‌
دو سال قبل در چنین روزی، جمهوری اسلامی محمدمهدی کرمی، کاراته کای ۲۱ساله و کیان (محمد) حسینی، قهرمان ۴۰ساله هنرهای رزمی را به اتهام مشارکت در مرگ یک بسیجی به نام روح الله عجمیان در مراسم چهلم حدیث نجفی در بهشت سکینه کرج، اعدام کرد.

دادگاه های فرمایشی بدون وکیل، با استناد به اعترافاتی که تحت تاثیر شدیدترین شکنجه های روحی جسمی و حتی جنسی برگزار شد، کیان حسینی و محمدمهدی کرمی را به چوبه دار برد.

همزمان کمپین های داخلی و بین المللی برای جلوگیری از اعدام این دو ورزشکار تشکیل شد. هلگه لیمبورگ، نماینده پارلمان آلمان کفالت سیاسی محمد مهدی را به عهده گرفت. حمیده عباسعلی کاراته کای المپیکی ایران از دیگر ورزشکاران درخواست کمک کنند. حتی درخواست دادرسی عادلانه او به رادیو ورزش جمهوری اسلامی هم کشیده شد.

دریا صفایی، نماینده مجلس بلژیک و هارالد تروخ، نماینده مجلس اتریش کفالت سیاسی کیان حسینی را بر عهده گرفتند. صفایی خود را مادرخوانده سیاسی محمد اعلام کرد. وكيل این ورزشکار گفته او برای اعتراف اجباری انواع شکنجه را تحمل کرد؛ از ضرب‌وشتم با چشم و دست‌وپای بسته تا لگد به سر و بیهوشی، و البته شوکر. ورزشکار تنهایی که به کودکان فقیر هنرهای رزمی را به رایگان آموزش می‌داد.

اعدام مظلومانه محمدمهدی موجی از واکنش ها را در دنیا در پی داشت. حتی مهدی طارمی هم که بعد از قتل مهسا امینی همیشه خنثی بوده کرده و به قول خودش «سیاسی نبود» هم واکنش نشان داد.

قتل حکومتی کیان، یکی از دردناکترین آدم‌کشی‌های جمهوری اسلامی بود؛ اعدام او موجی از واکنش‌های تند را میان مردم و در فضای مجازی فارسی‌زبان به‌راه انداخت. واکنش‌ها به قتل مظلومانه کیان حسینی آنقدر گسترده بود که جمهوری اسلامی از برگزاری مراسم یادبود او هم جلوگیری کرده است.