یرواند آبراهامیان در «ایران بین دو انقلاب» می نویسد: « ... غالب اوقات قاجارها قومی را با قومی دیگر ، جمعی را با جمعی دیگر، و یک منطقه شورشی را با منطقه رقیب آن رودررو می کردند. دشمنان سنتی یک قوم متمرد بی تردید دوستان مطیع و وفادار شاه می شدند و شاه با آن همه دوست، برای اعمال قدرت سلطنت نه به بروکراسی نیاز داشت و نه به قشون دائم ... به نوشته یک سیاح انگلیسی، قاجارها با حفظ توازن ظریف و تحریک ماهرانه تعصبات قومی، امنیت خود را تامین می کردند ... با میدان دادن به دسته بندی های محلی – بین حیدری و نعمتی در شوشتر ... شاهسون، افشار، کرد، ترکمن و فارس در شمال شرق، لر، افشار، بختیاری، فارس و عرب در جنوب غرب ... ملکم با تیزبینی شاهد بوده که شهرهای ایران برخلاف شهرهای اروپایی در قرون وسطی، آنچنان در تفرقه و رقابت داخلی به سر می بردند که در صدد کسب امتیازات مشترک از حکومت مرکزی نبودند . آقایان! اینها همه برنامه اطلاعات سپاه است. در دامش نیافتیم.میخواهند با هم مشغول باشیم تا به رژیم و گرانی ها کاری نداشته باشیم. هیچ فکر کردید چرا در ایران باشگاهها بیش تر از احزاب سیاسی بیانیه میدهند؟ چون سرداران سپاه آنها را میگردانند و میخواهند جو را داغ کنند و متاسفانه تا حالا موفق بودند.