توی این بازی شاهد شاهکارهای جناب یحیوی بودیم توی دروازه/ واقعا حیف شد

آقا دستت درد نکنه!دمت گرم... واقعا بردی منو به اون روز از ساعت 7و8 صبح استادیوم بودیم.. واقعا حیف شد.

شهاب جان ۲۱

مساله فکری؟

دو تا نکته رو هيچوقت يادم نميره - يکی اينکه تو مرحله ی گروهی، استقلال وقتی صعودش قطعی شد، بازی آخر رو باخت و به عنوان تيم دوم اومد بالا. شبی که تيم از بازی های گروهی برگشت، از ناصر خان پرسيدم که چرا اون بازی آخر رو باختيم الکی؟ گفت: جوبيلو تيم قويتريه. تو فينال بهشون بخوريم بهتره! - پرويز برومند، تو بازی داليان، شاهکار بود! به هيچ توپی نه نگفت! (بعضاً من شنيدم که قبل بازی با کادر فنی دعوا کرده و روحيه خوبی نداشته). واسه همين بازی فينال يحيوی رو گذاشتن دروازه و اونم... به هر صورت استقلال اون سال ميتونست قهرمان بشه و متأسفانه از فرصت پيش اومده و شرايط استفاده نکرد

جدی آگاهی‌ چی‌ نیستی‌؟:))

یادش بخیر. یادمه وقتی‌ استقلال رفت فینال داداشم از دوبی‌ بلند شد واسه این بازی رفت ایران. خیلی‌ حیف شد. استقلال باید اون سال قهرمان میشد

دستت درد نکنه ممل آبی جان ویدئو قشنگی بود

استقلال همیشه افتخار ایران بوده ر استی ممل ابی ,در هجرت که همدردیم ,من هم نمونه یک مهاجر ولی از نوع پرسپولیسی اش هستم ,غربت خیلی سخته ,من که ٩ ساله اومدم عادت نکردم ,همیشه فکر می کنم که یک روزی کشورمون درست میشه و ما بر میگردیم ..زنده باد همه تیم های ایرانی و ایران عزیز .

بازی کاملش رو میذاشتی که جولیلو هر 2 دقیقه یکبار با یحیوی تک یه تک میشد. رفتی تمام صحنه های استقلال رو دراوردی. تازه استقلال تو این مسابقات میزبان مرحله نهایی شد. بازور دالیان یزور در وقت اضافه 4 3 برد. دالیان اون سال در چین سیزدهم شد.

من 8 سالم بود این بازی رو دیدم. هنوز که هنوزه حرص میخورم که چرا پرویز برومند وای نستاد تو دروازه.

یادش بخیر چون من روز بازی ایران نبودم ۱۰ دقیقه به ۱۰ دقیقه زنگ میزدیم به مجلهٔ دنیای ورزش که از نتیجه باخبر بشیم، خیلی‌ حیف شد مخصوصاً برای ناصر حجازی عزیز. خدا رحمتش کنه

ممل ابی , داغونمون کردی.با هر موقعیت دوباره هرس خوردم, موهای بدنم سیخ شد آخره سرم گریمونو در آوردی . چقدر اون بازی از حسین کمک خواستیم لول .علی موسوی بازی با ملوانم این فرصتارو از دست داد و قهرمانی پر . ١ خواهش دارم ازت به عنوانه ی استقلالی , همسن و آواره تو قربت با جوونای تیمه حریف کل کل نکن , بزرگ میشن میفهمن , مثله خودمون که اون موقع سایه پرسپولیسییو تیر میزدیم ولی الان ایرانم آرزوست

im a persepolis fan.. but i wish u could make it through the trophy.. great match.. too much stress.. Bitter end.. this is football..

