طارمی دوباره هوای بزرگ پرسپولیس بودن به سرش زده؟

این اولین بار که می شنوم مدیریت باشگاه با اسپانسر از جانب بازیکن قرار و مدار میذاره تا تبلیغ کنند. تا حالا فکر میکردم که این یک امر شخصیه و سودش هم به جیب بازیکن میره. تبلیغات میدانی و روی لباس بازیکن و منطقه ی میکسد زون رو میشه برای اسپانسر تعریف کرد ولی تبلیغ فردی ورزشکارها به عقیده ی من نباید ربطی به باشگاه داشته باشه . حتی اگر باشگاه چنین قراردادی با اسپانسر داره بهتر بود که بازیکن ها رو از اول در جریان میذاشت. مثل خیلی چیزهای دیگه، معلوم نیست اصل قضیه چیه!!!!!

در حیطه وظیفه بازیکن نیست با هر کی پول داد پیام بازرگانی پر کنه

نمیدونم چرا نمیخواهیم یک بار برای همیشه این مشکلات رو تموم کنیم ... همیشه این مسایل رو داریم برای اینکه نمیخواهیم یا نمیتونیم یا عشقمون نمیکشه قوانین بازی رو رعایت کنیم ... امروزه فوتبال حرفه ای یک بازی و ورزش نیست . یک صنعت بزرگ و تعیین کننده هست در جهان امروز . مثل هر بیزینس و صنعت و پدیده ای یک سری قوانین و مقررات بین المللی داره که برای ساده شدن زندگی و جلوگیری از برخورد سلیقه ای وضع شده که همه باید رعایتش کنن . شما نمیتونید در سال 2016 میلادی تو این حرفه باشید و این قوانین بازی رو رعایت نکنید .. میتونید رعایت نکنید .. ولی طبیعتاً موفق نخواهید شد . اینکه ما مثل شتر مرغ عمل کنیم که وقتی بهمون میگن تخم بزار میگیم من شترم و وقتی میگن بار ببر میگیم من مرغم ... معمولاً این جور مسایل به همین سادگی هست . اگر تو قرارداد بازیکنها باشه باید انجام بدن و اگر نباشه هم که هیچی .

Shishtaeea جان، صد در صد درست گفتید. سپاس!

بابا برای جهان سومی هر جای دنیا که باشه "قرارداد" و ضابطه یعنی شوخی. یعنی یک چیز تشریفاتی و فرمایشی. واقعیات رو "روابط" یا فوقش ضوابط عرفی رقم میزنن. این فوتبالیستا من گمون نکنم حتی یک بار هم متن اون قراردادها رو بخونن، فقط امضا میکنن عکس میندازن. (تازه اگر اساسا تو اون قراردادها به این مسائل پرداخته شده باشه).

درست میگه Shishtaeea. این چیزا نباید عشقی و سلیقه ای باشه. حساب و کتاب باید داشته باشه، قرارداد وجود داره. قراردادی که باشگاه با حامیان مالیش میبنده نباید با قراردادایی که از قبل با بازیکناش داره در تعارض باشه و اینا رو وکلای باشگاه ها باید کنترل کنن. منتها از یه طرف تو باشگاه ها قرارداد بازیکنا به جایی حساب نمیشه (اگر میشد این همه باشگاه ها پول بازیکنا رو نمیخوردن) و از طرف دیگه زور دست اونیه که پول داره و با وضع باشگاه های ایرانی، اون اگه بگه فردا باید لباس دلقک تنتون کنید هم مدیر مقاومت نمیکنه! این حامی مالی ای که یه سال و نیمی هست وارد شده کلا زیاد زور میگه و بار اولش هم نیست که "قانون" خودش رو اعمال میکنه و به ریش مقررات جاری دیگه ای میخنده. یکیش هم قواعد مربوط به گفتگوهای رسانه ای بعد از مسابقات تو میکسد زونها. برای خودش قانون درآورده و دیکته کرده که کسی نباید مصاحبه بده. در صورتی که اون موضوع برای خودش مقرراتی داره که سازمان لیگ تعیین کرده.

