خبرگزاری خبرآنلاین - انتخابات بارسلونا تمام شد و نیمی از دنیای فوتبال این روزها در یک شوک فرو رفته است. موفق ترین مدیر تاریخ باشگاه، برابر یکی از مدیرانی که عامل محرومیت بارسا از نقل و انتقالات بود شکست خورد. 

این تقابل، تقابل بین دو ایدئولوژی متفاوت بود. ایدئولوژی احترام به سنت ها و ایدئولوژی همگام شدن با باشگاه های برتر از طریق خرید بازیکن های بزرگ. لاپورتا در میتینگ های انتخاباتی خود مدام از احیای سنت های گذشته بارسا می گفت. او وعده داده بود که نام قطر را از پیراهن این تیم حذف خواهد کرد. آردا توران را پس خواهد داد و به لاماسیا مثل سابق توجه خواهد کرد. 

بارتومئو اما از همان ابتدا با خریدهای بزرگ  وارد شد. او سوارز، راکیتیچ و آردا توران را به باشگاه اضافه کرد. نیمار هم در زمان معاونت او برای راسل به باشگاه آمد. همچنین تیم مدیریتی او و راسل بود که برای اولین بار با یک اسپانسر قرارداد امضا کرد. 

عملکرد دو مدیر کاملا روشن است. لاپورتای سنت گرا و بارتومئوی تجددخواه. بارتومئو دوست دارد سر و صدا کند. اخلاقی مانند پرز، مدیر عمل باشگاه رقیب مادریدی. او کاملا لاماسیا را فراموش کرده است. برای باشگاهی که بهترین بازیکن هایش همواره از  آکادمی تامین می شدند و الان آن ها ۲۷- ۲۸ سال سن دارند، چنین تصمیماتی بنیان برانداز است.  

این در حالی است که ستاره های بارسلونا همه و همه از مدیر زمان درخشش خود، لاپورتا حمایت کردند. اما انگار بارسلونایی ها، از سرنوشت آژاکس ترسیده اند. تصمیم گرفته اند با باشگاهی مانند منچستر یونایتد، رئال مادرید، پاری‌سن ‌ژرمن و چلسی برابری کنند و غول های دنیای فوتبال را بخرند، تا این که آن غول ها را بسازند. 

با این شیوه مدیریت، بارسلونا دیگر فراتر از یک باشگاه نیست. آبی و اناری ها تبدیل به تیمی مانند سایر تیم ها می شوند. 

پرونده های نقل و انتقال نیمار هنوز باز است و محرومیت بارسا از پنجره های نقل و انتقالات هنوز تمام نشده است.