کارلوس کی‌روش، یک هفته بود که ساکن هتل فورسیزن شده بود؛ دومین هتل گرانقیمت دوحه. هتلی با ستاره‌های واقعی، برخوردار از ۲۳۲اتاق لوکس و تجملاتی، از اتاق‌های یک‌نفره با تخت کینگ‌سایز گرفته و سوئیت‌های آمباسادور (کلاس سفرا) تا استیت سوئیت و اکزکوتیو رویال کلاس که برای یک شب اقامت در آن باید مبلغی حدود ۴۵میلیون تومان کنار گذاشت! (ارزان‌ترین اتاق این هتل، بدون هیچ امکان ویژه‌ای و در طبقات پایینی سه و نیم میلیون تومان و شیک‌ترین سوئیت آن ۴۵میلیون تومان اجاره داده می‌شود) این مبلغ تنها شامل امکانات اقامتی اتاق و صبحانه است. هزینه‌های مربوط به شام و ناهار، چای و قهوه و عصرانه، اتوشویی و ماساژ و رفت و آمدهای درون‌شهری و... به نسبت میزان استفاده به این رقم افزوده می‌شوند. کی‌روش در طبقه هجدهم این هتل استثنایی ساکن بوده. هتلی که در شمال دوحه و در دورترین فاصله ممکن با هتل محل استقرار تیم ملی المپیک واقع شده بود. (اگر فرض کنید که هتل محل اقامت تیم ملی حوالی میدان انقلاب اسلامی‌ تهران باشد، کی‌روش حوالی میدان تجریش مستقر بود.)
داستان پرحاشیه سفر سرمربی تیم ملی به دوحه خاتمه یافته است. او پیش از این اعلام کرده بود که تنها برای تماشای دو بازی تیم ملی امید به قطر می‌رود. بازی نخست برابر سوریه را با آن حال و احوال دید و دومین بازی هم که شب گذشته برگزار شد. بنابراین او شکل کار را حفظ و به تعهدش(!) عمل کرده است. کی‌روش حسب مفاد قراردادش از لیسبون راهی دوحه شد، برای این سفر نمایشی، بلیت بیزینس کلاس داشت، اتاقش در یکی از لوکس‌ترین هتل‌های دنیا رزرو شده بود، تمام هزینه‌های جانبی‌اش تامین بود و حالا بعد از یک هفته دوباره به لیسبون برخواهد گشت تا چندروز دیگر، باز هم فاصله اروپا تا آسیا را در مسیر لیسبون- دبی- تهران طی کند. او بر سر تمرین امیدهای ایران نرفت، با کادر فنی دیدار نکرد، مصاحبه یا گفت‌وگویی دلگرم‌کننده با هیچ رسانه ایرانی و خارجی انجام نداد، فضای میان دو تیم ملی کشورمان را تغییری نداد، حتی وقتی را برای سرزدن به باشگاه لژیونرهای بزرگسال ایرانی اختصاص نداد تا فقط این سفر گرانقیمت را رفته باشد، تا فقط شروط قرارداد محقق شود و از دریافت سایر مطالبات مالی‌اش محروم نشود.