ممل ابی , داغونمون کردی.با هر موقعیت دوباره هرس خوردم, موهای بدنم سیخ شد آخره سرم گریمونو در آوردی . چقدر اون بازی از حسین کمک خواستیم لول .علی موسوی بازی با ملوانم این فرصتارو از دست داد و قهرمانی پر . ١ خواهش دارم ازت به عنوانه ی استقلالی , همسن و آواره تو قربت با جوونای تیمه حریف کل کل نکن , بزرگ میشن میفهمن , مثله خودمون که اون موقع سایه پرسپولیسییو تیر میزدیم ولی الان ایرانم آرزوست

I have been thinking that Naser Hejazi was an Iranian legendary athlete since I was first exposed to the sports. Many guys have labeled him as a model of moral. But, I really disagree with the idea of distinguishing him as a model of moral after watching the final game in Asian Champions League 1999, Tehran. He smoked more than 10 cigarettes on the bench as Esteghlal head coach which was being broadcasted live over the continent. I am really sorry for those who honoured him as an athletic model of moral which he does not deserve it totally. It is not accepted to smoke as an athlete in sports arena in anyway. I would not honour this kind of Iranian people's blindness. He was against the corrupted I.R.I.F.F and he was honest and strict which I buy all of that positive aspects of his famous character. But, in the certain above case, I am really sorry. This is my own personal view. Please, do not criticise me for what I think personally.

سپاس از همه دوستانی که لطف کردند، فوتبال همیشه برد نیست و یک سرش باخت مهم اینه که هوادار باید همیشه تیمش رو حمایت کنه چه در برد‌ها چه در باخت ها، منهم اینجا گفتم یک بازگشتی داشته باشیم به خاطراتِ گذشته که صد البته همه اونها لزوما نباید شیرین باشند

lillatupen دوستِ گرامی‌، یکی‌ از لذاتِ فوتبال همین کری خوندنهاش هست که اگر به کسی‌ توهین نشه میتونه خیلی‌ هم شیرین و سرگرم کننده باشه

رامین خانِ عزیز ما هممون هم دردیم و فکر کنم یک جور فکر می‌کنیم و یک احساسِ مشترک داریم، اما اون چیزی که ما‌ها رو ممکنه متفاوت کنه نحوه بیانش یا ابرازِ عقیدمون باشه، برقرار باشی‌

Amirali533 thanks m8, believe it or not I always have the same feeling 4 all Iranian teams when they play against others & as u ritely mentioned its football and not always fortunate for supporters , all the best

مرحوم ناصر خان تيمهاش عالي بودن به جز در دو مورد، دروازه بان و مهاجم نوك. فكر كنم خوب به بازيكنها روحيه و اعتماد به نفس نمي داد. روحش شاد، يه اسطوره واقعي بود.

دورود بر جاودانه اسطوره فوتبال ایران پهلوان ناصرجحازی. دورود بر تاج همیشه قهرمان. پاینده ایران.

استقلال اگر ۱۰ نفره بعضی می‌کرد بازی رو می‌برد. این موسوی کیه دیگه بابا. راه رفتن بلد نبود این.

حيف شد، حجازي لياقت اين افتخار رو داشت. روز تلخي بود. هيجان وحشتناكي داشت بازي. همه دوست دار برد استقلال بودن. زمين أزادي افتضاح بود. بازي يك طرفه بود و تيم ژاپني تنها از دو ضربه أزاد به گل رسيد كه كوتاهي قد يحتوي بي تاثير نبود (بي انظباطي برومند أونو فيكس كرد). گلها تو فيلم نبود چرا ممل؟ استقلال تو اون دوره خيلي خوب بازي كرد هر چند بازيكنهاي جون و گمنام كم به تيم تزريق نكرده بود مرحوم حجازي. روحش شاد. برومند تو مقدماتي اون بازيها شد برومند اما تو فينال دست حجازي رو گذاشت تو حنا. لعنت به كم ظرفيتي فوتباليستهاي ايراني.

دين محمّدی خيلی کارش درست بود.

من يادمه سر اين بازی تو باغ بودم يادم رفت، فرداش که پاشدم رفتم بيرون يک هو روزنامه رو ديدم غش کردم.

روح ناصر خان شاد..به نظر من از قلعه نوعی واقعآ بهتر بود و مرد تر...انصافآ بازیکنای اون موقع بازیکن بودن..فقط به فوتبال فکر میکردن

منم همون سال از ایران اومدم بیرون.الان که بازی رو دوباره دیدم علی موسوی تیم تاج رو کشت!..بیشتر گلنزن بود تا یه گل زن!

این موسوی چقدر رو اعصاب بوده!!!!!

عالی بود

با سپاس فراوان از ممل ابی عزیز بچه ها کسی میدونه لینک کامل این بازی رو از کجا میشه پیدا کرد کمک کنید ممنون میشم.

من تمام اینترنت رو دنبال این بازی زیر و رو کرده بودم. ممنون.

