در کنار همه موارد ذکر شده، یک علت هم می تواند عدم اعتماد تماشاگرها به سلامت ورزشی مسابقات (زدو بند، ...) باشد .... در ضمن، برخی موارد نمی تونه درست باشه مثل "امکانات کم برای تماشاگران" چون در گذشته هم همین طور بوده ....

علتش این هست که نصف جوان ها الان معتاد شدن و به جای لبخند سرطان و درد به مردم هدیه دادن .

در گذشته هم خود مردم گزینه های کمتری برای سرگرمی داشتن و هم توقع مردم از جایی مثل استادیوم پایینتر بود.

تبلیغات خیلی مهم هست. اون هم از نوع شاد و با نشاطش. که متاسفانه در تلویزیون ایران خیلی خیلی کم میبینیم. مدیا یکی از پر رنگ ترین نقش ها رو در ترویج هر چیزی داره. کارگردانان, مسولین و مجریان تلویزیون ایران بورینگ, دل مرده و بدون ایده هستند. مثلا درست کردن آیتم های جذاب و مختلف از مسابقات هر هفته, بیشتر بها دادن به چهره های محبوب و معروف و درست کردن تبلیغات برای فلان بازیکن ستاره که مثلا قرار هست در این هفته تیمش یک بازی مهم انجام دهد. در تلویزیون ایران هیچ شور و نشاطی قبل از آغاز مسابقات هر هفته وجود نداره. هیچ بازی از تلویزیون تبلیغ نمیشه. یک چیز دیگه اینکه وجود یک برنامه تحلیلی و کارشناسی با حضور حداقل پنج کارشناس و آنالیز کردن تمام تیمها (دقت کنید تمام تیمها) در پایان هر هفته, میتونه کمک بهتر و بیشتری کنه. البته این خیلی مهم هست که در این برنامه نه از داوری صحبت بشه, نه از حواشی و نه از خاطرات کارشناسان محترم! یک برنامه مثلا یک ساعت و نیمه که فقط اون هشت بازی انجام شده رو تحلیل کنن. و آخر اینکه مسولین باید به مردم تمام کشور احترام بگذارند و همه چیز فقط در تهران خلاصه نشود. مثلا تمام بازیهای تیمهای ملی فوتبال ما در ورزشگاه بزرگ و خالی! آزادی برگزار میشه. از نوجوانان گرفته تا تیم ملی. از دوستانه گرفته تا رسمی, چهار جانبه یا هر چیزی. به نظرم این مسابقات باید در شهر های مختلف برگزار شود. اسم این تیمها, تیم ملی هست. یعنی متعلق به تمام مردم ایران. پس یک اصفهانی, شیرازی, مشهدی, تبریزی, ...... باید این حق رو داشته باشه که در شهر خودش تیم ملی کشورش رو تشویق کنه. این یعنی بها دادن و ایجاد علاقه بیشتر کردن.

کاملن درسته. حرفهای شما به یکی از هفت هشت دلیل پشت کردن تماشاگران به فوتبال کشور میپردازه. من هم با شما و هم با این حرف برخی اهالی فوتبال که به طور خلاصه میگن ما داریم فقط زشتی های فوتبال (که ممکنه همه جا باشه ولی معمولن در موردش تو جلسات متولیان و مسئولین حرف و بحث میشه نه توی رسانه ها) رو نشون مردم میدیم. به عنوان مهمترین نمونه، برنامه نود با الگوبرداری از نمونه های غربی به عنوان یه شوی فوتبال ( حاوی همون چیزایی که شما میگید) شروع به کار کرد ولی کم کم تبدیل شد به یه دادگاه فوتبال! کم مونده دیگه جلسات کمیته داوران و انضباطی و فنی و... رو بیان اونجا زنده اجرا کنن! آدم یاد گزارشهایی که از جلسات پارلمانهای کشورهای مختلف گرفته میشه میفته. همش جنگ همش دعوا و داد و هوار... البته ناگفته نماند ضرورتهای کشورهای فاسدی که تا وقتی یه چیز رو علنی و رسانه ای و تو چشم مردم نکنی کسی دنبال اصلاحش نمیره و اگه ولشون کنی به حال خودشون که پشت درهای بسته و در این مورد تو اتاقهای فدراسیون و... دنبال اصلاح امر باشن اغلب به جای این کار با زد و بند و چشم پوشی و سهل انگاری و ماستمالی و ختم صلولت ماجرا رو مختومه میکنن هم در این مساله دخیله.

بیشترین درصد کاهش تماشاگران در تیم نفت تهران دیده می‌شه. پار سال ۸ نفر بودن امسال شدن ۲ نفر. خخخخ