کار جالبی بود. البته فراری شدن مردم از ورزشگاه‌ها هفده هجده دلیل داره که در بررسی‌ای از جمله این ویدئو به چند تاش اشاره میشه. آخرین مسابقات مهمی که تو امجدیه برگزار شد و آخرین شور و هیجانی که توش شنیده شد بازی‌های جوانان آسیا سال 2000 بود و منم این بخت رو داشتم که یک بار اون فضا رو تجربه کنم. بازی مقابل ژاپن بود و جواد کاظمیان کاپیتان تیم. سه یک بردیم و البته همون روز هم بیشتر از پنج شش هزار نفر نبودیم. قل و بعد از اون همونطور که تو این ویدئو اشاره شد به جای بازسازی و بهبود، گرد مرگ رو این ورزشگاه پاشیدن.

فوتبال در ایران همچین پرطرفدار هم نیست. (البته فوتبال رو از تلویزیون نگاه کردن جزو طرفداری فوتبال حساب نمیشه) تیمهای شهرستانی در شهرهاشون چقدر تماشاگر دارن؟ ورزشگاه ها همیشه پر میشه؟ فوتبال در ایران خلاصه شده در دو "اسم" و دو "رنگ" اس اس و پس پس. آبی و قرمز. "توجه کنید" دو اسم و دو رنگ و نه خود فوتبال! بازیکنان, مربیان و حواشی این دو تیم هست که ورزشگاه رو پر میکنه. (اگه پر کنه) البته از سال ۱۹۹۶ به بعد علاقه مندی مردم به تیم ملیشون بیشتر شد.

آهای آهای یکی بیاد یه شعر تازه تر بگه.........برای گیس گلابمون از مرگ جادوگر بگه