به گزارش خبرگزاری تسنیم، احتمالاً اواسط جام جهانی باشگاه‌ها ۲۰۲۵ همه تصمیم گرفته بودند که چه حسی نسبت به این تورنمنت داشته باشند. اگر می‌خواستید ناامید شوید، حتی لازم نبود دنبال دلیل بگردید. اخبار تأخیرهای بی‌پایان مسابقات تقریباً هر روز منتشر می‌شد و عکس‌های سکوهای خالی شبکه‌های اجتماعی را پر کرده بود اما اگر فقط به خود فوتبال نگاه کنید، چیزهای دیدنی وجود دارد؛ هم از منظر سناریوهای جالب، هم از نظر کیفیت بازی. اروپایی‌ها فهمیدند که قاره‌های دیگر هم می‌توانند حرفی برای گفتن داشته باشند.

یکی از این مسابقات، بازی اینتر - فلومیننزه بود. در طول آن بازی بود که فهمیدیم چه چیزی در یک تورنمنت مثل جام جهانی واقعاً شگفت‌انگیز است. تیاگو سیلوا یکی از بازیکنان مورد علاقه هواداران است؛ موردی نادر که بازیکنی قدرتمند با داستانی کاملاً سینمایی از مبارزه با بیماری سل و ویژگی‌های انسانی‌ که همزمان در یک نفر جمع شده‌اند.

به نظر می‌رسید دیگر هرگز این فوتبالیست را در زمین نبینیم. شاید فقط در بازی‌های خیریه‌ پیشکسوتان اما اینجا، سطح بازی کاملاً حرفه‌ای بود. فلومیننزه، اینتر را که تا جای ممکن با بهترین ترکیب آمده بود، حذف کرد و واقعاً نمی‌خواست ببازد؛ آن هم بر اساس نظرات پس از بازی. سیلوا حالا ۴۰ ساله است، سرعتش مثل قبل نیست اما به خاطر انتخاب موقعیتش در زمین، در همه دوئل‌ها پیروز شد. اشک‌های او پس از مسابقه دروغ نمی‌گفت؛ برای او پیروزی مهم بود.

جام جهانی نه فقط برای سیلوا، بلکه برای مجموعه‌ای کامل از پیرمردهای محبوب است. آنخل دی ماریا بهترین گلزن مسابقات است، هر چند تیم بنفیکای او قبلاً حذف شده است. بیایید نادیده نگیریم که تمام گل‌هایش را از روی ضربات پنالتی زده است. این نباید نبوغ مردی را که دست کم گرفته می‌شود، تحت‌الشعاع قرار دهد. در واقع این او بود، نه لئو مسی که فینال جام جهانی ۲۰۲۲ را به تعویق انداخت.

بازیکن دیگری که دیدنش خوشایند بود، اولیویه ژیرو بود. شاید کاملاً عالی نبود، اما چهره‌ای مهم داشت. هرچند نشانه‌هایی از نبوغ را هم به نمایش گذاشت. گل معروفش با ضربه عقرب، تاریخ لیگ برتر را رقم زد. به طور کلی، او به عنوان جذاب‌ترین فوتبالیست زمین شناخته شده است. این در سال ۲۰۱۵ بود و از آن زمان تغییر زیادی نکرده؛ شخصیتی خنده‌دار و از میان تمام رقبای احتمالی در دور اول، او تیم سابقش را به دست آورد. دیدن اینکه به دلیل نداشتن پیراهن نتوانست چند دقیقه به عنوان بازیکن تعویضی در بازی مقابل چلسی وارد زمین شود، خنده‌دار بود.

اینجا حتماً باید سرخیو راموس را هم یاد کنیم. به نظر می‌رسید دوران حرفه‌ای‌اش را در سویا به پایان برساند که منطقی بود اما اینجا در جام جهانی، به سبک همیشگی‌اش ضربه سر از روی کرنر که گل زد. فقط فراموش کرد اخراج شود! در سه بازی ۹۰ دقیقه‌ای حتی یک کارت هم نگرفت. از این نظر، البته کمی ناامیدمان کرد. او پیر شده است.

و یک نفر دیگر هم هست که قطعاً ارزش یادآوری دارد؛ صرفاً به این دلیل که او فوتبالیست اصلی قرن بیست‌و‌یکم است (حتی اگر چند توپ طلای بیشتر از آنچه باید گرفته باشد). شاید خیلی اخبار لیگ آمریکا را دنبال نکنند. بیشترین چیزی که می‌بینیم، ویدئوهایی در شبکه‌های اجتماعی است. می‌دانید که او (لیونل مسی) هنوز تمام نشده اما کمی از چشم‌ها دور شده است و سپس گل پیروزی را به پورتو زد؛ گلی که باعث صعود اینتر میامی از گروه شد.

چنین لحظاتی را می‌توان خیلی بیشتر از طرفداران مسی، سیلوا، دی ماریا، ژیرو یا راموس لذت برد. زندگی هواداران فوتبال در سراسر با این پیرمردها گره خورده است. دیدن دوباره‌شان فقط دلگرم‌کننده بود و اگر لیونل قطعاً در جام جهانی ۲۰۲۶ بازی کند، پس بقیه را هم می‌توان برای آخرین بار در زمین دید. خب، به نظر می‌رسد که اولیویه در آستانه بازگشت به لیگ فرانسه است.