به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، پس از اینکه تیم ملی فوتبال به جام جهانی صعود کرد همه و همه،‌ از رییس جمهور گرفته تا مسوولان ورزش از حمایت تیم ملی برای حضور در جام جهانی سخن گفتند. این گفته‌ها نوید روزهای خوبی برای فوتبال ایران می‌داد و خیلی‌ها از این که حمایتها به سمت تیم ملی سرازیر شده است، خوشحال بودند.

این روزهای خوش، دوام چندانی نداشت. چیزی نگذشت که سومین اردوی تیم ملی فوتبال هم لغو شد. اردویی که قرار بود در آفریقای جنوبی برپا شود باز هم به دلایل مختلف لغو شد تا بار دیگر صدای اعتراض کارلوس کی‌روش بلند شود. کی‌روش که شاید این روزها بیشتر از هر وقت دیگری از آمدن به ایران پشیمان است گفته که هرگز به منافع خودش فکر نکرده و فقط به دنبال حفظ منافع تیم ملی بوده است. حالا اما هم او می‌گوید که هیچ عقلانیتی وجود ندارد که تیم ملی در آفریقا اردو بزند!

اردوی آفریقای جنوبی، سومین اردویی بود که لغو شد و آن طور که گفته شد اردوی تیم ملی ۲۸ اردیبهشت ماه یعنی تنها سه هفته مانده به اولین بازی ایران در جام جهانی تشکیل می‌شود. با این وصف به نظر می‌رسد که بهتر است مسئولان ورزش کشور هر چه زودتر شعار معروف "اولویت اول ما تیم ملی است" را عملی کنند.

مسوولان ورزش!آیا واقعا می‌خواهید از تیم ملی حمایت کنید؟ آیا واقعا تیم ملی اولویت اصلی شماست؟ آیا در این که گفته‌اید استقلال و پرسپولیس برابر تیم ملی چندان مهم نیستند، صداقت دارید؟ اگر پاسخ شما به این سه سوال مثبت است، پس بدانید که "امروز" زمان عملی کردن وعده‌هاست. اگر امروز کاری نکنید، ناچار می‌شوید که چند ماه بعد در جلسه کمیته بررسی ناکامی تیم ملی در جام جهانی شرکت کنید!

وزارت ورزش و جوانان، متولی اصلی ورزش ایران است. همچنین اگر نگوییم همه باشگاه‌های لیگ برتری، می‌شود گفت که اکثر قریب به اتفاق آن‌ها دولتی هستند. این‌ها یعنی اگر وزیر ورزش بخواهد به راحتی می‌تواند تمهیداتی بیندیشد که باشگاه‌ها منافع تیم ملی را به منافع خود ترجیح دهند. اگر دولت واقعا اهمیت حضور تیم ملی در جام جهانی را درک کرده است،‌ می‌تواند به راحتی باشگاه‌های دولتی را مجاب کند که تنها و تنها به تیم ملی فکر کنند.

اگر وزارت ورزش بخواهد، خیلی راحت می‌تواند به باشگاه‌ها بگوید، امسال، فقط تیم ملی مهم است و کسی از آن‌ها انتظار قهرمانی در آسیا را ندارد؛ همان طور که در ۱۲ سال اخیر چنین افتخاری کسب نشده است. این همان کاری است که ژاپن پیش از جام جهانی ۹۸ و کره‌جنوبی پیش از جام جهانی ۲۰۰۲ انجام داده و جواب هم گرفته‌اند.

باشگاه‌ها می‌گویند برای موفقیت در آسیا و ایران پول زیادی خرج کرده‌اند. این حرف درست است ولی کسی از آن‌ها پرسیده که این پول را از کجا آورده‌اند؟ این پول‌ها را دولت به باشگاه‌ها داده و می‌تواند درباره اولویت‌بخشی به تیم‌های ملی یا باشگاهی تصمیم‌گیری کند. حتی اگر فرد یا مدیر باشگاهی هم مدعی شود که رأسا برای باشگاهش درآمدزایی کرده است باید بداند که این درآمدزایی هم از منابع دولتی صورت گرفته است. حال اگر در این میان فردی هم از جیب شخصی خرج کرده و ویلایش را برای هزینه تیمش فروخته، تصمیم خودش بوده و کسی او را مجبور به این کار نکرده است.

تیم ملی فوتبال ایران، چند ماه دیگر باید در جام جهانی بازی کند اما نه اسپانسری دارد که از آن حمایت کند و نه کسی باشگاه‌ها را ملزم می‌کند که بازیکنانشان را سر وقت به تیم ملی بدهند.

اگر واقعا می‌خواهید به تیم ملی کمک کنید، اعضای کمیته بررسی ناکامی تیم ملی در جام جهانی را که قرار است بعد از جام جهانی دور هم جمع کنید، امروز در یک جلسه کنار هم بنشانید تا راهکارهای لازم را برای حمایت درست و کافی از تیم ملی پیدا کنند.

کارلوس کی‌روش گفته که از بین ۸۰ میلیون ایرانی،‌ تنها چند نفر هستند که از اتفاقات این روزهای فوتبال خوشحال شده‌اند. او می‌گوید که فکر می‌کرده با صعود تیم ملی به جام جهانی می‌تواند برابر این چند نفر دستش را بالا ببرد اما گویا تیم ملی هنوز هم باید فشار این افراد را تحمل کند.