به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ امیر هاشمی مقدم بازیكن استقلال در دهه ۶۰ ، حالا سال هاست كه در هلند زندگی می كند. اما او همچنان پیگیر خبرهای فوتبال ایران است. هاشمی مقدم كه بازی ایران - عمان را نگاه كرده، درمورد این مسابقه می‌گوید: «ما متاسفانه در بازی با عمان یك بازی غیر قابل قبول انجام دادیم و فكر می كنم اندیشه این بود كه برای یك امتیاز آنجا بازی كنیم. نه پاس خوب می دادیم نه وضعیت دفاعی خوب بود. دقیقا همان طوری كه در اكثر بازی ها گل دریافت كردیم پوشش خوبی نداشتیم. تا وقتی گل خوردیم حرف زیادی برای زدن نداشتیم. بعد از گل خوردن بیشتر تكان خوردیم و رو به جلو بازی كردیم. مسئله ای كه من را متعجب می كند كم تعداد بودن در حمله بود كه باعث نگرانی است. تا وقتی كه گل زدیم، یك موقعیت گل هم نداشتیم. امیدوارم كه روش و سیستم و طرز تفكر مربی تیم عوض شود و تیم پرتعدادتر در حمله شركت كند.»

او درمورد اشكان دژاگه می‌گوید: «اشكان دژاگه بازیكنی است كه برای فوتبال به كشور عربی رفته. مرتب فوتبال بازی نمی كند. وقتی بازیكنی مرتب بازی نكند ریتم بازی را از دست می دهد. هم از نظر فیزیكی افت می كند هم از نظر روحی. بازیكنی مثل دژاگه از نظر روحی افت خواهد كرد. برای همین طبیعی است كه دژاگه را صد در صد در بازی ها نمی بینیم. تفكراتش افت كرده و ریتم بازی ندارد و كارهایی كه انجام می داده را الان نمی تواند انجام دهد. این هم باعث نگرانی است چون اشكان بازیكنی است كه تیم را روی شانه‌های خودش می كشید. از نظر تكنیكی بازیكن خوبی بود. الان می بینیم كه حتی اشتباهاتش هم بیشتر شده و توپ های بیشتری از دست می دهد. این ها برمی گردد به ریتمی كه بازیكن باید داشته باشد و این بازیكن ندارد. امیدوارم فرم اصلی خودش را پیدا كند.»

هاشمی مقدم ادامه می دهد: «اشكان فوتبالیستی بود كه تا چند وقت پیش مرتب در حال حركت بود. حركت های بدون توپ انجام می داد. فضاهایی كه كمتر كسی می دید را اشكان می دید و در آن فضاها خودش را نشان می داد. اما الان اشكان كمتر از توپ هایش استفاده می كند و شاید برای همین هم باشد كه می بینیم فوتبالی كه همیشه بازی می كند را بازی نمی كند. اشكان صد در صد باید تغییر كند. یكی از فوتبالیست هایی كه فضاها را خوب می شناخت اشكان دژاگه بود. بازیكنی كه بتواند فضا را خوب پیدا كند و در آن بازی كند بازیكن موفقی است. این همیشه كلید موفقیت اشكان بوده.»

این ستاره سابق فوتبال ایران در پایان می‌گوید: «ایران در نهایت مخصوصا در موقع بازی هجومی مشكل داشت. انتقال ما در حمله خیلی كم تعداد و به كندی انجام می شد. كم تعداد بودنش این بود كه تفكرات دفاعی بالا بود و كندی این بود كه ما توپ را راحت از دست می دادیم. این باعث می شد تیم به شكل مناسب نتواند در حمله شركت كند.»