از گزارشگرهای ما خیلی بهتره که تو هر صحنه ی گل فقط میگن : توووی دروازه !

گزارش همزمان دو نفره و هماهنگ ، جالب بود.

어떤 멋진 해설 :)

اسمارو چقدر خوب تلفظ میکنن. این گزارش دو نفره چیز جالبیه که میتونه وارد ایران هم بشه. بیچاره ها اینا هم سر صحنه اخراج پولادی هنگ کردن چرا همچین کرد آخه...!

از این بازی، فوتبال ما باید یه درس تلخ دیگه هم به تجربه های پیشینش اضافه کنه. تا حالا میگفتیم تیمی که میخواد قهرمان بشه باید بتونه هر تیمی رو ببره و از حریف سخت نترسه (که ماشالا چقدرم فوتبالمون عمیقن به این باور داره! هر چیم سعی میکنیم از حریف سخت در بریم اون مثلن آسونتره اوتمون میکنه) حالا باید اینم اضافه کنیم: تیمی در حد قهرمانی باید اینقدر خوب باشه که حریف سخت که سهله جلوی دستکم چند تا بدشانسی عجیب و غریب (داور، مصدومیتها و...) هم مقاومت کنه و حتی اینجور پیشامدها هم از هم نپاشدش. برزیل جام جهانی با یه مصدومیت از هم پاشید و قهرمان نشد. تیم ما تو این بازی قهرمانانه جنگید ولی این رو هم باید گفت که تو فاصله اخراج پولادی تا گل دوم عراق بی دلیل و بیش از حد از هم پاشید و قهرمانانه جنگیدنش تازه از اون لحظه کلید خورد. اگر تمام این بازی و تمام بازیها اونطور بودیم الان جام تهران و تو دفتر کفاشیان بود.

گزارشگرای ایران دو بار (و با یه مکث بینش) میگن: توی دروازه ...... توی دروازه. بعد هم اعلام نتبجه که می کنن یه جوری میگن صفر که آدم فکر می کنه گفتن سه. مثلا اخر بازی امروز گفت: سایپا سه (صفر) استقلال یک