چندش‌آورترین جمله‌ای که می‌توان از زبان‌ تک تک آنها شنید، همان «به خاطر مردم» است. کدام مردم؟ کدام عشق؟ کدام غیرت؟ این دیگر «پوپولیسم» هم نیست. دستمال کردن واژه‌ها، در جایی که سواد کافی برای درک معانی آنها وجود ندارد، طبیعی شده! «به خاطر مردم» برگشتیم، به ‌خاطر مردم بازی کردیم، به ‌خاطر مردم آمدیم و حالا باید پرسید که مگر این «مردم» بدون داشتن حتی یک هزارم آنچه شما برای با آنها بودن مطالبه می‌کنید اجرتی دریافت کرده‌اند که در سرتاسر این مملکت خودشان را مکلف به همراهی شما می‌بینند؟!