۱- پنجره بسته نقل و انتقالات و رفتن سه بازیکن اصلی
۲- تغییر مدیرعامل در نیم فصل
۳- حقوق نگرفتن سرمربی کادر فنی تیم برای یک سال کامل
۴- حقوق نگرفتن بازیکنها در قسمت عمده فصل
۵-مصدومیت دو مدافع اصلی تیم در کمتر از یک ماه و سکونشینی تا انتهای فصل
۶- مساوی های پی در پی در انتهای لیگ
۷- چهل و پنج بازی در فواصل چهار روز یک بار
۸- جنگ فرسایشی با سرمربی تیم ملی و حملات کی روش به سرمربی و تیم پرسپولیس
هر کدام از اینها را اگر سایر تیمها داشتند به تنهایی توجیه عدم نتیجه گیری بود ، اما پرسپولیس همه این مشکلات را داشت اما در انتها هم قهرمان لیگ شد و هم تا نیمه نهایی جام حذفی بالا رفت.
باید دنبال سرمربی با کیفیت،متعهد و حرفه ای گشت، نه سرمربی که برای کارشناسی جام جهانی اردوی تیم را دیر شروع کند.
نه خرید های باب میل فضای مجازی برای مانور تبلیغاتی برای یک تیم قهرمانی می آورد،
نه بازیکن‌هایی نظیر تیام،جپاروف،پاتوسی،شجاعی،دژآگه،حاج صفی.
راه قهرمانی ثبات کادر فنی و حمایت از تیم خودی است نه بی ارج کردن موفقیت های رقیب.
تا وقتی به پرسپولیس انگ تیم حکومتی بزنند و سعی در بی ارج و قرب کردن قهرمانی پرسپولیس داشته باشند، شاگردان برانکو همچنان یکه تازی خواهند کرد.
رقبای پرسپولیس اگر این میزان انرژی که برای اثبات نظریه خودشان می گذاشتند را برای اصلاح تیم خود می گذاشتند ، حالا آنها به جای پرسپولیس جشن قهرمانی می گرفتند.
#پرسپولیس
#قهرمان
#هتریک_قهرمانی
#عشق
#ارتش_سرخ_آسیا
نويسنده : ايمان