دو هافبک عراق پشت سر هم بدون هیچ برخوردی با حریف مصدوم می شوند. به مساوی ایران و عراق انتقادات زیادی از دوست و دشمن وارد می شود. اما این دو به یک سو ما را رهنمون می کند. ضعف بدنی و آماده سازی نادرست عراقی ها که در دو بازی اول مشهود بود و همه آن را دیدند و درباره آن گفتند. و در همان سو آمادگی فوق العاده تیم ایران از دیدگاه ذهنی و جسمی. شاید مربی عراق می داند که بازیکنانش نا آماده هستند پس دم از این می زند که می خواهد به بازیکنانش در بازی با ایران استراحت دهد، اما وضعیت جدول حذفی و فشار افکار عمومی عراق نمی گذارد. تیم عراق در برابر ایران بازی پر فشاری را انجام می دهد و نتیجه آن برای عراق دو مصدومیت جدی و حذف. تیم هدایت ایران می داند که بازیکنان یک کارته دارد که به ایشان احتیاج دارد، و همچنین اینکه احتمال مصدومیت هست، بازی را سبکتر می گیرد، ایران به طرف آسانتر جدول می رود و راهش را تا نیمه نهایی هموار می بیند. او از فشار رسانه ها و افکار عمومی آگاه است. می داند سبک مغزان و جوادکهای به او می تازند، اما راه پیروزی در پیش می گیرد.