حالا دیگر مهدی رحمتی نمی تواند بگوید از وجود نامه عذرخواهی بی خبر است. خبرگزاری فارس، متن نامه عذرخواهی این بازیکن را منتشر می کند؛ نامه ای که کروش آن را نوشته بود و رحمتی پایش را امضا نکرد. در بخش های از نامه چنین جملاتی دیده می شود: «اینجانب مهدی رحمتی بدین وسیله اعلام می‌دارم که در تاریخ ۹۱/۱۱/۱ بدون هیچ گونه دلیلی که توجیه کننده تصمیم من باشد بازنشستگی موقت خود را از تیم ملی اعلام کردم..... پس از آن تصمیم، یکسری اظهارنظرهایی را نیز مستقیما خطاب به سرمربی تیم ملی فوتبال، جناب آقای کارلوس کروش انجام دادم که شدیدا راجع به این مسئله متاسفم...من متوجه شدم که این تصمیم نادرست و اعلام آن از طرف شخص بنده باعث ناراحتی و دلزدگی هم‌تیمی‌هایم، کادرفنی، فدراسیون و مخصوصا طرفداران فوتبال ایران در این زمان حساس که ما صعود به جام‌جهانی و همینطور جام‌ ملت‌های آسیا را پیش رو داریم؛ شده است و...» قصه از همین جا شروع می شود. نبی و کفاشیان قبل از ترک تهران، نامه عذرخواهی مهدی رحمتی را در پاکتی قرار می دهند. به دلیل سفر آنها به موریس، پاکت به آیت اللهی نایب رئیس اول سپرده می شود. نبی با منصوریان تماس می گیرد که از این پس، آیت اللهی کارها را می کند. قرار می شود رحمتی به فدراسیون برود، پاکت را از او بگیرد، نامه را امضا کند و پاکت را بازگرداند تا هادی آیت اللهی آن را برای کروش ارسال کند. حالا حرف های نایب رئیس اول فدراسیون می تواند موضوع را شفاف تر کند: «آقای کفاشیان نامه را به دست من داد. نامه در یک پاکت بود. آن را باز نکردم. من فقط مامور بودم پاکت را به رحمتی بدهم، نامه را امضا کند و بقیه کارها صورت بگیرد. مهدی رحمتی پیش من آمد. او اصلا پاکت را از من نگرفت و رفت!» .......