دقیقاً سرابادانی عزیز .... وقتی شما قرارداد حرفه ای میبندی و توش میتونی اپشن های مختلف مثل کلین شیت و پاس گل و گل بزاری صد در صد میشه این جور چیزها رو هم توی قرارداد اورد که اینطوری مشکل درست نکنه ... هرچند من به کلیت خبر یکم شک دارم ... برای اینکه تیم محلی هم کسی نمیتونه با مدیر عامل تیم جر و بحث کنه و بعد ول کنه بره و بعد با وساطت بر و بچ برگرده ... اما اگه خبر درست باشه سوای بچه بازی و جوونی کردنهای امثال مهدی و فرشاد ، متاسفانه باید گفت که چقدر مدیریت تیم و شخص طاهری تابلو هست که اینکاره نیست . برای اینکه جدا از بحث قرارداد احتمالی ، من حق رو به دو بازیکن تیم میدن که میخوان شب بازی حساس به جای هرکاری به اتاقشون برن و استراحت و تمرکز کنن . نکته دوم بی تجربگی طاهری هست که چقدر حد خودش رو به عنوان نفر اول این باشگاه پایین میاره که کار به جر و بحث کردن با دو بازیکن جوون تیم و تهدید اونها و اخرش هم به کرسی نشستن حرف اونها بشه . از همه بدتر قراردادن برانکو وسط این معرکه باخت باخت و تهدید بازیکنان به ذخیره نشینی هست . الان برانکو اگه طرف بزیکنان خودش رو بگیره به توجه به محکمه پسند بودن دلیلشون مبنی بر استراحت و تمرکز روی بازی فردا ، باید روبروی تصمیم مدیر باشگاه ایستادگی کنه و اگر طرف طاهری رو بگیره دیگه چطوری میتونه امیدوار باشه که امثال طارمی و احمدزاده براش از جون و دل بازی کنن ... جالبه که مهمترین اخبار فوتبال ما مسایل حاشیه ای هست و تمام حواشی هم کاملاً خودساخته و دقیقاً از روی عمد و قصد به نظر میاد ....

میدونی، هر کس در جای خودش داره غلط عمل میکنه دیگه. و این غلط عمل کردنهای درجا مشکلاتی ایجاد میکنه که مثل حلقه های زنجیر به هم وصلن و روی چیزهایی تاثیر میذارن که ظاهرا و مستقیما مرتبط نیستن. مثلا در اینجا جدای از مناسبات داخل باشگاه بین مربی، بازیکن، مدیر و حامی مالی، نقش رسانه هم مطرحه. معضل اشتغال و همینطور فضای خفقان رسانه ای و مطبوعاتی تو زمینه های غیر ورزشی (یعنی یه سری عملکرد غلط در سطوح دیگه) باعث تجمع و تمرکز شدید مطبوعات روی این تنها زمینه ی باقی مونده که توش میشه آزادانه نفس کشید و حرف زد و نوشت شده. ولی در اثر این پدیده، پیرامون فوتبال ایران بیش از حد رسانه هست. واقعا بیش از حد. تلویزیون و نزدیک ۱۰ روزنامه و تعداد زیادی نشریات دیگه و ده ها سایت ریز و درشت رسمی پیرامون فوتبالی که اونقدرها حرف برای گفتن نداره و سالهاست هیچ مقام قاره ای نه ملی نه باشگاهی نیاورده. به اندازه ی انگلیس و اسپانیا و.. در ایران به فوتبال توجه رسانه ای میشه و من گمون نکنم فوتبال هیچ کشور دیگه ای در آسیا از این میزان پوشش رسانه ای و تب فوتبال در جامعه بهره مند باشه. یکی از علتهای پیشرفت کردنش علیرغم ضعف امکاناتی هم همینه. تناقض نتیجه ی مثبت از پدیده ای که خودش دلیلی داره که زیاد خوب نیست! اما خب این مساله غیر از یه سری نتایج مثبت، پیامدهای منفی ای هم داره که یکیش جوگیر شدن و خراب شدن بیش از حد و سریع استعدادهای جوونیه که تا دیروز بچه محلاش میشناختنش و امروز یهو نصف ایران، و یکی دیگه اش هم اینه که خب این همه رسانه بالاخره نیاز به تولید خبر اونم از نوع داغش دارن و رقابت شدیدی درمیگیره. سردبیرا ممکنه عذر خبرنگاری که کلیک خورش پایین باشه رو بخوان. در نتیجه اینام باید یه سری کارا بکنن تا از نون خوردن نیفتن. از جمله بیرون کشیدن تیترهای عجیب از حرفای مردم یا حتی انتشار مغرضانه اخبار یا حتی خبرفروشی. خب وقتی تو یه چیز رویکرد بقالانه و کاسب کارانه حاکم باشه و معیار کیفیت، متر و ترازو بشه مطمئنا کمترین نتیجه اش گم شدن اخلاقه. البته این مسائل تو یه سری کشورهای حتی خیلی پیشرفته هم هست به دلایل مختلف دیگه ای.

