به گزارش ایسنا، ورزش ۳ نوشت: «تیم تهاجمی مارک ویلموتس با جمعی از بهترین بازیکنان حال حاضر فوتبال آسیا به منامه رفته است تا آماده یک بازی متفاوت شود. بحرین در دهه پنجاه هم با تیم ملی ایران بازی کرد اما رقابت اصلی دو تیم از دهه نود میلادی و بازی های آسیایی هیروشیما رقم خورد. این اولین دیداری بود که علی دایی بازی با تیم ملی برابر بحرین را تجربه می کرد؛ تجربه ای تلخ که باعث شد داستان رقابت های جدی و جذاب او با لباس تیم ملی ایران برابر بحرین کلید بخورد.

ستاره را بکشید

تیم ملی ایران بعد از سال ها توانست در بازی های آسیایی ۱۹۹۰ پکن با مجموعه ستاره هایی که علی پروین گرد هم آورده بود در قاره کهن به قهرمانی برسد اما در جام ملت های هیروشیما و سپس مقدماتی جام جهانی نتیجه ای جز شکست به دست نیامد و در نتیجه پروین و یک نسل از فوتبال ایران از صحنه ملی کنار رفتند. تیم ملی با استانکو پابلوکوویچ، مربی کروات و ترکیبی متفاوت به مسابقات بازی های آسیایی هیروشیما ۱۹۹۴ رفت و در گروه ۵ تیمی با تیم های چین، ترکمنستان، یمن و بحرین قرار گرفت.

تیم ایران که امید زیادی به تکرار قهرمانی اش در بازی های آسیایی داشت در اولین بازی به مصاف بحرین رفت. در دقیقه بیست بازی یک توپ در عمق برای دایی ارسال می شود اما او و دروازه بان بحرین همزمان به توپ می رسند؛ برخورد سنگینی رخ می دهد، پای دروازه بان بحرین که بیش از حد بالا آمده به شکم دایی برخورد می کند. دایی تا پایان نیمه بازی می کند اما در رختکن بیهوش شده و به بیمارستان منتقل می شود. او بازی های آسیایی را از دست داد اما به قول یک نشریه اروپایی «دایی مرگ را دریبل زد» و بهترین گلزن ملی جهان شد.

اولین انتقام

اما برای دایی برای انتقام از بحرین شش سال زمان سپری شد. تیم ملی ایران که تیمی پرستاره بود در مقدماتی جام ملت های آسیا ۲۰۰۰ لبنان به بحرین خورد. تیم ایران با مربیگری جلال طالبی در بازی های دور رفت گروهی که در حلب سوریه برگزار می شد یک بر صفر به بحرین باخت اما در آزادی و در روزی که بازیکنانی چون حمید استیلی، فرهاد مجیدی، مهدی مهدوی کیا و علی کریمی هم درون زمین بودند با سه گل حریف را برد. دایی گل سوم ایران را زد. او در این بازی چند ضربه به چارچوب داشت که توسط دروازه بان بحرین دفع شد اما در نهایت روی یک کرنر ارسالی توسط مهدوی کیا با یک ضربه سر فوق العاده دروازه حریف را باز کرد.

یکشنبه سیاه

بهترین گلزن تاریخ فوتبال ملی ایران و جهان در تلخ ترین بازی ایران و بحرین هم بهترین بازیکن تیم بود و یک گل زد. ایران با بلاژویچ در تهران با بحرین ۰-۰ کرد اما در منامه بازی طور دیگری رقم خورد. ایران سه گل خورد و تنها گل تیم ملی را علی دایی زد. او در این بازی یک ضربه سر فوق العاده و یک شوت به چارچوب عالی داشت اما دروازه بان بحرین هر دو را گرفت. در حالی که ایران در آن یکشنبه تلخ بازی را عقب بود سامره در هجده قدم به سمت دروازه شوت زد و توپ برگشتی را دایی به تور دروازه رساند. بعد از این گل بین بازیکنان دو تیم درگیری پیش آمد و دقایقی بعد با اخراج نیکبخت این درگیری ها به اوج رسید. در پایان بازی بحرینی ها با پرچم عربستان دور افتخار زدند و این شد که تیم ملی و هواداران فوتبال ایران در انتظار بازی انتقامی بودند؛ اتفاقی که چهار سال بعد بالاخره رقم خورد.

