به گزارش خبرنگار ایسنا، در حالی که بسیاری از علاقه‌مندان به فوتبال منتظر بودند شنبه یا یکشنبه برنده‌ی مزایده سرخابی‌ها مشخص شود، این امر به روز دوشنبه موکول شد. فارغ از همه گمانه‌زنی‌ها، ظاهرا شانس خودروسازان برای تصاحب استقلال و پرسپولیس بیشتر از سایر گزینه‌هاست. موضوعی که با توجه به حساسیت‌های غیرورزشی نیز بیشتر از سایر موارد محتمل و نزدیک‌تر به واقعیت است، در صورت وقوع این اتفاق آیا می‌توان گفت که اتفاقی خوب و باتدبیر رخ داده است؟

زمانی که مجلس شورای اسلامی حکم به واگذاری سرخابی‌ها داد، چند هدف را دنبال می‌کرد اول اینکه بار مالی از روی دوش دولت برداشته شود. دوم اینکه این دو باشگاه بر اساس توانایی‌های مالک خصوصی علاوه بر خودکفایی آماده برنامه‌ریزی بلندمدت شوند و تنها به فکر فصل جاری نباشند. در نهایت با توجه به ظرفیت‌های استقلال و پرسپولیس توسعه ورزش از طریق بخش خصوصی در بلندمدت در دستور کار قرار بگیرد.

فرض بگیریم که خودروسازها موفق شوند در مزایده چهارم مالک استقلال و پرسپولیس شوند. آیا با این رخداد به اهداف اولیه واگذاری رسیده‌ایم؟ و آیا نمایندگان مجلس از تصویب طرح واگذاری سرخابی‌ها چنین نتیجه‌ای را متصور بودند؟ هرچند که اکنون نمی‌توان قضاوتی قطعی از روز‌های پس از واگذاری داشت اما کارشناسان اهل فن در بخش اقتصادی معتقدند که واگذاری این دوباشگاه به خودروسازان نمی‌تواند اتفاقی میمون و مبارکی باشد چرا که دو شرکت بزرگ خودروسازی ایران خودرو و سایپا مدت‌هاست که در شیب ضرردهی قرار دارند و خودشان با کمک‌های دولت سرپا ایستاده‌اند.

مهرداد بذرپاش نماینده فعلی مجلس که خودش مدتی مدیرعامل سایپا بوده در اظهاراتی به این نکته اشاره کرده که خودروسازان با ورود به بحث استقلال و پرسپولیس نه تنها نمی‌توانند به این دو تیم کمک کنند بلکه احتمال ایجاد مشکلات جدید هم وجود دارد. بذرپاش گفته که با ورود خودروسازان سرخابی‌ها هزینه‌های این دو تیم در خودروهای تولید شده سرشکن خواهد شد.

میرخانی رشتی، کارشناس حوزه خودرو نیز در اظهارونظری در این باره به انباشت بدهی در شرکت‌های خودروسازی اشاره کرده و گفته که واگذاری سرخابی‌ها به خودروسازان کمکی به هیچ یک از آن‌ها نخواهد کرد.

هنوز به اعلام نتیجه مزایده چهارم زمان باقی مانده و انتظار می‌رود تا دولت تدبیر و امید درباره واگذاری دو باشگاه به خودروسازان به این مهم توجه کند که اهداف اولیه برای واگذاری چه بوده و آیا با رخ دادن این احتمال که استقلال و پرسپولیس به خودروسازان واگذار می‌شود، اهداف اولیه محقق می‌شود یا نه؟

واقعیت این است که خودروسازان در طی سال‌های گذشته با افزایش قیمت خودرو جامعه مصرف خود را نگران و آشفته کرده‌اند، با پذیرش این واقعیت، آیا افزایش هزینه‌های این دو شرکت در نتیجه اداره استقلال و پرسپولیس موجب افزایش قیمت خودرو نخواهد شد؟ آیا اصولا با توجه به تجربه عدم سامان دهی مالی و مدیریتی این دو شرکت بزرگ خودروسازی، این دو خریدار می‌توانند فعالیت‌های مدیریتی استقلال و پرسپولیس را به سمت سوددهی برده و در نهایت واقعیت باشگاه‌داری حرفه‌ای را در این دو باشگاه پرطرفدار و پرحاشیه پایتخت اجرا کنند؟

ایران‌خودرو و سایپا سابقه باشگاهداری دارند، اگر این دو شرکت باشگاهدار حرفه‌ای بودند قطعا اکنون وضعیت این دو تیم متفاوت بود. آیا سرنوشتی بهتر از باشگاه‌های سایپا و پیکان برای استقلال و پرسپولیس پس از واگذاری متصوریم که اصرار به نتیجه دادن این مزایده داریم؟

با علم به این واقعیت‌ها آیا این شیوه واگذاری، افتادن فوتبال پر چالش استقلال و پرسپولیس از چاله به چاه نیست؟ چرا شیوه‌ایی را در مدیریت باشگاه‌های ورزشی ایران پیش می‌گیریم که ممکن است در آینده نزدیک مصداق بارز «چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی» باشیم؟

هنوز هم فرصت است. فقط باید با تدبیر، اندیشه کرد و تصمیمات ورزشی برای امور ورزشی گرفت تا نتیجه هم سازنده و موثر باشد.