مرتضی رضایی- خبرگزاری خبرآنلاین؛ورود ستاره های فوتبال بهایران،ستاره هایی که خیلی ها پوسترهای آنها را روی درو دیوار اتاقشان نصب کردهبودند تقریبا شبیه به یک رویا بود.کمتر هوادار فوتبالی فکرش را می کرد که روزیمالدینی،فیگو،کارلوس و خیلی ستاره دیگر پایشان به چمن ورزشگاه آزادی برسد و خودآنها هم به آزدی بروند و از روی سکوها برایشان هورا بکشند.

اولین کاروان ستاره ها سال ۸۳ به ایران رسید.سالی که آلمان ها به خاطرزلزله بم و برای اینکه کار خیری انجام داده باشند با ستاره های آن روز فوتبال دنیامثل بالاک، لام، لمن، کلوزه، شواین اشتایگر، دایسلر،اشنایدر، پودولسکی و ...  وارد تهران شدند.آلمان ها یکبنیاد خیریه دارند که یکی از کارهایشان انجام همین بازی های دوستانه است.البتهآنها هیچ پولی را هم بابت این بازی دریافت نکردند و عواید آن،هرچه که بود را بهزلزله زدگان دادند.

آن سال و با ورود تیم ملی آلمان به تهران تحول عظیمی در فوتبال ایرانشکل گرفت.ورزشگاه جای سوزن انداختن نبود و برای نخستین بار پخش زنده مسابقات با ۸دوربین روی آنتن رفت.هواداران شب ودر هتل آلمان را تنها نمی گذاشتند و حتی در روزبازی هم حسابی برایشان سنگ تمام گذاشتند.هرچند تیم ملی آن مسابقه را با دو گل واگذارکرد اما صد هزار هواداری که به آزادی آمده بودند راضی بودند و هنوز هم که هنوز استاز آن مسابقه به عنوان یکی از مسابقات خوب فوتبال ایران یاد می کنند.

یک سال بد و این بار هم ردپای آلمان ها در انجام بازی های دوستانه باایران.این بار خیلی اتفاقی همه چیز فراهم شد تا بایرنی ها که برای انجام بازیدوستانه به امارات برنامه ریزی کرده بودند با لغو برنامه شان و البته دریافت ۳۰۰هزار یورو به تهران بیایند و با پرسپولیس بازی کنند.این مسابقه،شد بازی خداحافظیعابدزاده از دنیای فوتبال.روزی که عقاب در آغوش اولیور کان قرار گرفت و با اشکبرای همیشه از فوتبال خداحافظی کرد.

دعوت از تیم اول آلمان آنقدر برای هواداران ایرانی جذاب بود که حتیآنهایی هم که طرفداراستقلال بودند برای تشویق به آزادی رفتند و بعضی ها شب را برایاینکه بتوانند با بالاک،اولیور کان و ...عکس یادگاری بگیرند بیرون از هتلماندند.آن زمان استقبال آنقدر زیاد بود که بلیت های این مسابقه در بازار سیاه چندبرابر قیمت به فروش رفت و خیلی ها هم پشت درهای بسته ماندند تا ناکام بزرگ اینمسابقه لقب بگیرند.البته آن زمان هنوز گرفتن عکس های سلفی با بازیکنان مد نشده بودبا این حال خیلی ها در فرودگاه،در هتل و حتی در زمین چمن ستاره های محبوب خودشانرا گیر آوردند و با آنها عکس یادگاری گرفتند.نا منظمی برای برگزاری این بازی خیلیتوی چشم می زد و حتی در کنفرانس مطبوعاتی،وقتی ماگات داشت برای خبرنگاران حرف میزد همزمان با ورود علی پروین به سالن فریادهای " سلامتی سلطان صلوات"بلند شد تا سرمربی بایرن با تعجب برای ثانیه هایی حرف هایش را قطع کند.

اوج قصه اما زمان ورود تیم آث میلان به تهران بود.تیمی که حضور یکستاره در آن کافی بود تا ۴ هزار نفر را برای استقبال به فرودگاه بکشاند.۴ هزارهواداری که یک صدا فریاد می زدند :«مالدینی.»