کشتن گربه سیاه

تیم ملی ایران در رقابت های جام ملت های ۲۰۰۴ چین شایسته قهرمانی بود اما در نیمه نهایی و با ناداوری و بدشانسی به رده بندی رفت. در رده بندی اما بهترین فرصت برای تیم ملی که هدایتش را برانکوایوانکوویچ به عهده داشت برای انتقام از بحرین پیش آمده بود. تیم برانکو از میزبان و در رده بندی زخم خورده بود و خودش را شایسته برد می دانست و از طرفی هم خود ایوانکوویچ و خیلی از بازیکنان این تیم همان هایی بودند که در شکست تلخ منامه حضور داشتند. دایی در این بازی در همان نیمه اول می توانست کار را تمام کند، توپ را پشت به دروازه گرفت و با همان سبک خودش و قدرت بدنی اش چرخید و توپ را آماده کرد که با چپ بزند گوشه سمت مخالف اما جواد نکونام از راه رسید و توپی را که دایی آماده کرده بود با شوت وارد دروازه کرد.

نیمه دوم هم با گل چیپ جادوگر آغاز شد اما بحرینی ها باز هم گل زدند و بازی ۲-۲ مساوی شد. با این حال ایران شایسته و تشنه پیروزی بود؛ علی کریمی ستاره این تورنمنت و این بازی ناگهان همه را دریبل کرد و در شش قدم سرنگون شد تا دایی بازهم در بازی برابر بحرین گلزنی کند. او پنالتی اش را با حالت خاصی زد. توپ را تند و تیز به سمت چپ و جهت مخالف فرستاد و بعدش یک پرش کوچک هم کرد. این گل در اوج دلخوری های دایی از همبازیانش هم بود که فکر می کرد به او پاس نمی دهند. با این حال دایی یکی دیگر به بحرین زد.

چند دقیقه بعد باز هم علی کریمی توپ را از لب هجده قدم تیم ملی ایران گرفت و شروع کرد به دریبل زدن یک به یک بحرینی ها، سپس یک پاس بلند را برای مهدوی کیا در چپ فرستاد، مهدی بازیکن مقابلش را برداشت از گوشه هجده قدم توپ را روی تیر دو فرستاد جایی که علی دایی بود و دایی همان استایل پنالتی را اجرا کرد. ضربه را به سمت مخالف زد و همان پرش کوچک را هم انجام داد. انگار با این رقصی که در صدم ثانیه بعد از ضربه اش انجام می داد خوشحالی اش از انتقام را علنی می کرد.

یکی از مهم‌ترین شکست‌های تاریخ فوتبال ملی ما شاید باخت به بحرین در مقدماتی در جام جهانی ۲۰۰۲ باشد و در نهایت تیمی که می توانست به جام جهانی برود در مصاف با ایرلند در نهایت مجوز مسابقات را نگرفت. در واقع یک جام جهانی از این بازیکنان گرفته شد.

مهدی مهدوی‌کیا از جمله بازیکنان حاضر در آن بازی بود که درباره‌اش گفت: «یکسری حسرت های فوتبالی همیشه باقی می ماند. یکی از بزرگترین حسرت‌ها برای من و نسلی که بودیم باخت به بحرین در منامه بود که با آن شکست فرصت حضور در جام جهانی را از دست دادیم. البته ما یک بازی دیگر با ایرلند انجام دادیم و آن شانس هم از دست رفت ولی یکی از تلخ ترین شکست هایی که با تیم ملی تجربه کردم بازی با بحرین بود. این باخت آن قدر برای من و بقیه بچه ها دردناک بود که نمی توانستیم فراموشش کنیم. اتفاقاتی در آن بازی افتاد که من با خودم عهد کردم تا آخر عمر فوتبالم در تیم ملی در بازی برابر بحرین را نباید ببازیم. باید همیشه طوری بازی کنیم که دیگر آن خاطره تکرار نشود و بعد از آن هم سعی کردم همیشه در برابر بحرین بیشترین تلاش و بهترین بازی ام را انجام بدهم. یک بار برابر این تیم اخراج شدم. شاید یکی از دلایلی که به ندرت و در دو سه بازی که بعد از آن برابر بحرین انجام دادیم در زمین فوتبال عصبانی بودم همین موضوع بود. واقعیت این است که برای من بازی با بحرین نسبت به بازی‌های دیگر حساسیت بیشتری داشت.»