به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ در جمع بهترین های آسیا، ایران در بخش فوتسال حضور دارد و از تیم ملی ایران که در جایگاه اول قاره حضور دارد، یک کاندیدا هم دیده نمی شود. در کمال ناباوری، دو بازیکن تیم ملی امارات احمد خلیل و عمر عبدالرحمن بین سه کاندیدای نهایی هستند. در جمع بازیکنان جوان برتر آسیا هم اتفاقی باور نکردنی افتاده است. هر سه بازیکن از ازبکستان هستند؛ دوستونبک خامداموف، الدور شومورودوف و زابیخیلو اورینبوئف.

سه کاندیدای نهایی بهترین تیم آسیا هم تیم ملی استرالیا، تیم ملی کره جنوبی و تیم ملی زیر ۲۰ سال ازبکستان هستند. این یعنی سهم ایران از بهترین های سال آسیا در بخش فوتبال «هیچ» است.

این همان فوتبالی است که سنتی هایش می گویند: «ما بهترین بازیکنان آسیا را داریم و چرا تیم ملی مان این شکلی نتیجه می گیرد و با یک گل امارات را می برد؟!» همین سنتی ها می گویند چرا تیم ملی ایران باید قبل از بازی مالدیو به اردو برود و اصلا چرا باید کروش به بازیکنان بگوید مالدیو را دست کم نگیرند؟ محمد مایلی کهن همین دو سه روز پیش در مصاحبه ای به انتقاد از کروش در همین زمینه پرداخت و گفت او مالدیو را برای بازیکنان بزرگ می کند؛ اما کیست که نداند در دنیای امروز فوتبال باید مربیان شرایطی به وجود بیاورند که حتی قدرت ها تیم های کوچک را دست کم نگیرند. 

در جام ملت های استرالیا وقتی تیم ملی ایران با یک گل امارات را برد، خیلی از منتقدان به حرف آمدند که «آی ایران باید این شکلی امارات را ببرد؟ ایران همان تیمی بود که ۴،۵ گل به امارات می زد.» اما این تفکر پوسیده و زندگی در گذشته، حداقل تا امروز چیزی جز بیچارگی فوتبال نداشته است. در حالی که مردم ایران آرام آرام به این نتیجه رسیده اند که دیگر فوتبال مثل ۲۰ سال قبل نیست که ایران به گوام و بوتان و امارات گل های زیادی بزند، همچنان در فوتبال ایران افرادی هستند که می گویند: «چرا تیم ملی به گوام فقط ۶ گل زد؟!»، «روی آسفالت هم بازی می کردیم ۱۰ تا به گوام می زدیم» و کلی از این جملات.

در جام ملت های امارات، ساعتی پیش از شروع مسابقه ایران و امارات، یوسف السرکال رئیس فدراسیون فوتبال امارات وقتی با مسئول ایرانی روبرو شد، به او گفت: «امشب دو گل از ما می خورید. تیم ما دیگر آن تیم سابق نیست.» اما وقتی ایران موفق شد با یک گل امارات را شکست دهد، سرکال چند دقیقه پیش از پایان مسابقه با ناراحتی ورزشگاه را ترک کرد. او باور نمی کرد با وجود سرمایه گذاری فراوان و قدرت گرفتن امارات، این بار به تاکتیک های کروش ببازند چون اعتقاد داشت نفر به نفر تیمش برتر از ایران است. اما همان شب در ایران منتقدانی بودند که فریاد سر دادند که «امارات را می بریم و خوشحالیم؟»