حجازی می گوید:«نمی شود جالی خالی پدرم را پس از این همه مدت حس نکرد.رفتنش هنوز هم برای ما درد آور است.»
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛خانواده اسطوره مردمی فوتبال ایران برای چهارمین سال متوالی باید قاب عکس ناصر حجازی را کنار سفره هفتسین خود بگذارند. در آستانه نوروز ۹۴ گفتوگویی با آتیلا حجازی انجام دادیم که میخوانید.
اولین خاطرهای كه از ایام عید در كنار پدرت به ذهنت خطور میكند، چیست؟
دستم شكست و باعث ناراحتی پدرم شدم.
چه اتفاقی افتاد؟
عید رفته بودیم شمال، من ۱۲ ساله بودم و میخواستم با دوستان بروم فوتبال و كتانیهایم صندوق عقب اتومبیل پدر بود. سوئیچ را از طبقه دوم برایم انداختند پایین، وقتی كتانی را برداشتم، به دلیل عجله از پلهها بالا نرفتم و اقدام به پرتاب آن به طبقه دوم كردم تا از بالكن سوئیچ را بردارند ولی پرتاب دستم درست نبود و سوئیچ به بالكن طبقه اول رفت. نخواستم به پدر حرفی بزنم و از دیوار بالا رفتم تا سوئیچ را بردارم اما تعادلم را از دست دادم و به زمین افتادم و دستم شكست.
عكسالعمل ناصرخان چه بود؟
یادم هست خیلی ناراحت بود. پرسید چرا نگفتم سوئیچ طبقه اول افتاده و از دیوار بالا رفتم؟ پاسخ دادم نخواستم شما عصبی شوی و همین حرف باعث شد ناصرخان متأثر شود و بگوید این مسائل اتفاق میافتد و نمیتواند مرا عصبی كند و در طول آن روزها به قدری هوایم را داشت كه نه احساس درد كردم، نه تنهایی و تعطیلات آن سال خیلی هم برایم خوب بود و خوش.
درباره چهارمین نوروز بدون ناصر حجازی چه حس و حرفی داری؟
پدرم به جمع خانواده و دوستان خیلی علاقهمند بود. از اینكه دور هم باشیم، لذت میبرد. بسیار هم مهماننواز بود و به گرمی از مهمانان پذیرایی میكرد. نمیشود جای خالیاش را پس از این همه مدت حس نكرد. باور بفرمایید رفتنش هنوز هم برای ما دردآور است و سخت.
مجسمه غلامحسین مظلومی در كمتر از ۶ ماه ساخته و در زادگاهش رونمایی شد. تندیس ناصر حجازی و مجسمهای كه قرار بود در كمپ استقلال كه به اسم خود ایشان است، آماده شود، چه زمانی حاضر خواهد شد؟
همین حالا هم به اسم ناصر حجازی به صورت علنی و رسانهای حسادت میشود، آنوقت انتظار دارید مجسمهاش را در كمپ نصب كنند؟ همان بهتر كه این مجسمه در كمپ نیست وگرنه این آدمهایی كه من میبینم، با سوئیچ اتومبیلشان مجسمه را خطخطی میكنند! بازیكن بزرگ تیم ملی و استقلال در یك برنامه تلویزیونی با دیدن تصاویر حجازی بغض كرده و از این تیم كنار گذاشته شد و بعد از یك سال هنوز در مصاحبههایشان به آن بازیكن كنایه میزنند. ببینید اینها چقدر به حجازی حسادت دارند. ببینید چطور گلایه و انتقاد میكنند. این رفتارشان را در رسانهها میبینید و خبر ندارید در جمع خودشان و دوستانشان از چه الفاظ و تهمتهایی استفاده میكنند. در عین حال طوری درباره انسانیت و خداشناسی، آخرت و دادگاه الهی صحبت میكنند كه باعث تعجب خودشان نیز میشود چه برسد به بقیه.
برای سال ۹۴ چه آرزو و چه صحبتی داری؟
خداوند همه رفتگان را رحمت كند و به هموطنان عزيز عزت و سلامتي عطا فرمايد. آرزو دارم هيچ ايرانياي جز خدا محتاج بنده خدا نشود، هيچ مردي شرمنده زن و بچهاش نباشد، كار مردم به بيمارستان نكشد، صداقت و محبت در جامعه بيشتر، درگيري، دورنگي و نامردي كمتر شود. پيشاپيش عيد نوروز را به همه ايرانيان جهان تبريك عرض ميكنم.