خبرگزاری مهر - گروه ورزشی: نوزدهمین دوره رقابت های لیگ برتر فوتبال در حالی هفته های پایانی خود را سپری می کند که از چهار هفته مانده به پایان این مسابقات تیم قهرمان مشخص شد و بر اساس برنامه ریزی های صورت گرفته قرار شد در پایان دیدار با ذوب آهن، جام قهرمانی به پرسپولیس اهدا شود.

این تصمیم از هفته ها قبل گرفته شده بود و طبیعی بود که سازمان لیگ با توجه به غیبت تماشاگران در ورزشگاه و زمان کافی که در اختیار داشت بتواند برنامه ای منظم، زیبا و به دور از هر گونه هرج و مرج را برگزار کند اما وقتی جشن با دقایق زیادی تاخیر آغاز شد، این پیش بینی ها غلط از آب در آمد.

در حالی که قبلا تاکید شده بود به دلیل شیوع کرونا و پروتکل اعلام شده افراد کم تعدادی باید در ورزشگاه باشند اما کنار زمین تعداد زیادی افراد مسئول و غیرمسئول ایستاده بودند که بدون رعایت فاصله اجتماعی و حتی داشتن ماسک مشغول کارهایی بودند که برایش به ورزشگاه آمده بودند.

یکی از مواردی که انتقادات زیادی را به سازمان لیگ وارد کرد، تبلیغات پرحجم در اطراف زمین، روی سکوی تماشاگران و روی سکوی قهرمانی بود. هر چند درآمدزایی از این گونه مراسم ها امری عادی و قابل پذیرش است اما وقتی کار از حالت عادی خارج شود و بیشتر از هر چیز تبلیغات به چشم بیاید، این ذهنیت را ایجاد می کند که مسئولان سازمان لیگ صرفا به فکر درآمدزایی هستند و کیفیت مراسم برایشان اهمیتی ندارد.

از تاخیر در شروع مراسم به خاطر آماده کردن سکو گرفته تا مجری مراسم که به بدترین شکل ممکن بازیکنان را صدا کرد و تمام هیجان مراسم را کشت، تا افراد قابل احترام اما تکراری که برای آوردن جام و مدال ها در نظر گرفته شده بودند همه بیانگر کیفیت پایین این جشن بود.

برنامه ای که پیش بینی می شد به واسطه از قبل مشخص بودن زمان برگزاری و خالی بودن ورزشگاه با نظم و انضباط و به موقع برگزار شود بازهم به نیمه های شب کشید و نه خبری از طرح جدیدی بود و نه خبری از برنامه ای جذاب. هر چه بود کارهای تکراری و آدم های تکراری بود که پس از گذشت نوزده دوره از رقابت های لیگ برتر هنوز نتوانسته اند خلاقیت و جذابیت جدیدی را به این مراسم اضافه کنند.

طراحی سکوهای پرتعداد و ادوات نورافشانی پرهزینه که هیچ آورده جدیدی نداشت واقعا با چه هدفی صورت می گیرد؟ آیا غیر از این است که در این وضعیت بد اقتصادی باید میلیون ها تومان هزینه همین ادوات و سکوها و عوامل سازنده آن کرد و خروجی اش هم همین شود که اکثرا از آن ناراضی هستند؟

زمانی که قرار شد مراسم های جشن قهرمانی در فوتبال ایران سروشکل جدیدی بگیرد، لیگ های معتبر دنیا الگو قرار گرفت اما مسئولان سازمان لیگ نه تنها راه آنها را نرفتند بلکه سعی کردند با اضافه کردن هزینه ها در «آفتابه لگن» درست کردن از اروپایی هم پیش بگیرند اما «شام و ناهار» را هیچ کنند!

اصولا سکویی که بازیکنان روی آن قرار می گیرند با کمترین قطعات ساخته می شود تا خیلی سریع بتوان آن را برای بعد از بازی نصب کرد و فاصله زیادی بین بازی و اهدا جام نباشد اما مسئولان سازمان لیگ آنقدر تعداد این قطعات را زیاد در نظر می گیرند که نصب کردنش حدود یکساعت زمان می برد و بازهم روی این سکوها تبلیغات بیشتری از هر چیز درگیری به چشم می آید.

مشخص نیست چه کسی بر کار سازمان لیگ نظارت می کند که پس از نوزده دوره برگزاری رقابت های لیگ برتر هنوز جشن گرفتن را یاد نگرفته اند و نتوانسته اند تماشاگران و مخاطبان را راضی و خوشحال کنند.

در مراسم اهدا جام قهرمانی به پرسپولیس دریغ از کمی شادی و برنامه ریزی برای مراسمی که بین دو عید قربان و عید غدیر برگزار شد. دلیلش هم مشخص است؛ سازمان لیگ اعتقادی به برون سپاری کار ندارد و از همان چند نیروی اداری خودش می خواهد برای تمام مراسم ها استفاده کند. افرادی که بسیار قابل احترام هستند اما حضور همیشگی شان در این مراسم ها که هیچ سنخیتی با آن ندارند، اندک هیجان و جذابیت را هم از بین برده است.

با این نحوه برگزاری از همین حالا باید نگران برگزاری مراسم اهدا جام قهرمانی جام حذفی بود که هنوز نه زمانش مشخص است و نه تیم قهرمانش!