دقیقاً درسته حرفت ... بعد نگاه که میکنی میبینی افتابه لگن هفت دست و شام و نهار هیچی ... این همه روزنامه و هفته نامه و وبسایت ورزشی .. من که شخصاً امیدی به کمک شون و نقش مثبتی که میتونن داشته باشن ندارم ، فقط امیدورام که ضرر نزنن ... حالا شما این رو مقایسه کن با نقشی که تنها نشریات فوتبالی در کشورهای امروزی و صاحب فوتبال ... چقدر نقش مهمی داره مثلاً نشریه بیلد اشپورت تو المان که حتی مربیان اون کشور به نمرات و انالیزهایی که درباره بازیکنان میکنن اعتماد و اعتقاد دارن . یا مثلاً فرانس فوتبال که مهترین جایزه فردی فوتبال جهان رو میده با انتخابی که همه به عنوان یک مرجع قبول دارن . یا مثلاً ا.اس یا مارکا تو اسپانیا .... الان که شروع کردن به پخش مستقیم پرس کنفرانس های بعد از بازی تازه متوجه میشیم که چقدر دور هستن از نقطه ای که یک جامعه بدون بهشون اعتماد کنه ... سوالهای بی فایده و حاشیه ای که میپرسن بدتر از اون تغییر دادن و اینورو اونور کردن جواب همون سوال مخرب ... تو فوتبالی که تیم ملی مملکتش زمین تمرین نداره و مدیر تیم ملی هر روز التماس وزارت نفت رو میکنه که همین زمین غیر استاتدار نه نفر به نه نفر رو نگیره ازشون و سرمربی تیم ملی برای حداقل امکانات دیگه کارش رسیده به قرار دعوا گذاشتن با یک مدیر فدراسیون ، اونموقع تمام خبرها و تیترهای اول مطبوعات ما میشه مربوط به غلط املایی که مثلاً بیرانوند تو یکی از پستهای خود روی اینترنت داشته و این موضوع میشه تیتر یک و خبر اول فوتبال کشور !! حالا دیگه خودتون پیدا کنید مساحت باغچه رو ....

آره هیچکدوم از روزنامه های ورزشی ایران چنان اعتباری برای خودشون به هم نزدن که بخوان بشن سند، مرجع. همه راه زرد شدن رو در پیش میگیرن. و بدتر، اگر کسی زیاد زرد بازی در نیاره نابود میشه. مثلا یه روزنامه ای بود به نام جهان فوتبال که بهتر و حرفه ای تر به مسائل میپرداخت. چند سالی بود تا این که کنار رفت. اما خبر ورزشی که از قدیم مفتخر به تیراژ و فروشش بوده و تیترهاشم گاهی فقط در راستای فروشه، هنوزم هست و الان دیگه قدیمیترین روزنامه ی ورزشی همچنان فعال کشوره. خب جامعه اینطور میخواد دیگه. جامعه عمیق بودن رو تنبیه میکنه و سطحی بودن رو تشویق. ولی من اون نقشهای مثبت ضمنی رو به هر حال قائلم. رو آوردن به فوتبال در جامعه تو این سالها بیشتر شده. قبل ترها خب خیلی ها توجهشون به چیزهای ناسالم جلب میشد و منحرف میشدن یا این که بعضی جاها مخصوصا جاهای محرومتر والدین اجازه ی دنبال ورزش رفتن نمیدادن. بالاخره به لطف همین رسانه ها و توجه ها ولو که کارشون ایراداتی داره ورزش خیلی تبلیغ و تشویق میشه. البته اینم درسته که این حرف بیشتر شامل حال تلویزیون میشه تا روزنامه ها و خبرگزاری ها ولی خب دیگه امیدواریم اونام کارشونو بهتر کنن.

اصلاح میکنم قدیمیترین روزنامه ی ورزشی فعال کشور ابرار ورزشیه.

