روحش قرین شادی. مربی محشری بود و زمان اون تیم ملی عالی بود. امیدوارم روزی افشا بشه چه خیانتی جمهوری اسلامی توی مقدماتی جام جهانی 2002 به تیم ملی و این مربی کرد تا ایران به بحرین ببازه. بعدش چیرو اولین مربی تاریخ تیم ملی شد که با وجود نرفتن ایران به جام جهانی، مردم خواهان موندنش بودن. من لحظه به لحظه ی اون دوران رو به تلخی یادمه. اونم مثل کیروش از دست دادیم.

یادش جاودان... :( با تشکر از زحمات ایشان و تسلیت به خانواده محترم‌شان.

اول اینو بگم که روحش شاد. ولی این کامنت اولی دقیقا نمونه یک "تفکر و فرهنگ ایرانی" هست! :)) تا بحال دقت کردین؟ نمیدونم چرا وقتی کسی میمیره یا از جایی میره یا کلا محو میشه, فکر میکنیم حتما باید یه چیزی بگیم که در مورد خیانت شدن به طرف باشه, یا مظلوم بودن طرف باشه, یا کلاه گذاشته شدن سر طرف باشه, یا غیر منصفانه بودن زندگی طرف باشه, یا.... یه چیزی تو این مایه ها باشه :)) ایشون یک مربی معمولی (خیلی ضعیف تر از کی رش) بود و در مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۲ هم بازیکنان هپروت, مغرور و دماغ بالای ایرانی فکر میکردن بحرین مالی نیست و تررررر زدن. همین.

زن چایی چی شد عزیز، من دقیقه به دقیقه ی اون دوران رو یادمه! جو جامعه به دلیلی غیر فوتبالی ملتهب بود. قبل از بازی بحرین توی شهر ما عملا رادیو حکومت نظامی اعلام کرد. مادر خود من درست زمان گوش کردن رادیو منو صدا کرد و گفت رادیو می گه تجمع بالای سه نفر بعد از بازی ممنوعه و مراقب باشین. تیم رفت و توی بازی یی که فقط یه مساوی می خواستیم، سه تا خوردیم. بازیکن ها به اتفاق گفتن همون ده دقیقه ی اول بازی «انگار بدنمون دم کرده بود». بعدها معلوم شد نهار قبل از بازی اینا مهمون سفارت ایران در بحرین بودن. نماینده ی مجلس اومد توی نود و گفت فلان وزیر و فلان رییس باید بیان مجلس جواب بدن چون بهشون گزارش اومده که بازیکن ها چیز خور شده بودن. هیچ وقت یادم نمی ره که حتی یه روزنامه نوشت که رییس فدراسیون والیبال بحرین به باخت غیر فوتبالی ایران اذعان کرده بود (حالا چطور والیبال، دیگه نمی دونم). من بعد از اون بارها در این مورد خوندم. شاید اینو اشتباه می کنم اما فکر کنم اخیرا نکونام هم به اتفاقات غیر فوتبالی قبل از بازی بحرین اشاره کرده بود. در این مورد تحقیق کن بعد شاکی شو که فرهنگ ایرانی و غیر ایرانی! ما ایرانی ها حتما یه چیزایی دیدیم که به عالم و آدم مشکوکیم! حالا تو شاید اهل نروژی و نمی دونی، ولی اگه حکومت تو هم توی حرم امام رضای مشهد بمب گذاری می کرد و سال های سال به دروغ می گفت کار مجاهدین و فلانه و بعد خودشون می اومدن و لو می دادن که کار خودشون بوده، تو هم به این سادگی باور نمی کردی. اگه حکومت تو هم از روی بزدلی هواپیمای مسافربری رو با 180 تا بی گناه و زن و بچه روی آسمون کشور خودت می زد و گردن نمی گرفت، به این سادگی باور نمی کردی! ایرانی از این چیزا زیاد دیده و کاملا طبیعیه اگه به همه چی شک کنه. یه جام جهانی نرفتن که چیزی نیست. شاید سن تو قد بده، شاید نه، اما اونایی که اون روزها رو یادشونه خوب یادشونه که حکومت نمی خواست تیم بره جام جهانی چون جو ملتهب بود. نشون به اون نشون که وقتی چیرو اومد نود و فردوسی پور نظرسنجی کرد، بالای 80 درصد رای به موندنش دادن. چرا؟! مگه کم چیزیه بری از بحرین سه تا بخوری، جام جهانی نری، اما مردم بازم بخوانت؟! در مورد کیفیتش گفتی. من خودم عاشق کیروشم و با همه ی قلبم دوستش دارم. اما مقایسه ی این دو درست نیست. چیرو هم مربی یی در سطح کیروش بود. تیمش رو سوم جهان کرد. شانسیه؟! از مقدماتی که اومد بالا، مردم گفتن شانسیه! رفت سه تا مثل مرد به آلمان زد! شانسیه آلمانو سه هیچ ببری؟ بازم گفتن شانسیه. رفت رده بندی جلوی هلند یه گل خورد (حتی یادمه گل هلندو زندن زد!) دو تا توی هلند چپوند و سوم شد. عزیز هیچ کدوم اینا شانس نیست. چیرو بنیان گذار کرواسی قهار امروزه. همه ی اینا رو گفتم، نه که بخوام باهات کل کل کنم. تو برای من محترمی و شاید هم دلایل خودتو داری. اما خواستم بگم در مورد این مسئله، من چیزی از خودم نگفتم و گاهی زمان لازمه تا حقیقت بر ملا بشه.

