این پسر آنقدر با استعداده که اگر به دومیدانی و رشته پرتاپها هم میرفت موفق میشد

براوو. هميشه موفق باشى.

قابل توجه آنهایی که میخواهند بدون زحمت و تلاش ره صد ساله را یکشبه طی کنند ٬ کارگری در شهرداری و ظرفشویی در رستورانها و خوابیدن در روی چمنهای میدان آزادی و شب را به صبح رساندن ٫ همه اینها از این جوان مرد خودساخته ای بوجود آورده که نشان میدهد ٬ کار هر کس نیست خرمن کوفتن ـ گاو نر میخواهد و مرد کهن

فکر کنم عابد زاده بیشتر از این پرتاب می‌کرد

دمش گرم

ضربه دست عابدزاده توی ۱۸ قدم و دقیقا" روی سر کریم باوی فرود آمد که با ضربه سر باوی تیم ایران به گل رسید. وقتی ازش پرسیدند که این چی بود با لبخند گفت آر،پی،جی ۷ بود.

رکوردی که هیچوقت ثبت نمیشد اگه تو ایران میموند

عابدزاده بیشتر از چهل و دو متر پرت نکرد

باوی مال عهده بوقه مال زمان عابدزاده نیست

دوست عزیز Persepolis10 البته اگه منظور ٔگل باوی به کویت هست به نظرم عابدزاده با پا اون توپ و فرستاد رو سر باوی... یه ٔگل هم تو شلوغی همین بیژن طاهری زد سرپرست استقلال

اون بازی که عابدزاده انداخت کریم باقری بود که با یک ضرب گل زد بازی پرسپولیس بود نه تیم ملی . ضربه هم با پا بود نه ضرب دست.

دمت گرم . باعث افتخاری ایرانی

@ dadras دوست عزیز، حدس بنده اینه که شما بیشتر از ۲۵-۳۰ سال نداری که به افرادی که یکروزی دل طرفدار ها رو شاد میکردن میگی از عهد بوق. نه عزیز، اینها هم بازی بودند، شما "پاس گل عابد زاده به کریم باوی و گل به کویت" رو در یوتیوب جستجو کن، گل رو میبینی. البته عابد زاده بازی رو با شوت شروع کرد، کاری که خوشبختانه در فوتبال امروز کمتر دیده میشه، چون خیلی موقع ها شوت دروازه بان توپ رو تقدیم به حریف میکرد!

گلستانه عزیز من میدونم که امکان نداره کسی بتونه بیشتر از بیرانوند پرتاب کند مگر اینکه لر باشد چون لرها از بچگی تمرین می کنند و این هم اصلا به زور نیست یک تکنیکه خاصیه از پنجه پا شروع میشه و تمام ماهیچه های بدن را درگیر میکند من خودم توپ تنیس را صد متر پرت می کنم ولی توپ فوتبال را نمی توانم علتش هم اینه که دستهایم انقدر بزرگ نیستند که توپ را نگه دارم و بیرانوند این مزیت را هم دارد

كيروش چى ساخت برامون. زمان دلال كروات دروازبان تيم با پا هم نميتونست تا ٢ متريشم پاس بده. بازي با مكزيك هنوز يادمه

اسكل dadrass: كريم باوى با تركش تو كمرش ٢ متر ميپريد ، حالا يه مشت دهه ٨٠ تادى بيشعور اينجا ميان ميگن طرف مال زمان ديناسوره

دوست عزیز eric10 حق با شماست اون گل ضربه با پا بود. ولی ضربه دست احمدرضا در دربی ( نه آنکه منجر به گل آقا کریم شد ) حدودا" ۵۵-۶۰ متر میشد و شاید هم بیشتر. من طرز تفکر بعضی از دوستان را نمیفهمم، نمیدونم اگر کسی بگوید عابد زاده یا هر گلر دیگری هم خوب بود ولی به حقش نرسید، این از ارزش کار بیرانوند کم میکند؟ چرا همه دعوا دارند. خطاب به بعضی دوستان جوانتر: عهد شما هم بوق خواهد در عرض چند دقیقه، عمر بدجوری کوتاه ست. و بله لرها و البته شبان ها ی سنتی هم پرتاب دست بالایی دارند چون به این وسیله گله را دور هم جمع نگه میدارند. اما بلوچ ها هم بازی ای دارند که اجسامی بزرگتر و سنگین تر از بَرد شبانی ( گلوله های سنگی ) را پرتاب میکنند مثلا" بطری های شیشه ایه پر از ماسه. و شرط بندیهای سنگینی هم میکنند. باورتان نمیشود که چه قدرت و سرعت و بردی دارد پرتابشان. صدای حرکت اون اجسام در هوا شبیه به صدای گلوله توپ میماند. در کل مردم هر منطقه از سرزمینم خصوصیاتی دارند بی مثال که اگر توجهی شود و هزینه ای، همه میتوانند باعث سربلندی هم میهنانشان شوند. زنده باد علی بیرو. و تمامی جوانان ایران زمین.