این اولین بار که می شنوم مدیریت باشگاه با اسپانسر از جانب بازیکن قرار و مدار میذاره تا تبلیغ کنند. تا حالا فکر میکردم که این یک امر شخصیه و سودش هم به جیب بازیکن میره. تبلیغات میدانی و روی لباس بازیکن و منطقه ی میکسد زون رو میشه برای اسپانسر تعریف کرد ولی تبلیغ فردی ورزشکارها به عقیده ی من نباید ربطی به باشگاه داشته باشه . حتی اگر باشگاه چنین قراردادی با اسپانسر داره بهتر بود که بازیکن ها رو از اول در جریان میذاشت. مثل خیلی چیزهای دیگه، معلوم نیست اصل قضیه چیه!!!!!

طارمی دوباره هوای بزرگ پرسپولیس بودن به سرش زده؟

در حیطه وظیفه بازیکن نیست با هر کی پول داد پیام بازرگانی پر کنه

بابا برای جهان سومی هر جای دنیا که باشه "قرارداد" و ضابطه یعنی شوخی. یعنی یک چیز تشریفاتی و فرمایشی. واقعیات رو "روابط" یا فوقش ضوابط عرفی رقم میزنن. این فوتبالیستا من گمون نکنم حتی یک بار هم متن اون قراردادها رو بخونن، فقط امضا میکنن عکس میندازن. (تازه اگر اساسا تو اون قراردادها به این مسائل پرداخته شده باشه).

نمیدونم چرا نمیخواهیم یک بار برای همیشه این مشکلات رو تموم کنیم ... همیشه این مسایل رو داریم برای اینکه نمیخواهیم یا نمیتونیم یا عشقمون نمیکشه قوانین بازی رو رعایت کنیم ... امروزه فوتبال حرفه ای یک بازی و ورزش نیست . یک صنعت بزرگ و تعیین کننده هست در جهان امروز . مثل هر بیزینس و صنعت و پدیده ای یک سری قوانین و مقررات بین المللی داره که برای ساده شدن زندگی و جلوگیری از برخورد سلیقه ای وضع شده که همه باید رعایتش کنن . شما نمیتونید در سال 2016 میلادی تو این حرفه باشید و این قوانین بازی رو رعایت نکنید .. میتونید رعایت نکنید .. ولی طبیعتاً موفق نخواهید شد . اینکه ما مثل شتر مرغ عمل کنیم که وقتی بهمون میگن تخم بزار میگیم من شترم و وقتی میگن بار ببر میگیم من مرغم ... معمولاً این جور مسایل به همین سادگی هست . اگر تو قرارداد بازیکنها باشه باید انجام بدن و اگر نباشه هم که هیچی .

درست میگه Shishtaeea. این چیزا نباید عشقی و سلیقه ای باشه. حساب و کتاب باید داشته باشه، قرارداد وجود داره. قراردادی که باشگاه با حامیان مالیش میبنده نباید با قراردادایی که از قبل با بازیکناش داره در تعارض باشه و اینا رو وکلای باشگاه ها باید کنترل کنن. منتها از یه طرف تو باشگاه ها قرارداد بازیکنا به جایی حساب نمیشه (اگر میشد این همه باشگاه ها پول بازیکنا رو نمیخوردن) و از طرف دیگه زور دست اونیه که پول داره و با وضع باشگاه های ایرانی، اون اگه بگه فردا باید لباس دلقک تنتون کنید هم مدیر مقاومت نمیکنه! این حامی مالی ای که یه سال و نیمی هست وارد شده کلا زیاد زور میگه و بار اولش هم نیست که "قانون" خودش رو اعمال میکنه و به ریش مقررات جاری دیگه ای میخنده. یکیش هم قواعد مربوط به گفتگوهای رسانه ای بعد از مسابقات تو میکسد زونها. برای خودش قانون درآورده و دیکته کرده که کسی نباید مصاحبه بده. در صورتی که اون موضوع برای خودش مقرراتی داره که سازمان لیگ تعیین کرده.

Shishtaeea جان، صد در صد درست گفتید. سپاس!

