین مسیری را می رفتیم یعنی باید از مملکت خارج می شدیم و می رفتیم و پول اگر داشتیم یه جوری درست می شد!<br> بدترین قضاوت اما اینها نیست بلکه اینست: پول که داشته باشی همه چیز رو می تونی بخری!پس برویم به هر قیمتی پول درآوریم! مرزهای این کشور پهناور به سرباز برای دفاع نیاز دارد،دقیقش می شود این که ۸۷۰۰ کیلومتر مرز خاکی و آبی داریم و برای حراست از ناموس و خانواده مان به سرباز نیازمندیم و اینکه یک نفر اینگونه قانون را دور بزند و نه تنها سربازی نرود و باز نه تنها با پول از مسیر غیر قانونی اش جعل سند کارت معافیت بگیرد بلکه برود و در تیم ملی ایران هم بازی کند!این دیگر شاهکار است و تصور می کنم در هیچ کجای دنیا پیراهن تیم ملی کشورشان را بر تن یک مجرم نمی کنند.