به گزارش ایسنا، در فوتبال ایران هرچه امکانات و میل به پیشرفت نباشد، عقبگرد و تکرار مکررات است و مدیران و تصمیم‌گیرانش این یک قلم‌کار را خیلی خوب بلدند. هرچه ناکامی‌های فوتبال ایران بیشتر می‌شود از تعداد مدیران کاربلد و کیفیت مدیران متخصص آن کاسته می‌شود. معلوم نیست تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران فوتبال ایران با کدام چرتکه کار می‌کنند که همیشه حساب‌شان غلط از آب درمی‌آید.

وزیر ورزش و جوانان به عنوان بالاترین مرجع تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی در ورزش کشور جایی از نمایندگان مجلس انتقاد کرد و گفته بود که چه دلیلی دارد ۱۵۵ نماینده مجلس شورای اسلامی در فدراسیون‌های ورزشی فعال باشند؟ (نقل به مضمون)

این حساب و کتاب وزیر البته فقط شامل حال فدراسیون‌های ورزشی است و نهادهای دیگر مرتبط با ورزش در حساب محمود گودرزی نیامده است. انتقاد وزیر ورزش – که خود با انتقادهایی از سوی نمایندگان روبه‌رو شده – از مجلس شورای اسلامی بود و به این نکته تاکید داشت که حضور نمایندگان در ورزش کمکی به حال آن نمی‌کند و حتی مانع پیشرفتش نیز می‌شود.

از سوی دیگر نماینده‌ای که نیمی از وقت روزانه‌اش را - در بهترین حالت – در ورزش صرف کند، آیا وقت کافی برای بررسی مواد قانونی و رسیدگی به مسائل حوزه انتخابی خود و از آن مهمتر انجام وظایف نمایندگی‌اش دارد؟

اگر هم این طور تصور کنیم که نمایندگان حاضر در دنیای ورزش برای آن وقت چندانی نمی‌گذارند چون وظایف و کارهای نمایندگی‌اش زیاد است – که بسیار باورپذیر است – بنابراین باید به حساب حال ورزش افسوس بخوریم که تعداد زیادی از مدیرانش برایش وقت نمی‌گذارند.

همه این انتقادها را به کنار بگذاریم! شاید عده‌ای (مانند کسانی که مقداد نجف‌نژاد را به عنوان رییس هیات مدیره استقلال انتخاب کردند) معتقد باشند که حضور بهارستان‌نشین‌ها در ورزش به سودش باشد چون این عده می‌توانند از نفوذ کلام و قدرت خود در جذب حمایت‌های مالی و معنوی دستگاه‌های اجرایی و صاحب سرمایه بهره ببرند. این‌ها اما هیچ از خود پرسیده‌اند که چرا برای چنین کاری باید یک پست مدیریتی توسط یک نماینده مجلسی اشغال شود و به همان نسبت یک مدیر تحصیلکرده و متخصص بیکار بماند؟

آیا شأن و جایگاه نمایندگان مجلس حضور در کار اجرایی آن هم در سطح فدراسیون‌های ورزشی و باشگاه‌هاست؟ آیا وکلای ملت فعالیت مهم‌تری نسبت به مدیریت یک باشگاه یا فدراسیون ندارند؟

کارنامه اهالی بهارستان در ورزش و به ویژه فوتبال هم قابل تامل و البته قابل تاسف است. حضور پرتعداد اهالی خانه ملت در فوتبال تاکنون هیچ ثمره روشن و مثبتی نداشته است. هرچند نتایج منفی این حضور کاملا بارز است.

هنوز هواداران باشگاه پرطرفدار فراموش نکرده‌اند که تیم محبوب‌شان تحت مدیریت یکی از بهارستانی‌ها بدون انجام حتی یک بازی از لیگ قهرمانان آسیا حذف شد! دلیلش این بود که مدیر محترم باشگاه اسامی بازیکنان را در موعد مقرر به AFC نفرستاده بود. نداشتن تخصص علت اصلی بسیاری از مشکلاتی است که گریبان فوتبال ایران را گرفته است.

اهالی بهارستان با حضور در فوتبال، "شاید" نیت خیری دارند و می‌خواهند به اهالی فوتبال حلوای تن تنانی بخورانند اما اینان باید بدانند حلوای بهارستان که این طور پخته می‌شود و هیزم‌های نیم‌سوز اجاق خراب فوتبال را حرام می‌کند، به کام فوتبال ایران تلخ است.