دقیقاً سرابادانی عزیز .... وقتی شما قرارداد حرفه ای میبندی و توش میتونی اپشن های مختلف مثل کلین شیت و پاس گل و گل بزاری صد در صد میشه این جور چیزها رو هم توی قرارداد اورد که اینطوری مشکل درست نکنه ... هرچند من به کلیت خبر یکم شک دارم ... برای اینکه تیم محلی هم کسی نمیتونه با مدیر عامل تیم جر و بحث کنه و بعد ول کنه بره و بعد با وساطت بر و بچ برگرده ... اما اگه خبر درست باشه سوای بچه بازی و جوونی کردنهای امثال مهدی و فرشاد ، متاسفانه باید گفت که چقدر مدیریت تیم و شخص طاهری تابلو هست که اینکاره نیست . برای اینکه جدا از بحث قرارداد احتمالی ، من حق رو به دو بازیکن تیم میدن که میخوان شب بازی حساس به جای هرکاری به اتاقشون برن و استراحت و تمرکز کنن . نکته دوم بی تجربگی طاهری هست که چقدر حد خودش رو به عنوان نفر اول این باشگاه پایین میاره که کار به جر و بحث کردن با دو بازیکن جوون تیم و تهدید اونها و اخرش هم به کرسی نشستن حرف اونها بشه . از همه بدتر قراردادن برانکو وسط این معرکه باخت باخت و تهدید بازیکنان به ذخیره نشینی هست . الان برانکو اگه طرف بزیکنان خودش رو بگیره به توجه به محکمه پسند بودن دلیلشون مبنی بر استراحت و تمرکز روی بازی فردا ، باید روبروی تصمیم مدیر باشگاه ایستادگی کنه و اگر طرف طاهری رو بگیره دیگه چطوری میتونه امیدوار باشه که امثال طارمی و احمدزاده براش از جون و دل بازی کنن ... جالبه که مهمترین اخبار فوتبال ما مسایل حاشیه ای هست و تمام حواشی هم کاملاً خودساخته و دقیقاً از روی عمد و قصد به نظر میاد ....

دقیقاً درسته حرفت ... بعد نگاه که میکنی میبینی افتابه لگن هفت دست و شام و نهار هیچی ... این همه روزنامه و هفته نامه و وبسایت ورزشی .. من که شخصاً امیدی به کمک شون و نقش مثبتی که میتونن داشته باشن ندارم ، فقط امیدورام که ضرر نزنن ... حالا شما این رو مقایسه کن با نقشی که تنها نشریات فوتبالی در کشورهای امروزی و صاحب فوتبال ... چقدر نقش مهمی داره مثلاً نشریه بیلد اشپورت تو المان که حتی مربیان اون کشور به نمرات و انالیزهایی که درباره بازیکنان میکنن اعتماد و اعتقاد دارن . یا مثلاً فرانس فوتبال که مهترین جایزه فردی فوتبال جهان رو میده با انتخابی که همه به عنوان یک مرجع قبول دارن . یا مثلاً ا.اس یا مارکا تو اسپانیا .... الان که شروع کردن به پخش مستقیم پرس کنفرانس های بعد از بازی تازه متوجه میشیم که چقدر دور هستن از نقطه ای که یک جامعه بدون بهشون اعتماد کنه ... سوالهای بی فایده و حاشیه ای که میپرسن بدتر از اون تغییر دادن و اینورو اونور کردن جواب همون سوال مخرب ... تو فوتبالی که تیم ملی مملکتش زمین تمرین نداره و مدیر تیم ملی هر روز التماس وزارت نفت رو میکنه که همین زمین غیر استاتدار نه نفر به نه نفر رو نگیره ازشون و سرمربی تیم ملی برای حداقل امکانات دیگه کارش رسیده به قرار دعوا گذاشتن با یک مدیر فدراسیون ، اونموقع تمام خبرها و تیترهای اول مطبوعات ما میشه مربوط به غلط املایی که مثلاً بیرانوند تو یکی از پستهای خود روی اینترنت داشته و این موضوع میشه تیتر یک و خبر اول فوتبال کشور !! حالا دیگه خودتون پیدا کنید مساحت باغچه رو ....

اصلاح میکنم قدیمیترین روزنامه ی ورزشی فعال کشور ابرار ورزشیه.