در ضمن کریم باوی بعد از اینکه دیگر نتوانست در جبهه علیه دشمنان ایران بجنگد، در زمین فوتبال برای ایران جنگید. احترام آن نسل را لطفا" نگهدارید. تکرار نشدنی اند. و این هیچ ارتباطی به ج.ا. ندارد. این به اصالت و هویتمان ربط دارد. من مدت کوتاهی در فردیس کرج همسایه کریم باوی بودم. بندهء خدا با ضرب و زور کورتون زندگی میکرد ولی همیشه شوخ و بذله گو بود و دردش را از همه قایم میکرد. هر جا هست سلامت باشد.

حالا موقع اون رسیده که رکوردگل نخوردن مفت و الکی رو بزنه. پرتاب دست نشانه دروازه بانی خوب نیست. من زمان بازی کریم باوی بچه بودم ولی یادمه که چیزی از بازیکنهای امروز اروپا کم نداشت. پرش های خوبی داشت مثل علی دایی. اون زمان فرشاد پیوس، درخشان و خیلی ها در سایه این مرد بودند که حتی از منچستر یونایتد و شالکه هم پیشنهاد داشت. عهد بوق تو ورزش وجود نداره، رقابت همیشه بوده از روزهای غارنشینی تا امروز و‌کسی برای باختن وارد میدان نمیشه.

فن پرتاپ کردن سنگ ربطی به شبانی ندارد بلکه به بازی سنتی لرها به نام دارپلو بر میگردد والا در سرتاسر جهان شبان هست جتی برادران کرد که نزدیکترین قوم به ما هستند این توانایی را ندارند

دوستی گفت که بلوجها هم بطری پرت می کنند خدمتتان عرض کنم یک دوست اذری هم که هندبال بازی میکرد و خواست ما را بیازماید بعد از سه روز که دیدمش خیلی صادقانه گفت من هنوز در شوک هستم و اضافه کرد که شنیده بودم ولی شنیدن کی بود مانند دیدن.

کریم باوی آنطور که خودش گفته متولد 1344 در آبادان ۱ست و با شروع جنگ در حالی که نوجوان است به کرج می آید. آنجا با اکبر یوسفی ومرحوم بابک معصومی در زمین های خاکی بازی می کند اما در شانزده سالگی به جبهه می رود و وقتی برای مرخصی به کرج برمیگردد ٬ بطوری کاملاً اتفاقی در تیم منتخب فردیس کرج برابر منتخب تهران آنقدر خوب بازی می کند که امیرقلعه نویی بازیکن وقت شاهین او را به یکی از بهترین تیم های آن زمان یعنی شاهین تهران می برد. سانترهای قلعه نویی و ضربات سر کریم باوی بخشی از گل های شاهین را در آن زمان شامل می شوند. کریم باوی با اینکه دو ترکش یادگاری از جنگ را در بدنش داشت ولی همواره یکی از بازیکنان کلیدی شاهین تهران بود و بعد از استعفای دسته جمعی چهارده نفر از بازیکنان قدیمی تیم ملی ، کریم باوی تبدیل به مهاجم نوک تیم ملی در زمان مربیگری پرویز دهداری شد و در بازی با قطر در اولین بازی تیم ملی با یک ضربه سر دروازه میزبان را باز کرد. یک مهاجم سرزن قهار که البته با وجود آنکه مشکل جدی در پاهایش داشت ولی گلهای زیادی را نیز با پا میزد . کریم باوی در 23 بازی ملی 10 گل زده است و به عنوان لژیونر در فوتبال قطر نیز بازی کرده است. کریم باوی متاسفانه در این چند سال گذشته با بیماری و مشکلات دیگری نیز دست بگریبان بوده که بازگویی انها در این صفحه کمکی به کریم باوی عزیز نمیکند ٬ به امید موفقیت و تندرستی کریم باوی و کریم باوی ها

این پسر آنقدر با استعداده که اگر به دومیدانی و رشته پرتاپها هم میرفت موفق میشد

براوو. هميشه موفق باشى.

