مهدیه جباری-  خبرگزاری خبرآنلاین : برانکو ایوانکوویچ سرمربی اسبق تیم ملی ایران حالا دیگر فاصله زیادی تا نیمکت تیم پرسپولیس ندارد. وزارت ورزش و اسپانسر جدید قرمزها یعنی هدایتی در نشست های مشترک شان به یک جمع بندی واحد رسیده اند. اینکه هیچ گزینه ای بهتر از برانکو نمی تواند به فوتبال ایران کمک کند. برانکو که در اوایل دهه ۸۰ توسط بلاژویچ پایش به فوتبال ایران باز شد ، سابقه کار در هانوفر آلمان و هایدوک کرواسی را داشت. او که بلاژویچ مدام پرفسور صدایش می کرد بعد از بلاژ از سوی صفایی فراهانی برای هدایت تیم ملی منصوب شد. آن اوایل و بعد از حذف تیم ملی از بازی های جام جهانی ۲۰۰۲ ، او خیلی چهره محبوبی نبود اما وقتی چند ماه بعد با تیمی جوان و بدون دایی توانست در بازی های آسیایی پوسان کره جنوبی قهرمان شود ، به یکبار برای مردم جذاب شد. محمد دادکان اما بعد از آن بازی ها این مربی را نگه نداشت و به جایش همایون شاهرخی را آورد. تیمی که بدون برانکو تا آستانه حذف بازی های جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان پیش رفت. حذف از دور مقدماتی. همان زمان بود که به اصرار مسئولان وقت ورزش ایران تغییراتی در تیم ایجاد شد. علی کفاشیان که آن زمان مرد شماره ۲ ورزش کشور بود در این باره گفت:« به اصرار ما برانکو ایوانکوویچ به تیم ملی برگشت و بازیکنانی مثل هاشمیان و خداداد عزیزی به تیم ملی برگشتند.»

با بازگشت برانکو ، تیم ملی دوباره به مسیر موفقیت برگشت و توانست در بازی های جام ملتهای آسیا در چین سوم شود ، او با تیمش به جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان هم رسید.

اگرچه همان زمان و حتی بعد از صعود تیم ملی به جام جهانی ، بسیاری از منتقدان برانکو را برای سبک فوتبالش متهم می کردند. منتقدانی چون مایلی کهن و دیگران سبک بازی دفاعی او را خسته کننده می دانستند و مدام از این می نالیدند که چرا تیم ملی جلوی همه رقیبان ، دفاعی بازی می کند!

برانکو که آن روزها تیمش هفدهم دنیا بود با این سبک بازی و با حمایت محمد دادکان به جام جهانی رفت درحالی که محمد علی آبادی و مشاورانش که از سوی مربیان منتقد وطنی مشورت می گرفتند خواهان تغییرش بودند. البته بازی های سرد تیم برانکو سبب شده بود بازی های ملی در تهران هم کمتر از ۵ هزار نفر را به تهران می کشاند. او این قدر سرد بود که هیچ وقت نتوانست مثل بلاژویچ یا کروش خودش را در قلب هواداران جا کند اما همیشه می گفت:«آدم ها با هم متفاوت هستند. من اهل شلوغ کاری نیستم. برای خودم سبک دارم و از این قالب خارج نمی شوم.»

برانکو در سال آخر حضورش در ایران به دلیل درگیری با علی کریمی ، جو بدی را در تیم ملی تجربه کرد. دعواهای کریمی دایی ، تیم را دو دسته کرده بود و فشارهای بیرونی ناشی از دعواهای دادکان - علی آبادی جام جهانی را کابوس وار کرد. او بعد از جام جهانی رفت پی کارش . درست مثل دادکان و بقیه. تنها زرنگی او دست خطی بود که از دادکان گرفت و نشان می داد که ۴۰۰ هزاردلار از فوتبال ایران طلب دارد. برانکو باورش نمی شد آن دست نوشته روی کاغذی که سربرگ رسمی هم نبود روزی به کارش بیاید. برانکو رفت و توسط قلعه نویی که به جایش آمده بود متهم شد. متهم به اینکه ۲۵ نفر را به مدت ۶ سال در تیم ملی نگه داشته و باعث سوختن نسل بازیکنان خوب فوتبال ایران شده است. او که در زمان رفتن دیگر محبوبیت چندانی نداشت ، یک سال بعد با نتایجی که دیگران در فوتبال ایران گرفتند او دوباره محبوب شد. سوط فوتبال ملی تا پله ۵۰ دنیا از برانکو یک اسطوره ساخت و سال به سال محبوبیتش بیشتر شد. او شد آلترناتیوی جدی برای همه نیمکت های خالی مانده فوتبال ایران. برانکو اما با شکایت مصطفوی که می خواست پدرش را در بیاورد، توانست ۴۰۰ هزار دلار هم از فوتبال ایران غرامت بگیرد . او که بعد از ایران در کشورش ، چین ، امارات و عربستان مربیگری کرد ، دیگر هیچگاه نتوانست به جایگاهی که با تیم ملی ایران به آن رسیده بود حتی نزدیک شود. ایران اوج مربیگری اش بود  و دیگر هم تکرار نشد.

حالا اما او باز به ایران می آید. درحالی که سرانجام بدهی مالیاتی اش را دستگاه ورزش کشور می پردازد تا مشکلش برای آمدن به ایران حل شود. اینکه آیا موفق می شود؟ سئوالی است که بسیاری از خود می پرسند. آیا این مربی صورت یخی می تواند پرسپولیس بحران زده را نجات دهد؟