آره هیچکدوم از روزنامه های ورزشی ایران چنان اعتباری برای خودشون به هم نزدن که بخوان بشن سند، مرجع. همه راه زرد شدن رو در پیش میگیرن. و بدتر، اگر کسی زیاد زرد بازی در نیاره نابود میشه. مثلا یه روزنامه ای بود به نام جهان فوتبال که بهتر و حرفه ای تر به مسائل میپرداخت. چند سالی بود تا این که کنار رفت. اما خبر ورزشی که از قدیم مفتخر به تیراژ و فروشش بوده و تیترهاشم گاهی فقط در راستای فروشه، هنوزم هست و الان دیگه قدیمیترین روزنامه ی ورزشی همچنان فعال کشوره. خب جامعه اینطور میخواد دیگه. جامعه عمیق بودن رو تنبیه میکنه و سطحی بودن رو تشویق. ولی من اون نقشهای مثبت ضمنی رو به هر حال قائلم. رو آوردن به فوتبال در جامعه تو این سالها بیشتر شده. قبل ترها خب خیلی ها توجهشون به چیزهای ناسالم جلب میشد و منحرف میشدن یا این که بعضی جاها مخصوصا جاهای محرومتر والدین اجازه ی دنبال ورزش رفتن نمیدادن. بالاخره به لطف همین رسانه ها و توجه ها ولو که کارشون ایراداتی داره ورزش خیلی تبلیغ و تشویق میشه. البته اینم درسته که این حرف بیشتر شامل حال تلویزیون میشه تا روزنامه ها و خبرگزاری ها ولی خب دیگه امیدواریم اونام کارشونو بهتر کنن.

میدونی، هر کس در جای خودش داره غلط عمل میکنه دیگه. و این غلط عمل کردنهای درجا مشکلاتی ایجاد میکنه که مثل حلقه های زنجیر به هم وصلن و روی چیزهایی تاثیر میذارن که ظاهرا و مستقیما مرتبط نیستن. مثلا در اینجا جدای از مناسبات داخل باشگاه بین مربی، بازیکن، مدیر و حامی مالی، نقش رسانه هم مطرحه. معضل اشتغال و همینطور فضای خفقان رسانه ای و مطبوعاتی تو زمینه های غیر ورزشی (یعنی یه سری عملکرد غلط در سطوح دیگه) باعث تجمع و تمرکز شدید مطبوعات روی این تنها زمینه ی باقی مونده که توش میشه آزادانه نفس کشید و حرف زد و نوشت شده. ولی در اثر این پدیده، پیرامون فوتبال ایران بیش از حد رسانه هست. واقعا بیش از حد. تلویزیون و نزدیک ۱۰ روزنامه و تعداد زیادی نشریات دیگه و ده ها سایت ریز و درشت رسمی پیرامون فوتبالی که اونقدرها حرف برای گفتن نداره و سالهاست هیچ مقام قاره ای نه ملی نه باشگاهی نیاورده. به اندازه ی انگلیس و اسپانیا و.. در ایران به فوتبال توجه رسانه ای میشه و من گمون نکنم فوتبال هیچ کشور دیگه ای در آسیا از این میزان پوشش رسانه ای و تب فوتبال در جامعه بهره مند باشه. یکی از علتهای پیشرفت کردنش علیرغم ضعف امکاناتی هم همینه. تناقض نتیجه ی مثبت از پدیده ای که خودش دلیلی داره که زیاد خوب نیست! اما خب این مساله غیر از یه سری نتایج مثبت، پیامدهای منفی ای هم داره که یکیش جوگیر شدن و خراب شدن بیش از حد و سریع استعدادهای جوونیه که تا دیروز بچه محلاش میشناختنش و امروز یهو نصف ایران، و یکی دیگه اش هم اینه که خب این همه رسانه بالاخره نیاز به تولید خبر اونم از نوع داغش دارن و رقابت شدیدی درمیگیره. سردبیرا ممکنه عذر خبرنگاری که کلیک خورش پایین باشه رو بخوان. در نتیجه اینام باید یه سری کارا بکنن تا از نون خوردن نیفتن. از جمله بیرون کشیدن تیترهای عجیب از حرفای مردم یا حتی انتشار مغرضانه اخبار یا حتی خبرفروشی. خب وقتی تو یه چیز رویکرد بقالانه و کاسب کارانه حاکم باشه و معیار کیفیت، متر و ترازو بشه مطمئنا کمترین نتیجه اش گم شدن اخلاقه. البته این مسائل تو یه سری کشورهای حتی خیلی پیشرفته هم هست به دلایل مختلف دیگه ای.