دمش گرم

قابل توجه آنهایی که میخواهند بدون زحمت و تلاش ره صد ساله را یکشبه طی کنند ٬ کارگری در شهرداری و ظرفشویی در رستورانها و خوابیدن در روی چمنهای میدان آزادی و شب را به صبح رساندن ٫ همه اینها از این جوان مرد خودساخته ای بوجود آورده که نشان میدهد ٬ کار هر کس نیست خرمن کوفتن ـ گاو نر میخواهد و مرد کهن

ضربه دست عابدزاده توی ۱۸ قدم و دقیقا" روی سر کریم باوی فرود آمد که با ضربه سر باوی تیم ایران به گل رسید. وقتی ازش پرسیدند که این چی بود با لبخند گفت آر،پی،جی ۷ بود.

فکر کنم عابد زاده بیشتر از این پرتاب می‌کرد

كيروش چى ساخت برامون. زمان دلال كروات دروازبان تيم با پا هم نميتونست تا ٢ متريشم پاس بده. بازي با مكزيك هنوز يادمه

رکوردی که هیچوقت ثبت نمیشد اگه تو ایران میموند

دمت گرم . باعث افتخاری ایرانی

اون بازی که عابدزاده انداخت کریم باقری بود که با یک ضرب گل زد بازی پرسپولیس بود نه تیم ملی . ضربه هم با پا بود نه ضرب دست.

@ dadras دوست عزیز، حدس بنده اینه که شما بیشتر از ۲۵-۳۰ سال نداری که به افرادی که یکروزی دل طرفدار ها رو شاد میکردن میگی از عهد بوق. نه عزیز، اینها هم بازی بودند، شما "پاس گل عابد زاده به کریم باوی و گل به کویت" رو در یوتیوب جستجو کن، گل رو میبینی. البته عابد زاده بازی رو با شوت شروع کرد، کاری که خوشبختانه در فوتبال امروز کمتر دیده میشه، چون خیلی موقع ها شوت دروازه بان توپ رو تقدیم به حریف میکرد!

دوست عزیز eric10 حق با شماست اون گل ضربه با پا بود. ولی ضربه دست احمدرضا در دربی ( نه آنکه منجر به گل آقا کریم شد ) حدودا" ۵۵-۶۰ متر میشد و شاید هم بیشتر. من طرز تفکر بعضی از دوستان را نمیفهمم، نمیدونم اگر کسی بگوید عابد زاده یا هر گلر دیگری هم خوب بود ولی به حقش نرسید، این از ارزش کار بیرانوند کم میکند؟ چرا همه دعوا دارند. خطاب به بعضی دوستان جوانتر: عهد شما هم بوق خواهد در عرض چند دقیقه، عمر بدجوری کوتاه ست. و بله لرها و البته شبان ها ی سنتی هم پرتاب دست بالایی دارند چون به این وسیله گله را دور هم جمع نگه میدارند. اما بلوچ ها هم بازی ای دارند که اجسامی بزرگتر و سنگین تر از بَرد شبانی ( گلوله های سنگی ) را پرتاب میکنند مثلا" بطری های شیشه ایه پر از ماسه. و شرط بندیهای سنگینی هم میکنند. باورتان نمیشود که چه قدرت و سرعت و بردی دارد پرتابشان. صدای حرکت اون اجسام در هوا شبیه به صدای گلوله توپ میماند. در کل مردم هر منطقه از سرزمینم خصوصیاتی دارند بی مثال که اگر توجهی شود و هزینه ای، همه میتوانند باعث سربلندی هم میهنانشان شوند. زنده باد علی بیرو. و تمامی جوانان ایران زمین.

در ضمن کریم باوی بعد از اینکه دیگر نتوانست در جبهه علیه دشمنان ایران بجنگد، در زمین فوتبال برای ایران جنگید. احترام آن نسل را لطفا" نگهدارید. تکرار نشدنی اند. و این هیچ ارتباطی به ج.ا. ندارد. این به اصالت و هویتمان ربط دارد. من مدت کوتاهی در فردیس کرج همسایه کریم باوی بودم. بندهء خدا با ضرب و زور کورتون زندگی میکرد ولی همیشه شوخ و بذله گو بود و دردش را از همه قایم میکرد. هر جا هست سلامت باشد.

