مهره‌های در دستان حمید استیلی همین بازیکنان بودند، تازه در اول فصل مشکلات ناشی از اتفاق بچگانه بین شیث و نصرتی هم وجود نداشت و خط دفاعی پرسپولیس می‌توانست سازماندهی بهتری داشته باشد و علیرضا حقیقی هم هنوز به روسیه نرفته بود. این هنر بازی‌خوانی و بازی‌گرفتن دنیزلی برای پیروز شدن بود که در مقابل یک مربی واکنشی مانند مظلومی که تنها بلد بود بعد از به ثمر رسیدن گل تیم‌اش نقش «لیدر»ها را در ورزشگاه برای به هیجان آوردن تماشاچیان بازی کند قرار گرفت. آیا پرویز مظلومی هرگز معنای تعویض‌های دنیزلی را فهمید؟ آیا برای فضای خالی پشت هافبک دفاعی‌اش تدبیری داشت؟ او در سودای پیدا کردن لقب جدید خودش گویا گم شده بود...