قشنگ ترین صحنه این ویژه برنامه گل زدن نوجوان استقلالی به پرسپولیس و تشویقش توسط بیرانوند برانکو رضاییان و محمود خان بود. تلخ ترین صحنه معطل نگه داشتن کودکان بیمار پرسپولیسی برای ورود به ورزشگاه و صحنه های دردآور سنگ پراکنی به هواداران پرسپولیسی بود. خدایا شکرت بخاطر اینکه پرسپولیسی هستیم
نکته بعدی این بود که مشخص شد پرسپولیس محبوبترین تیم ایرانه که حتی تو اهواز هواداران بیشتری از استقلال شهرش داره. عالم و آدم فهمیدند ولی برخی از این استقلالی جماعت هنوز متوجه نشدند و میگن خوزستان مهد استقلاله. همه جا پرسپولیس
حدود ۸ سال پیش sirous13 گفت: [گزارش خطای کاربر] برای گزارش خطا باید ابتدا واردشوید یا ثبتنام کنید.۱۷۱۸
تا فرهنگ انسان بودن در ایران آموزش داده نشه، همین هست که هست. من که در کانادا زندگی می کنم و چند بازی تورنتو اف سی رو که حتی سطح کیفی لیگ ما رو نداره رو از نزدیک تماشا کرده ام، از فرهنگ تماشاچی ها تا نحوه برخورد مسوئلین انگشت به دهن موندم. تازه خبری از نیروی ویژه و یگان ضد شورش و این مزخرفات اصلا نیست. در ضمن بیت آشور هم انصافا خیلی خوب در جناح دفاع راست بازی می کنه که کیروش باید فکر براش بکنه.
شرم اوره. هنوز این مردم تو دوران بر بریت زندگی میکنن. مگه اونور سکوها کین؟ اینها مگه همه ایرانی نیستن؟ مگه هم شهری نیستن؟ مگه شما رفتین میدون جنگ؟ نیروی افتضاحی اونجا چیکارست؟ چرا متخلفین رو بازداشت و جریمه نمیکنن؟ اگه کسی سنگ میخورد تو گیجگاهش و میرفت تو کما یا اینکه جونشو از دست میداد کی پاسخگو بود؟ همین حالا کی پاسخگو؟
جناب سيروس خان،در كانادا فوتبال طرفداري نداره برادر من و به همين دليل حساسيتي هم روش نيست،شما تشريف بيار مثلا انگليس و يا ايتاليا تا انگشت به دهان بموني از فرهنگ وحشيگري،راستش من با اين كوبيدن فرهنگ خودي خيلي مشكل دارم،اينكه هي بگيم ما خاورميانه اي هستيم و فرهنگ نداريم و بايد از غربيها ياد بگيرم،تمام سالهايي كه در اروپا زندگي كردم بيشترين چيزهايي كه ديدم خشونت و نژاد پرستي مفرط و بد دهاني بود،تازه اينها يك صدم مشكلات اقتصادي مردم ما رو هم ندارن و استرس هايي كه ماها ممكنه داشته باشيم براشون معنايي اصلا نداره،البته اينها هيچكدوم توجيه گر رفتار زشت تماشاگران اين بازي نيست
حدود ۸ سال پیش aliarya گفت: [گزارش خطای کاربر] برای گزارش خطا باید ابتدا واردشوید یا ثبتنام کنید.۱۲
آقای فردوسی پور، هم شنیده ام که این نظرات را در سایت فوتبالی ترین می خوانید و هم امیدوارم که اینطور باشد. در این سایت به طور عمده افراد فوتبالدوست که در خارج زندگی می کنند و لیگ ایران را تعقیب می کنند نظرهایشان را می نویسند. برای برنامه شما پیام فرستادم و نوشتم که گزینه های جواب های سوال برنامه دیشب شما کامل نیستند چون آسیب شناسی خشونت در استادیوم ها به این سادگی نیست و به قول آقای حسین کلانی این خشونت بازتاب خشونت در جامعه ی ماست. برای شما نوشتم که در مملکتی که به صورت قانونی مردم را در خیابان حلق آویز می کنند و یا شلاق می زنند خشونت به صورت قانونی و سیستماتیک در حال تزریق به جامعه است. در جامعه ی بسته ای که جوانانش کمترین ارتباط را با دنیای خارج از ایران دارند و هیچ الگوی رفتاری مدرن برای آنها وجود ندارد جوانان افسرده یا خشمگین بار می آیند و با کوچکترین تحریک منفجر می شوند که نمونه های آن هر روز در کوچه و خیابان و منزل واقع می شود و هر از گاهی یک بار در مکان های ورزشی مثلا در سالن کشتی یا فوتسال و یا استادیوم فوتبال و در اکثر مواقع ناداوری و اعتراض به داوری منجر به این عصیان ها میشود ولی دلیل اصلی آن نیست. همینطور از شما خواستم که اجازه دهید تا بینندگان بت.انند جواب بعضی سوال ها را به صورت توضیحی در یک جمله بنویسند. بحث عصیان جوانان که مثلا این بار در استادیوم بود که بحث کلان فرهنگی است و با عوامل زیر ارتباط دارد: فقر مادی ، فقر فرهنگی ، ترویج سیستماتیک خشونت در جامعه ، نبود الگوی رفتاری مدرن برای جوانان ( منظورم الگوهای 1400 سال پیش نیست) و صد البته که من جامعه شناس نیستم ولی در حد درسی که خوانده ام (مددکار اجتماعی) و شغلم که اکثرا با جوان ها سر و کار دارم، اینها چیزهایی بودند که به فکرم رسید. اگر بتوانید در قسمتی از برنامه هایتان با مردم صحبت کنید هم به مردم، هم به ورزش و هم به برنامه تان کمک کرده اید. به قول یه نفر: ما احتیاج داریم با هم گفتگو کنیم.
حدود ۸ سال پیش aliarya گفت: [گزارش خطای کاربر] برای گزارش خطا باید ابتدا واردشوید یا ثبتنام کنید.۲۳
آقا سگ سیبیل، اون ور فنس ها، فامیل ها و دوست ها و همسایه های این وریها هستن. در استادیوم های خوزستان شعاری که بیشترین کاربرد رو داره و تقریبا شعار اصلی هست: "خوزستان برزیلته" هست که با همبستگی یک طرف استادیوم می گوید خوزستان و طرف دیگر جواب می دهد برزیلته. وقتی استقلال تهران یا پرسپولیس به اهواز میان، دودستگی شدید و تحقیر و توهین در طرفین استادیوم به اوج میرسه جوری که طرفین فراموش میکنند همه همشهری و فامیل و هموطن و انسان هستند. چیزی شبیه به جو کرکری و تحقیر و توهین در فوتبالی ترین دو سه سال پیش منتهی نه از راه مجازی بلکه به صورت زنده و رو در رو. یعنی بیرون استادیوم، قبل و بعد از بازی هم اینچنین فضایی حاکم است و در طول چنین روزهایی چندین و چند دعوا در بیرون و داخل استادیوم به صورت شحصی و یا در گروه های کوچک انجام می گیرد.