به گزارش خبرنگار مهر، علی کفاشیان بی نقص نیست، او نواقصی داشته و دارد که در تمام مدت مدیریتش در فدراسیون موجب نقد نقادان علیه او شد، برخی نقدها البته پایه علمی و عملی نداشت، به عنوان مثال برخی انتقاد می‌کردند که چرا کفاشیان می‌خندد و خیلی نرم با مسائل برخورد می‌کند که پایه و اساسی نداشت اما برخی نواقص هم وجود داشته که قابل بحث است و تعمق.

رئیس فدراسیون چه فاکتورهایی داشته باشد؟

به عنوان مثال نحوه مدیریت کی‌روش که بیشتر به نظر می‌رسید او در حال مدیریت فدراسیون است تا فدراسیون در حال مدیریت وی، جای بحث باقی می گذارد. با این وجود با نزدیک شدن به انتخابات بزرگترین پرسش این است که چه کسی شایستگی ریاست بر مهم ترین فدراسیون فوتبال ایران را دارد؟

در واقع باید پرسید کدام فاکتورها وجود دارند که می‌توانند یک مدیر را بر دیگری ارجح کنند. علی کفاشیان با وجود انتقادها امروز در کنفدراسیون فوتبال آسیا کرسی مهمی دارد و این کرسی باید حتما در آسیا حفظ و حمایت شود. در واقع استفاده از کفاشیان در مسائل جاری فوتبال و حفظ شرایط مناسب برای از دست نرفتن آن کرسی بسیار واجب است.

هماهنگ با دولت

از سوی دیگر مدیر آینده، چه خود کفاشیان باشد یا مدیری دیگر باید هم رابطه صحیح‌تری با دولت و وزیر ورزش داشته باشد و هم لیوان را در دست خودش نگه دارد. مهمترین ضربه‌ای که فدراسیون کفاشیان طی ماه‌های اخیر دریافت کرد، قهرهای وزیر و کفاشیان بود که گاهی حتی به آن اعتراف می‌کردند.

وجود چنین شکافی قاعدتا به سود فوتبال ایران نیست، بلکه باید تاکید کرد که این شکاف چه خود کفاشیان رئیس باشد یا هر کس دیگری، باید از بین برود و این اولویت فوتبال ایران بعد از برگزاری مجمع است.

کنترل سرمربی

کنترل کی روش و البته مخالفین بعضا افراطی وی و ورود به موارد خاص که به تیم های ملی ضرر می زند باید در دستور کار مدیر آینده فدراسیون قرار بگیرد تا از دور چنین به نظر نرسد که فدراسیون کلا به هیچ موضوعی اهمیت نمی دهد و برای کنار زدن چالش ها هیچ حرکتی انجام نمی دهد.

دست آوردهای فدراسیون حفظ شود

مدیر جدید باید حتما دست آوردهای این فدراسیون و سازمان لیگ را حفظ کند و بتواند پل ارتباطی محکم و متداومی بین سرمربی و مدیران و مربیان باشگاه ها برقرار کند و لیگ آشفته ایران را نظم ببخشد تا این همه لیگ برتر فوتبال ایران با چالش و تعطیلی مواجه نشود.

لزوم داشتن هدف و برنامه

داشتن هدف و برنامه ای برای رسیدن به آن هدف لازمه مدیر است، مدیری که فضای فوتبال ایران را کاملا بشناسد و بداند دقیقا چگونه می توان این فوتبال را مدیریت کرد. لزومات همچنان وجود دارند اما مواردی هم هستند که مدیر آینده نباید آن ها را به همراه داشته باشد و رئیس فدراسیون فوتبال ایران شود.

ترجیحا سیاسی نباشد

به عنوان مثال سیاسی و حزبی نبودن یکی از مهمترین فاکتورهاست چون عمر مدیریت را کوتاه و آن را وابسته به تغییر دولت ها و وزرا می کند. در حالی که اگر رئیس فدراسیون فراجناحی باشد، با هر سلیقه محترم سیاسی که بر کرسی دولت تکیه بزند می تواند کار کند و اهدافش را جلو ببرد نه اینکه با دولت زاویه داشته باشد و ماجراهای علی آبادی و دادکان را به وجود آورد که ضربه تعلیق همچنان بر پیکر فوتبال ایران دیده شود.

لجاجت نداشته باشد

رئیس فدراسیون فوتبال نباید لجوج باشد، بهترین تصمیم واقع بین ترین تصمیم است، اگر مدیری مثلا با کی روش مشکل داشته معنای آن این نیست که با ریاست باید تسویه حساب شخصی داشته باشد. یا بالعکس، اگر از حامیان کی روش بوده، با چشم بسته به حمایت مطلق از سرمربی برود.

ارتباطات بین الملل

داشتن ارتباطات بین المللی و البته بلد بودن قواعد آن جزو نیاز های اصلی رئیس فدراسیون است و باید حتما رئیس فدراسیون رابط های مختلفی برای جذب سرمربی، اردوهای تدارکاتی، ارتباط با فیفا و ... داشته باشد. مطمئنا علاوه بر این موارد تخصصی رئیس آتی باید فردی سالم، اهل تعامل و تسامح و در شان فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران باشد.

رئیس فدراسیون باید شهامت ورود به مسائلی چون درگیری های کی روش یا موارد اینچنینی را هم داشته باشد تا نظم بهتری به فوتبال ایران بدهد. باید دید چه کسانی نامزد رقابت برای این پست خواهند شد، تا این لحظه احتمال حضور اسدی، اسلامیان، فتح الله زاده، عزیز محمدی و شاید خود کفاشیان در انتخابات شرکت کنند.