دوست عزیز Persepolis10 البته اگه منظور ٔگل باوی به کویت هست به نظرم عابدزاده با پا اون توپ و فرستاد رو سر باوی... یه ٔگل هم تو شلوغی همین بیژن طاهری زد سرپرست استقلال

باوی مال عهده بوقه مال زمان عابدزاده نیست

گلستانه عزیز من میدونم که امکان نداره کسی بتونه بیشتر از بیرانوند پرتاب کند مگر اینکه لر باشد چون لرها از بچگی تمرین می کنند و این هم اصلا به زور نیست یک تکنیکه خاصیه از پنجه پا شروع میشه و تمام ماهیچه های بدن را درگیر میکند من خودم توپ تنیس را صد متر پرت می کنم ولی توپ فوتبال را نمی توانم علتش هم اینه که دستهایم انقدر بزرگ نیستند که توپ را نگه دارم و بیرانوند این مزیت را هم دارد

حالا موقع اون رسیده که رکوردگل نخوردن مفت و الکی رو بزنه. پرتاب دست نشانه دروازه بانی خوب نیست. من زمان بازی کریم باوی بچه بودم ولی یادمه که چیزی از بازیکنهای امروز اروپا کم نداشت. پرش های خوبی داشت مثل علی دایی. اون زمان فرشاد پیوس، درخشان و خیلی ها در سایه این مرد بودند که حتی از منچستر یونایتد و شالکه هم پیشنهاد داشت. عهد بوق تو ورزش وجود نداره، رقابت همیشه بوده از روزهای غارنشینی تا امروز و‌کسی برای باختن وارد میدان نمیشه.

اسكل dadrass: كريم باوى با تركش تو كمرش ٢ متر ميپريد ، حالا يه مشت دهه ٨٠ تادى بيشعور اينجا ميان ميگن طرف مال زمان ديناسوره

عابدزاده بیشتر از چهل و دو متر پرت نکرد

کریم باوی آنطور که خودش گفته متولد 1344 در آبادان ۱ست و با شروع جنگ در حالی که نوجوان است به کرج می آید. آنجا با اکبر یوسفی ومرحوم بابک معصومی در زمین های خاکی بازی می کند اما در شانزده سالگی به جبهه می رود و وقتی برای مرخصی به کرج برمیگردد ٬ بطوری کاملاً اتفاقی در تیم منتخب فردیس کرج برابر منتخب تهران آنقدر خوب بازی می کند که امیرقلعه نویی بازیکن وقت شاهین او را به یکی از بهترین تیم های آن زمان یعنی شاهین تهران می برد. سانترهای قلعه نویی و ضربات سر کریم باوی بخشی از گل های شاهین را در آن زمان شامل می شوند. کریم باوی با اینکه دو ترکش یادگاری از جنگ را در بدنش داشت ولی همواره یکی از بازیکنان کلیدی شاهین تهران بود و بعد از استعفای دسته جمعی چهارده نفر از بازیکنان قدیمی تیم ملی ، کریم باوی تبدیل به مهاجم نوک تیم ملی در زمان مربیگری پرویز دهداری شد و در بازی با قطر در اولین بازی تیم ملی با یک ضربه سر دروازه میزبان را باز کرد. یک مهاجم سرزن قهار که البته با وجود آنکه مشکل جدی در پاهایش داشت ولی گلهای زیادی را نیز با پا میزد . کریم باوی در 23 بازی ملی 10 گل زده است و به عنوان لژیونر در فوتبال قطر نیز بازی کرده است. کریم باوی متاسفانه در این چند سال گذشته با بیماری و مشکلات دیگری نیز دست بگریبان بوده که بازگویی انها در این صفحه کمکی به کریم باوی عزیز نمیکند ٬ به امید موفقیت و تندرستی کریم باوی و کریم باوی ها

فن پرتاپ کردن سنگ ربطی به شبانی ندارد بلکه به بازی سنتی لرها به نام دارپلو بر میگردد والا در سرتاسر جهان شبان هست جتی برادران کرد که نزدیکترین قوم به ما هستند این توانایی را ندارند

دوستی گفت که بلوجها هم بطری پرت می کنند خدمتتان عرض کنم یک دوست اذری هم که هندبال بازی میکرد و خواست ما را بیازماید بعد از سه روز که دیدمش خیلی صادقانه گفت من هنوز در شوک هستم و اضافه کرد که شنیده بودم ولی شنیدن کی بود مانند دیدن.