به گزارش ایسنا، هنوز هم در لیورپول، رافائل بنیتس را به خاطر دستاوردهایش دوست دارند. در چلسی هم به خاطر قهرمانی در لیگ اروپا در یک دوره کوتاه مربیگری، او را یک مربی خوب می‌پندارند. موفقیت‌هایی هم که به همراه والنسیا به دست آورد و برای آخرین بار این تیم را در لالیگا قهرمان کرد نیز برگ درخشان دیگری از کارنامه بنیتس در دوران مربیگری‌اش است. با همه اینها، باید او را نامزد مربیگری در رئال مادرید بدانیم.

در ناپولی اما کارنامه درخور توجهی ندارد. او در دومین سال مربیگری در سن پائولو، دومین ناکامی‌اش را در فوتبال ایتالیا تجربه کرد. نخست با اینترمیلان در فصل ۱۱-۲۰۱۰ طی دوره چند ماهه حضورش روی نیمکت نرآتزوری، دو جام گرفت اما به شکلی بسیار بد از اینتری که چند ماه پیش از آن به همراه ژوزه مورینیو موفق به فتح سه جام شده بود، اخراج شد. او در ناکامی دومش در فوتبال ایتالیا، ناپولی را به رده پنجم رساند تا نتواند در لیگ قهرمانان فوتبال اروپا در سال آینده حضور پیدا کند.

شاید ناپولی خودش شانسی که برای رسیدن به لیگ قهرمانان داشته را دور انداخته است. آنها می توانستند در زمین خودی با غلبه بر لاتزیو به رده سوم برسند و راهی رقابت‌های اروپایی شوند اما از انجامش عاجز ماندند. تیمی که در سن پائولو از حریفش دو بر صفر عقب افتاد اما موفق شد کار را به تساوی بکشاند. در دقیقه ۷۶ بود که یک ضربه پنالتی هم به سود ناپولی اعلام شد تا بتواند سه بر دو از حریف پیش بیفتد اما گونزالو هیگواین آن ضربه را هدر داد. گونزالو طی ۹ دقیقه دو بار دروازه لاتزیو را باز کرده بود تا ناجی تیمش شود. گل شدن پنالتی او می‌توانست هواداران ناپولی را به روی ابرها بفرستد و ناپلی‌ها را از ته چاه بیرون بکشد اما نشد. بازی همان دو بر دو باقی ماند تا گل‌های اوگنی اونازی و میروسلاو کلوزه، شکست چهار بر دو را به ناپولی تحمیل کند و آنها را از رسیدن به بازی‌های اروپایی بازدارد. تیمی که شایسته بود، به پیروزی رسید.

این شکست، کارنامه بد رافائل بنیتس در سال‌های اخیر را تکمیل کرد. ساختار ناپولی غلط بود. وقتی بنیتس می‌دید سیستم‌هایی که برای تیمش در نظر گرفته جواب نمی‌دهد، بدون شک باید روی پلن B کار می‌کرد. نه او خوب بود و نه تیمش. تنها زمانی ناپولی کمی بهتر شد که لاتزیو از دقیقه ۶۲ با اخراج مارکو پارولو ۱۰ نفره شد. البته ناپولی هم کم نیاورد و در کمتر از ۱۰ دقیقه، خودش را ۱۰ نفره کرد تا همه چیز دوباره مساوی پیش برود. خط دفاعی تیم بنیتس هم یکی از بدترین نمایش هایش را داشت.

حقیقت این است که مدل فوتبالی که لاتزیو بازی می‌کند، بیش از ناپولی به درد فوتبال اروپایی می‌خورد. درست در زمانی که بنیتس قرار است کشور چکمه‌ای را ترک کند، سران ناپولی باید درک می‌کردند تیمی که سرمربی اسپانیایی آنها ساخته، به درد فوتبال اروپا نمی‌خورد. بنیتس به همراه ناپولی موفق به فتح کوپا ایتالیا و سوپرکاپ ایتالیا شد اما فراموش کرد سران ناپولی به چه دلیلی او را استخدام کرده بودند.

فصل ۱۴-۲۰۱۳ بود که ناپولی در مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا حضور داشت و با اینکه ۱۲ امتیاز کسب کرد، از رسیدن به مرحله حذفی بازماند. فصل بعد از آن، در پلی‌آف مقابل اتلتیک بیلبائو حذف شد تا به لیگ قهرمانان اروپا نرسد و در این فصل هم که حتی به پلی‌آف هم نرسیدند. همه اینها نشان می‌دهد حضور رافا بنیتس در ایتالیا یک ناکامی تمام عیار بوده است.

ناپولی، رئال مادرید نیست. تیم‌های ایتالیایی مانند اسپانیایی‌ها سرمایه دار نیستند. ایتالیایی‌ها مانند اسپانیایی‌ها بازیکنان خوب زیادی ندارند و از داشتن ذهنیتی که همیشه به پیروزی میل کند نیز بهره‌ای ندارند. هیگواین چهارمین ضربه پنالتی‌اش در این فصل را در بدترین زمان ممکن خراب کرد. شاید همین موثر نبودن در بازی‌های بزرگ بود که رئال مادرید دو سال پیش عذرش را خواست. از سوی دیگر، بنیتس نیز باید نشان می‌داد در برخی شرایط حساس، باید تصمیم‌های بهتری بگیرد. باید خط دفاع ناپولی را برای این دیدار، بهتر از اینها می‌چید. کریستین ماجیو می‌توانست در این دیدار خیلی بهتر بازی کند. او در نقش هافبک راست می‌توانست به جای قرار گرفتن در خط دفاعی، عملکرد بسیار بهتری داشته باشد. ماجیو به هیچ وجه در کارهای دفاعی موفق نبود. قرار دادن آندوجار در چهارچوب دروازه نیز یکی دیگر از تصمیم‌های اشتباه بنیتس در این دیدار حساس بود. ساختار اشتباه، تصمیم‌های اشتباه و در نهایت نتیجه نگرفتن.

در سوی دیگر میدان استفانو پیولی قرار داشت. او به خاطر تمام کارهایی که روی نیمکت مربیگری لاتزیو انجام داده، شایسته احترام و ارزش‌گذاری است. هرچه هم که آینده برای لاتزیو انتظار می‌کشد نیز شایسته این تیم است. بنیتس اما از زمانی که هدایت ناپولی را به دست گرفت، این تیم را به عقب بازگرداند. او اکنون در راه مادرید است تا هدایت کهکشانی ها را به دست بگیرد. بنیتس با این دستاوردها در ایتالیا مورد توجه فلورنتینو پرس، رییس باشگاه بزرگ رئال مادرید قرار گرفته است. شاید بعدها پرس متوجه اشتباهش در اخراج کارلو آنچلوتی بشود و بداند که تصمیم برای آوردن بنیتس به برنابئو حتی از اخراج کارلتو هم بدتر بوده است. بدون شک بنیتس هم می‌تواند در سانتیاگو برنابئو بیش از اینها ثابت کند خیلی هم مربی بزرگی نیست.