اینم حرف های جواد نکونام که به تازگی در مورد اون بازی کذایی زده. کپی می کنم این جا دوست داشتی خودت توی اینترنت پیدا کن: درباره آن مسابقه عجیب بحرین همیشه حرف و حدیث زیاد بوده. جواد نکونام کاپیتان سابق تیم ملی هم یک بار درباره آن مسابقه حرف های مهمی به زبان آورد: «شکست ما در آن مسابقه مربوط می‌شد به ناهاری که قبل از بازی خوردیم. یادم هست که در زمین نمی‌توانستم بدوم. مگر می‌شد؟ گرمای هوا دلیل آن نبود. به هر حال من جای گرم زیاد بازی کرده بودم ولی بحث بازی بحرین فرق داشت. بعد از ناهار ما استراحت کوچکی داشتیم. بعد که بیدار شدم احساس کردم زیاد سر حال و روی فرم نیست. اکثر بچه‌ها همینطور بودند. انگار یک اتفاقی افتاده بود. قطعا یک اتفاق مشترک برایمان افتاده بود که دوباره تاکید می‌کنم از نظر من به خاطر ناهار بود.»

زن چایی چی شد عزیز، من یه جواب مفصل نوشتم که رفت واسه ممیزی. هاها. ولی خلاصه بگم من هنوز معتقدم چیرو محشر بود، عاشق ایران و ایرانی ها بود، و توی 2002 به اون و تیم ملی ظلم و خیانت شد.

بلاژویچ بیشتر یک عوامفریب بود تا مربی. اما بلد بود چطور نقشش رو بازی کنه تا بتونه حداکثر حمایت رو داشته باشه. تو جام جهانی فرانسه کرواسی سوم دنیا شد و یادمه در حمایت از یک پلیس فرانسوی که توسط طرفداران افراطی مضروب شده بود یک کلاه پلیس فرانسه رو با خودش رو نیمکت برده بود (اینجوری کل جمعیت فرانسوی تو استادیوم طرفدار کرواسی میشدن). وقتی سرمربی تیم ملی ایران شد از کریم باقری، هاشمی نسب، نیکبخت و یکی دو بازیکن دیگه با عنوان "پرندگان آسمانی" یاد کرد و انقدر با هیجان از تیم تعریف کرد که در همون مصاحبه مطبوعاتی کل خبرنگاران براش دست زدند و تشویقش کردند (اتفاقی که تقریبا هرگز بعد از اون تکرار نشد). اما کل بار فنی تیم به عهده برانکو بود. صفائی فراهانی میگفت بعد از باخت افتضاح به بحرین بلاژویچ اصلا روحیه مناسبی برای آماده سازی دو بازی مقابل ایرلند نداشت و تیم را عملا برانکو آماده کرد. مقابل ایرلند هم خیلی خوب بودیم اما نتونستیم.

اف ام عزیز، خود فوتبالی های کرواسی که تیمشون رو دوم و سوم دو جام جهانی اخیر کردن، چیرو رو بنیانگذار کرواسی مقتدر امروزشون می دونن. حالا من نمی دونم تو چطوری به این نتیجه رسیدی که چیرو مربی نبود! نتایج کرواسی در زمان چیرو و بعد از اون حرفی واسه گفتن نمی ذاره.

یه دلال به تمام معنی که پای کروات جماعت رو به ایران باز کرد