ستاره های میلان که بازیکنانی مثل فرانکو بارزی،گتوزو  و ....را با خودشان به تهران آورده بودند ۲۲۰هزار بورو برای این بازی دریافت کردند که فقط ۲۰ هزار یوروی آن مختص به مالدینیبود.آن تیم ستاره های زیادی داشت اما برای طرفداران فوتبال ایران مالدینی چیزدیگری بود.

این مسابقه فوتبال در قالب یک بازی رسمی برگزار شد( تقریبا ۶۰ هزارنفر این مسابقه را از نزدیک تماشا کردند) اما به هم ریختگی زیادی داشت و باعث شدستاره های سابق میلان کمی کلافه شوند.با این حال استقبال از آنها خیلی خوب برگزارشد و داشتن کلوپ های  رسمی میلانی ها درایران،صفحه های هواداری و ...باعث شد تا همه "عشق میلان ها"برای تیم محبوبشان سنگ تمام بگذارند.با این حال نمی شود به راحتی از کنار هرج و مرج های به وجودآمد به راحتی عبور کرد.در عکس های به جا مانده از حاشیه های این مسابقه به خوبی میشود مشاهده کرده که بعضی ها از سر و کول مالدینی بالا رفته اند!

به بازی ستارگان جهان می رسیم.تیمی که ۸۰ درصد آن را ستاره های سابقرئال مادرید تشکیل می دادند.در این تیم آنقدر ستاره وجود داشت که خیلی ها باورشاننمی شد آنها دارند روی چمن های ورزشگاه آزادی رژه میروند!فیگو،کارلوس،سالگادو،هیرو،داویدز،ویتور بایا،دسایی و ...نام این بازیکن ها راتریلی هم نمی تواند بکشد اما استقبال مردم برای دیدن این همه ستاره چندان خوب ودلچسب نبود.مسابقه ای که برای حمایت از بیماران ام.اس برگزار شد.

حاشیه در این مسابقه بیشتر از سه بازی بود.از همان ورود سالگادو وکارلوس به ایران گرفته (که یک نفر با دست به پشت گردن کارلوس کوبید) تا بی نظمیهایی که برای اسکان آنها و ....به وجود آمد.هیجان دیدن این ستاره ها به اندازه ایبود که این بار خیلی هموطنان ما به صورت كاملاً غريزي و هول‌هولكيبه اين سو و آن سو مي‌دویدند. انگار که در فرودگاه زلزله آمده و اينها دنبال پناهگاههستند.

قیافه ستاره های فوتبال جهان در این لحظه تماشایی بود.همه هول کردهبودند و باید گفت که جنبه دیدن این همه ستاره در کنار هم را نداشتند.شرایط طوریپیش رفته بود که فیگو می خواستد پاسپورتش را بگیرد و به کشورش برگردد! با همه ایناوصاف آنها وارد ایران شدند اما بر خلاف چند بازی قبل هواداران زیادی مقابل هتلتجمع نکرده بودند.نه تنها قابل هتل بلکه در روز بازی هم استقبال خوبی از این همهستاره نشد.مسابقه ای که برایش برنامه نود اختصاصی گذاشتند و در روز جمعه و دربهترین ساعت ممکن برگزارش کردند تا مردم به تماشایش بنشینند اما ....مسئول بلندگویورزشگاه آزادی تلاش زیادی کرد تا با بیان اینکه ۵۰ هزار نفر به آزادی آمده اندتعداد هواداران را بالا ببرد اما همه آنهایی که به ورزشگاه می روند به خوبی میدانند که ظرفیت تکمیل طبقه اول ورزشگاه ۳۵ تقریبا  هزار نفر است.مگر دیگر باید ستاره هایی معروف تراز فیگو،روبرتو کارلوس و ...به ایران بیایند که هواداران ورزشگاه را پر کنند؟البتهبخشی از این اتفاق را می شود به حساب دل زدگی مرم از فوتبال گذاشت و بخش دیگری راهم به بچه های نسل دهه ۷۰ ربط داد.نسلی که چندان بازی کوتو، هیرو و دوستانش را بهیاد نمی آورد اما شاید اگر هواداران استقلال،پرسپولیس و حتی تراکتوری ها منسجمبودند شاید در روز این بازی مهم که برای حمایت از بیماران ام.اس بود جایگاه خالیدر ورزشگاه آزادی پیدا نمی شد.