به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ این یادداشت را می خوانید:

الکس فرگوسن می گوید: در ابردین که بودم، یک شب بازی داشتیم با سلتیک. دقایق آخر بود که برگشتم سوی تماشاگران سلتیک. دیدم بیشترشان دست برده اند به آسمان و دعا می کنند تیمشان برنده شود جلوی ما. همان لحظات فهمیدم همان قدر که من نیاز به کمک از بالا دارم، حریفم هم دارد. پس بهتر است بیشتر روی توان خودم متمرکز شوم.

دیروز که سید مهدی رحمتی قبل از هر پنالتی ذوب آهن دو دست را قنوت می کرد و ورد می خواند به امید لرزیدن پای پنالتی زن ذوب آهن، باید خودمان را می رساندیم پشت دروازه جنوبی اروندان تا یادش بیاوریم که این خدا، خدای تک تک ماست و آن قدر خوب که عمرا خودش را قاطی این بازی ها نکند.

عید ما آن روز است که ساحت فوتبال از اعتقادهای نیم بند (و با عرض معذرت) فرصت طلبانه جدا شود. اگرچه آخرش توی همه لحظات دست به دعا و به امید رحمت و نظر اوییم، اما این فرق دارد که آخر «تعز من تشا» را بچسبانیم به نتیجه ای که یک بغل پا این ور آن ورش می کند.