استقلال همیشه افتخار ایران بوده ر استی ممل ابی ,در هجرت که همدردیم ,من هم نمونه یک مهاجر ولی از نوع پرسپولیسی اش هستم ,غربت خیلی سخته ,من که ٩ ساله اومدم عادت نکردم ,همیشه فکر می کنم که یک روزی کشورمون درست میشه و ما بر میگردیم ..زنده باد همه تیم های ایرانی و ایران عزیز .

آقا دستت درد نکنه!دمت گرم... واقعا بردی منو به اون روز از ساعت 7و8 صبح استادیوم بودیم.. واقعا حیف شد.

دستت درد نکنه ممل آبی جان ویدئو قشنگی بود

یادش بخیر. یادمه وقتی‌ استقلال رفت فینال داداشم از دوبی‌ بلند شد واسه این بازی رفت ایران. خیلی‌ حیف شد. استقلال باید اون سال قهرمان میشد

دو تا نکته رو هيچوقت يادم نميره - يکی اينکه تو مرحله ی گروهی، استقلال وقتی صعودش قطعی شد، بازی آخر رو باخت و به عنوان تيم دوم اومد بالا. شبی که تيم از بازی های گروهی برگشت، از ناصر خان پرسيدم که چرا اون بازی آخر رو باختيم الکی؟ گفت: جوبيلو تيم قويتريه. تو فينال بهشون بخوريم بهتره! - پرويز برومند، تو بازی داليان، شاهکار بود! به هيچ توپی نه نگفت! (بعضاً من شنيدم که قبل بازی با کادر فنی دعوا کرده و روحيه خوبی نداشته). واسه همين بازی فينال يحيوی رو گذاشتن دروازه و اونم... به هر صورت استقلال اون سال ميتونست قهرمان بشه و متأسفانه از فرصت پيش اومده و شرايط استفاده نکرد

توی این بازی شاهد شاهکارهای جناب یحیوی بودیم توی دروازه/ واقعا حیف شد

بازی کاملش رو میذاشتی که جولیلو هر 2 دقیقه یکبار با یحیوی تک یه تک میشد. رفتی تمام صحنه های استقلال رو دراوردی. تازه استقلال تو این مسابقات میزبان مرحله نهایی شد. بازور دالیان یزور در وقت اضافه 4 3 برد. دالیان اون سال در چین سیزدهم شد.

من يادمه سر اين بازی تو باغ بودم يادم رفت، فرداش که پاشدم رفتم بيرون يک هو روزنامه رو ديدم غش کردم.

ممل ابی , داغونمون کردی.با هر موقعیت دوباره هرس خوردم, موهای بدنم سیخ شد آخره سرم گریمونو در آوردی . چقدر اون بازی از حسین کمک خواستیم لول .علی موسوی بازی با ملوانم این فرصتارو از دست داد و قهرمانی پر . ١ خواهش دارم ازت به عنوانه ی استقلالی , همسن و آواره تو قربت با جوونای تیمه حریف کل کل نکن , بزرگ میشن میفهمن , مثله خودمون که اون موقع سایه پرسپولیسییو تیر میزدیم ولی الان ایرانم آرزوست

I have been thinking that Naser Hejazi was an Iranian legendary athlete since I was first exposed to the sports. Many guys have labeled him as a model of moral. But, I really disagree with the idea of distinguishing him as a model of moral after watching the final game in Asian Champions League 1999, Tehran. He smoked more than 10 cigarettes on the bench as Esteghlal head coach which was being broadcasted live over the continent. I am really sorry for those who honoured him as an athletic model of moral which he does not deserve it totally. It is not accepted to smoke as an athlete in sports arena in anyway. I would not honour this kind of Iranian people's blindness. He was against the corrupted I.R.I.F.F and he was honest and strict which I buy all of that positive aspects of his famous character. But, in the certain above case, I am really sorry. This is my own personal view. Please, do not criticise me for what I think personally.

رامین خانِ عزیز ما هممون هم دردیم و فکر کنم یک جور فکر می‌کنیم و یک احساسِ مشترک داریم، اما اون چیزی که ما‌ها رو ممکنه متفاوت کنه نحوه بیانش یا ابرازِ عقیدمون باشه، برقرار باشی‌

روح ناصر خان شاد..به نظر من از قلعه نوعی واقعآ بهتر بود و مرد تر...انصافآ بازیکنای اون موقع بازیکن بودن..فقط به فوتبال فکر میکردن

استقلال اگر ۱۰ نفره بعضی می‌کرد بازی رو می‌برد. این موسوی کیه دیگه بابا. راه رفتن بلد نبود این.

ممل ابی , داغونمون کردی.با هر موقعیت دوباره هرس خوردم, موهای بدنم سیخ شد آخره سرم گریمونو در آوردی . چقدر اون بازی از حسین کمک خواستیم لول .علی موسوی بازی با ملوانم این فرصتارو از دست داد و قهرمانی پر . ١ خواهش دارم ازت به عنوانه ی استقلالی , همسن و آواره تو قربت با جوونای تیمه حریف کل کل نکن , بزرگ میشن میفهمن , مثله خودمون که اون موقع سایه پرسپولیسییو تیر میزدیم ولی الان ایرانم آرزوست

سپاس از همه دوستانی که لطف کردند، فوتبال همیشه برد نیست و یک سرش باخت مهم اینه که هوادار باید همیشه تیمش رو حمایت کنه چه در برد‌ها چه در باخت ها، منهم اینجا گفتم یک بازگشتی داشته باشیم به خاطراتِ گذشته که صد البته همه اونها لزوما نباید شیرین باشند

یادش بخیر چون من روز بازی ایران نبودم ۱۰ دقیقه به ۱۰ دقیقه زنگ میزدیم به مجلهٔ دنیای ورزش که از نتیجه باخبر بشیم، خیلی‌ حیف شد مخصوصاً برای ناصر حجازی عزیز. خدا رحمتش کنه

من تمام اینترنت رو دنبال این بازی زیر و رو کرده بودم. ممنون.

شهاب جان ۲۱

منم همون سال از ایران اومدم بیرون.الان که بازی رو دوباره دیدم علی موسوی تیم تاج رو کشت!..بیشتر گلنزن بود تا یه گل زن!

با سپاس فراوان از ممل ابی عزیز بچه ها کسی میدونه لینک کامل این بازی رو از کجا میشه پیدا کرد کمک کنید ممنون میشم.

دين محمّدی خيلی کارش درست بود.

این موسوی چقدر رو اعصاب بوده!!!!!

عالی بود

مرحوم ناصر خان تيمهاش عالي بودن به جز در دو مورد، دروازه بان و مهاجم نوك. فكر كنم خوب به بازيكنها روحيه و اعتماد به نفس نمي داد. روحش شاد، يه اسطوره واقعي بود.

مساله فکری؟

im a persepolis fan.. but i wish u could make it through the trophy.. great match.. too much stress.. Bitter end.. this is football..

جدی آگاهی‌ چی‌ نیستی‌؟:))

lillatupen دوستِ گرامی‌، یکی‌ از لذاتِ فوتبال همین کری خوندنهاش هست که اگر به کسی‌ توهین نشه میتونه خیلی‌ هم شیرین و سرگرم کننده باشه

Amirali533 thanks m8, believe it or not I always have the same feeling 4 all Iranian teams when they play against others & as u ritely mentioned its football and not always fortunate for supporters , all the best

دورود بر جاودانه اسطوره فوتبال ایران پهلوان ناصرجحازی. دورود بر تاج همیشه قهرمان. پاینده ایران.

من 8 سالم بود این بازی رو دیدم. هنوز که هنوزه حرص میخورم که چرا پرویز برومند وای نستاد تو دروازه.

حيف شد، حجازي لياقت اين افتخار رو داشت. روز تلخي بود. هيجان وحشتناكي داشت بازي. همه دوست دار برد استقلال بودن. زمين أزادي افتضاح بود. بازي يك طرفه بود و تيم ژاپني تنها از دو ضربه أزاد به گل رسيد كه كوتاهي قد يحتوي بي تاثير نبود (بي انظباطي برومند أونو فيكس كرد). گلها تو فيلم نبود چرا ممل؟ استقلال تو اون دوره خيلي خوب بازي كرد هر چند بازيكنهاي جون و گمنام كم به تيم تزريق نكرده بود مرحوم حجازي. روحش شاد. برومند تو مقدماتي اون بازيها شد برومند اما تو فينال دست حجازي رو گذاشت تو حنا. لعنت به كم ظرفيتي فوتباليستهاي ايراني.